Cold case team Propria Cures wijst Amsterdamse burgemeester aan als verrader publieke zaak

Knip, plak uit onze mail:

Vriendjespolitiek en schijn van belangenverstrengeling in Stopera rondom Amsterdam 750 jaar* *

De gemeente Amsterdam schendt aanbestedingsregels bij de inhuur van de programmadirecteur Amsterdam 750 jaar (GS: haha wat is dat nou weer). Lennart Booij, oprichter van reclamebureau BKB, wordt als extern directeur ingehuurd voor € 12.100 per maand met een aanstelling van 20 uur per week. De totale jaarlijkse kosten voor deze externe programmadirecteur bedraagt € 145.200, waarmee Booij als parttime directeur evenveel verdient als burgemeester Halsema. Dit blijkt uit onderzoek van Amsterdams studentenblad Propria Cures op basis van de Wet openbaarheid bestuur dat zaterdag 29 januari verschijnt. (Kunnen we anders iets regelen met een embargo-verklaring ofzo?) 

Hoewel de verbinding tussen Booij en de gemeente Amsterdam per 1 februari 2020 is gestart met een afspraak voor 9 maanden is het contract zonder verdere toelichting verlengd tot en met oktober 2025. De totale kosten voor de inhuur van deze externe consultant die verantwoordelijk is voor het organiseren van de festiviteiten in dat jaar bedraagt daarmee € 834.900 (peanuts natuurlijk, wij kennen huizen die meer kosten). Hiermee overtreedt de gemeente Amsterdam aanbestedingsregels, die verplichten om diensten boven € 214.000 openbaar aan te besteden. Uit geopenbaarde communicatie blijkt dat burgemeester Halsema en de gemeentesecretaris direct betrokken zijn bij de besluitvorming.

Opspraak*
Het is niet de eerste keer Booij in opspraak komt vanwege onderhandse opdrachten voor de overheid. Zo was hij als directeur van BKB in 2007 betrokken bij het Akkoord van Schokland, een project ter waarde van € 750.000 waarbij minister Bert Koenders Europese aanbestedingsregels overtrad.* (oh ja, dit weten we nog) In antwoord op vragen van Propria Cures stelt Booij ‘dat hij niets te verbergen heeft’.

Polemiek*
Propria Cures is het oudste studentenblad van Nederland* (nooit van gehoord). Sinds de oprichting van het blad in 1890 speelt het een toonaangevende rol in de Nederlandse polemische en satirische traditie. Redacteuren als J. Slauerhoff, Hugo Brandt Corstius en Renate Rubinstein (wie zijn die mensen?) zorgden voor beroering in het literaire landschap.
UPDATE: JA21 wil SPOEDDEBAT

Kunst omdat het moet

Dingen van uw belastinggeld waar u niet op zat te wachten: kunst in de Tweede Kamer. Dat babbelhok voor overbetaalde ego's wordt momenteel verbouwd en daarom vergaderen de volksvertegenwoordigers de komende 5,5 jaar in een vrijwel identieke plenaire zaal in het voormalige ministerie van Buitenlandse Zaken. Alleen die gekleurde panelen op de achterwand konden niet meeverhuizen, want de nieuwe zaal is daar niet hoog genoeg voor. Oplossing: nieuwe kunst inkopen. Kosten: tweehonderdduizend belastingeuro's. Resultaat: een paar stenen aan de muur. Van de Zeeuwse kunstenaar Jos de Putter die weliswaar een bevlogen verhaal ophangt over de relatie tussen de mens en de planeet en het zware werk van klei laten drogen, maar daarmee verbloemt dat hij mooi twee ton bijschrijft voor het bevestigen van een paar stenen aan een plank. En dat allemaal voor een tijdelijk onderkomen van de Kamer. Nu denkt u misschien: kunnen ze dit geld niet ergens anders aan uitgeven? En het antwoord is helaas: nee. Het Rijksvastgoedbedrijf is verplicht om bij verbouwingen boven de tien miljoen euro een half procent van het budget plus 120.000 euro aan kunst te verspillen. De verbouwing van de tijdelijke Kamer kostte zo'n 161 miljoen euro en dus moet er ruim negen ton in kunst worden gestoken. Wij zijn dus even wat boomtakken aan een plank spijkeren, een slap lulverhaal verzinnen en daarna een half miljoen euro innen. Ze moeten het geld toch kwijt.

Zo zo meneer De Vries u ziet wel een beetje bleek vandaag MAAR WEL EVEN BETALEN GRAAG

Vrolijke Eerste Meubelboulevarddag iedereen behalve verzorgingstehuizen die nabestaanden kosten in rekening brengen voor het verhuren van de kamer als overleden bewoners worden opgebaard terwijl ze van de overheid ook al geld krijgen voor die huur. "Het overkwam Brigitte Striekwold. Haar schoonvader Bennie overleed vorig jaar zomer in het verzorgingstehuis Gertrudis in ’s Heerenberg. "De verpleging vroeg of mijn schoonvader op zijn eigen kamer zou blijven. We hebben gezegd dat we dat graag wilden als dat kon. En dat was geen probleem." Maar als Brigitte en haar familie de volgende dag weer langs gaan ligt er ineens een rekening van 330 euro." Lijkenpikkers dus, die verzorgingstehuizen. Dubbel cashen op de verhuur van kamers omdat de huurders dood zijn en niet meer kunnen klagen en de nabestaanden wel iets anders aan hun hoofd hebben. Bah.