Tijd voor herstel

De Eik van Enschede dan toch geveld, de onderhandelingen over de voorjaarsnota het laatste duwtje. De slotetappe duurde zelfs 25 uur. Mooiste anekdote uit een van de ontelbare reconstructies van afgelopen week: het NSC-smaldeel trok zich voor overleg meermaals terug op de werkkamer van staatssecretaris van Financiën en partijgenoot Tjebbe van Oostenbruggen. Een ambtenaar die net een technische toelichting over een agendaonderwerp voor het gezelschap had gegeven, schrok toen hij een diepe zucht hoorde maar geen van de aanwezigen hem zag slaken. Het geluid bleek uit het zwarte scherm aan de muur te komen; een permanente Zoom-call met Pieter Omtzigt in Enschede.

De laatste politieke jaren van Omtzigt gaan ondanks een historische overwinning van 20 zetels de boeken in als een treinramp in slow motion. Na de val van het laatste kabinet Rutte duurde alles wat Omtzigt deed eindeloos: begon hij wel of niet een eigen partij of sloot hij zich bij een andere aan. Toen het zover was werd er getwijfeld en geweifeld over het – mocht het zover komen – premierschap, de gehele formatie, pre- en post, duurden een eeuwigheid. Eigenlijk wilde hij niet meedoen maar nee zeggen was ook geen optie. En dan moesten de na- en voorjaarsonderhandelingen nog komen. En de twee opgestapte staatssecretarissen en het dito duo rebellerende Kamerleden. En dat alles met een kabinet dat zich wekelijks van rel naar rel sleept.

Dat de NSC-leider met zijn eveneens voortslepende burn-out zolang overeind is gebleven, is bewonderenswaardig. Want de hoeveelheid shit die Omtzigt over zich heen heeft gehad, is ongekend. Achter de functie elders-affaire bleek de aan geheugenverlies lijdende minister-president te zitten. In zijn CDA-tijd werd Omtzigt door krachten binnen zijn eigen partij tegengewerkt (BOMTZIGT!), zie ook de zeer kwestieuze leiderschapsverkiezingen waarin zijn eigen vrouw werd bedankt voor haar ‘stem op Hugo de Jonge’. Het is ironisch dat in de week van Omtzigts vertrek het CDA na gedegen onderzoek wéér uit de bus komt als meest onfatsoenlijke partij van het land.

Dag vriendjes en vriendinnetjes, Clown Bassie is dood.

Niet letterlijk, maar Bas van Toor heeft op 82-jarige leeftijd besloten dat het mooi is geweest met die malle Bassie. Of zoals hij het zelf zegt: "Bassie is niet meer. Vanaf nu is het alleen nog Bas." Bassie kampte de voorbije jaren met allerlei aandoeningen, alles was voor Bassie, en nu gaat hij dus genieten van een welverdiend pensioen. Helemaal nooit meer De Baron, Vlugge Japie, B100. En da's best wel jammer, want jeugdheld Clown Bassie was toch de original gangster van het gilde - alsmede de grote inspiratiebron voor de Hollands Hakkuh-gabberclassic Arie en Bastiaan. Contemporaine clowns zijn Kloon Bassie en meer niet. Het wachten is op de opvolger, de genderneutrale Clown Ralf die met zijn grote poes vecht voor diversiteit en inclusiviteit en alle restanten uit de VOC-tijd opspoort en cowboys en indianen vernietigt met een vrouwvriendelijke dildo. Ofzo, maar dat mogen anderen bedenken. Rest ons alleen nog de uitsmijter, als ultiem teken van respect: lekker gewerkt pik.