You can fool all the people some of the time and some of the people all the time, but you cannot zomaar weglopen als mensen je eigen realiteit tegen je gaan gebruiken

Eens in de zoveel tijd duikt her of der een stukje duiding op waarin beschreven staat hoe Drees (of was het Den Uyl) ver in de vorige eeuw al over migratie-inperking sprak - voordat Janmaat het deed, voordat Bolkestein de vvd er een rechts imago mee gaf, voordat Fortuyn er om werd vermoord, voordat Wilders het onderwerp onder de meeuwenvleugels nam. Nooit is er naar gehandeld en inmiddels is migratie voor links een diep verankerde morele aflaat (en een stok om rechts mee te slaan) en voor de vvd is het zelfs een vuig verdienmodel - de kabinetten Rutte zijn de laatste schakel in een zieke keten van mensensmokkel.

Netto, zo willen hullie van de overheid, de opiniepagina’s en de academie ons altijd doen geloven, is migratie van maatschappelijke meerwaarde. De tot grafieken en getallen gereduceerde zogenaamde succesverhalen botsen echter met een werkelijkheid die keer op keer iets anders laat zien, in uitkerings- en criminaliteitscijfers onder gevestigde generaties en in (krampachtig weggemoffelde) overlastcijfers over in overvolle azc’s opgehokte nieuwe gegadigden voor het Nederlanderschap. Om over de steeds zichtbaardere splijtzwam der islamisering maar te zwijgen.

De realiteit haalt de ideologische moraal altijd in. De snelheid waarmee de gemeente Utrecht van het door Eric van der Burg gelouwerde “breng ons uw stoelslapers” naar het onbeholpen “help, ze verzieken de publieke ruimte” is gegaan, is, nou ja: tamelijk hilarisch. Een kort en steil grafiekje met op de verticale as het Utrechtse enthousiasme en op de horizontale de Schaal van Je Verwacht Het Niet.

Problemen met migratie - specifieker de niet-westerse variant - zijn een genegeerde realiteit en dat is altijd al zo geweest.

Ontkenners hiervan roepen steevast dat er juist geen dag voorbij gaat zonder dat het asielbeleid, Marokkaanse criminaliteit of “””islamofobie””” op de voorgrond van het debat staan. Dat middenpartijen allemaal in de zwaartekracht van Planeet Wilders naar rechts getrokken zijn. Dat heel Holland zogenaamd dagelijks racistische drek over hun getinte landgenoten uitbraakt.

Quatsch. Tuurlijk, het kan altijd benoemd worden, maar critici brandmerken zichzelf sociaal en in de praktijk wordt door de verantwoordelijken geen enkele (maar dan ook echt geen énkele) serieuze poging ondernomen om migratieproblemen te remmen, de asielketen te ontstoppen of kansloze aanvragers daadwerkelijk terug naar Uitgeprocedeerdië te sturen, als ontmoedigend symbool voor al hun land- of continentgenoten die sparen voor een Europees gesubsidieerd smokkelbootje richting slaapstoel in Ter Apel: ‘Doe het niet, ze motten je niet en je mag toch niet blijven’. Zelfs overlastgevende veiligelanders (een term die beter is ingeburgerd dan degenen die het betreft ooit zullen worden) worden niet buiten getrapt.

Integendeel: een afwijzing van de aanvraag is het startschot voor een nieuwe procedure in een vicieuze cirkel van rechtszaken, gevoerd in een ook al (en mede door de uitwassen van de migratie) overbelast juridisch systeem, door advocaten die er op binnen lopen maar toch een vaandel van vroom activisme in hun mast kunnen hijsen.

Maar dit topic gaat helemaal niet over hoe beroerd het Miele-model van mensensmokkelaar Mark Rutte is, of over hoe generatie na generatie onderontwikkeling terug te zien is in sociaal/economische achterstand en criminaliteitscijfers. Het gaat ook niet over hoe deuglinks altijd alles tot racisme reduceert middels lelijke leolucassiaanse drogretoriek.

Het gaat over hoe het institutioneel ontkennen, bestuurlijk negeren of sociaal stigmatiseren van voor iedere burger met eigen ogen zichtbare problematiek een vorm van gaslighting is die heeft mede geleid tot een escalatie van wantrouwen in de overheid. Die escalatie is een uiterst vruchtbare voedingsbron gebleken voor complottheorieën, en de handelaars daarin.