Hij kan zomaar vallen!

Na Silicon Valey Bank, Signature, Silvergate, First Republic is het waarschijnlijk PacWest die op omvallen staat. De bank stelt strategische mogelijkheden te onderzoeken. Vrij vertaald, dit weekend is PacWest de volgende die ten onder zal gaan, aldus de markt. Wat is er toch aan de hand in de VS en wat wordt ertegen gedaan? Deze column is overigens op donderdag geschreven, dus wie weet is er al het één en ander gebeurd als de column zondagavond gepubliceerd wordt!)

Voorspellingen uit The Big Short beginnen uit te komen: de 'oplossing' van de vorige crisis was een recept voor de volgende

We snappen niet hoe alle ponzi-schemes, bancaire corruptie en diep verziekte financiële "markten" die al lang geen vrije markt meer zijn omdat een paar Gordon Gecko's er met alle gewoekerde winsten vandoor gaan maar ongebreideld kunnen woekeren. We begrijpen wel waar de rekening terecht komt als de boel ploft: bij de belastingbetaler. Privatize the profits, socialize the losses, en de politiek noemt dat vervolgens "toezicht op de markten". Vorige keer waren het giftige hypotheken, ditmaal zijn het startup-investeringen waar banken in verzuipen (uitlegdraad). In het weekend viel de Silicon Valley Bank om, een veelgeroemde middelgrote bank die investeerde in startups maar omdat de Fed de rentes stevig verhoogd heeft, renderen investeringen niet meer en nu is de kluis leeg. 

De volgende faalkandidaten staan al klaar: Signature is door de overheid overgenomen en First Republic Bank diepduikt op de beurs. Nee, het zijn inderdaad geen bekende banknamen, maar dat waren de hypotheekhuisjes Fanny Mae en Bernie Mac in 2008 ook niet en u weet hoe dat afliep. De Amerikaanse centrale bank beweert ditmaal niet aan bailouts te gaan doen, maar herverpakken dat woord alvast als "extraordinary interventions" om ze alsnog met een Triple A rating bij de belastingbetaler in het portfolio te schuiven. Verdomd, tijdens het schrijven van dit topic komen de crisistermen van 2008 vanzelf terug bovengedreven zeg! Het vervolg op The Big Short kan dus over een paar jaar ook op de lijst van Oscarkandidaten.

Bepaalde beroepsgroepen zijn altijd makkelijk op de hak te nemen; bij mij zijn dat vaak de ambtenaar (ben ik nu zelf deels ook!) en de politicus (was ik!).

Verder heb ik al heel lang een ongezouten mening over het monetaire beleid van centrale banken. Die centrale bankieren krijgen dus vaak een veeg uit de pan van mij, maar het standaard bankiertje (ben ik ook geweest!) de Zwarte Veeg Piet toeschuiven, daar doe ik niet aan mee. Vaak is het misplaatst of ronduit feitelijk onjuist. Degenen die er zo over denken zijn vaak in dezelfde politieke hoek te vinden en degenen die de “bankier heeft het gedaan” het hardst roepen, zijn politici. 

2008
Weet u nog? Ik maar al te goed. Ik was wat vroeg want ik luidde de alarmbel al in 2007. Mijn klanten in het VK hoorden mijn negatieve verhalen aan, terwijl de beurs record na record neerzette. Best een pijnlijk jaar, zeg maar. Nu hadden mijn klanten de flexibiliteit om zowat elke strategie uit te voeren en dus niet alleen koop of verkoop (daardoor kon ik ondanks mijn zwarte kijk op de beurs nog steeds waardevolle beleggingsideeën aan de man/vrouw/lgtbhthgwtf brengen). Toen kwam Bear Stearns. Problemen in mortgage backed securities (MBS) met een domino-effect op de gehele  collateralised debt obligations (CDO’s) sector.

Het is vandaag overal spaarblik terugblikdag. Het is vandaag, 9 augustus 2017, namelijk TIEN jaar geleden dat de bankencrisis uitbrak. Die is nog lang niet voorbij, al speelt Brussel van wel.

Griekenland: still a mess. Italiaanse banken: tot over hun oren in de schulden. Duitse steunpilaren: broos want onder zware druk. Werkloosheid, met name in het zuiden: torenhoog, vooral onder de jeugd. Rente: historisch laag, dus ook geen rente op spaargeld voor EU-burgers. Maar de EU zou de EU niet zijn als de quasicommunistische propagandamachine niet op volle toeren zou draaien:

Terug naar herstel dankzij daadkrachtig ingrijpen van de EU, aldus de EU in een hilarisch persbericht. Onzin natuurlijk, de enige daadkracht die Brussel aan de dag legde, was om zichzelf meer politieke en monetaire macht toe te schuiven, speciale noodfondsen te bouwen waarin noordelijke lidstaten taxpoet pompten dat bij de zuidelijke lidstaten weer naar buiten lekt (of beter gezegd: in de dieprode geldgaten van wankelbanken verdween) en waarvoor desnoods complete democratieën in hun eigen bakermat werden doodgeknuppeld - iedereen herinnert zich het Griekse OXI en de manier waarop de Trojka daar met politiek geweld een NAI van maakte. De euro is belangrijker dan de Europese democratie.

En dat alles dus ten koste van uw keiharde belastingguldens, die ze begin van de eeuw in een of andere fopmunt hebben omgewisseld om hem daarna te kunnen misbruiken om hun eigen mandaat op te rekken, maximaal ondemocratisch en tegen hun eigen regels in. En nu kraaien ze hoera ende victorie, Brussel heeft Europa gered. (Volgende missie: de War On Cash!!1!) Enfin, voorheen onze Joost van DasKupital heeft over dat opgerekte mandaat een mooi verhaal in de Financieel Dodeboom vandaag, te lezen via de bovenste link of via de tweet hieronder.

Voor de fijnproevers: NRC Euroblaat pakt uit met een interview met Jean-Claude Trichet (174), de voorganger van Mario Draghi bij de Europese Centrale Bank en de man onder wiens "leiding" de eurocrisis zich eerst verdiepte, voordat Draghi met zijn ECB-mandaat verbrijzelende bazooka op het toneel verscheen. Details zijn voor de liefhebbers, de samenvatting die wij er uit haalden:  Natuurlijk kon Trichet er allemaal niks aan doen, sterker nog: het is allemaal de schuld van de media die 'te anti-Europees' zijn (LOL) en bovendien "te veel invloed hebben". Bedankt, Jan-Kloot, voor wederom een mooi inkijkje in de totalitaire geest van de EU.

Ewoke Engelen trapt er niet in. Het was kut, het is kut en het blijft kut in de eurozone. "De eurozone groeit weliswaar, maar het is nog altijd schuldgedreven groei. De banken zijn niet kleiner maar groter geworden. Hun politieke macht is alleen maar toegenomen. Ze schrijven nog altijd mee aan wetgeving. Hun buffers zijn nauwelijks gestegen en de bonussen zijn weer terug op het niveau van voor de crisis. De private schulden bevinden zich op een hoger niveau dan voor de crisis. De staatsschulden ook. De aandelenkoersen en de vastgoedprijzen rijzen de pan uit." Ook hij wijt het aan de Quantitative Easing, de QE, de kwantitatieve verruiming. Dat is een duur synoniem voor 'geldperd': 90 miljard per maand euro per maand is wat de ECB 'in de eurozone pompt'. Lees: bijdrukt. Engelen: "De crisis was niet een hoogtepunt, maar een dieptepunt voor de Europese Unie. Zij heeft op alle fronten gefaald en haar burgers en ingezetenen op een schandalige wijze in de kou laten staan."

De leukste terugblik komt van Yanis Varoufakis, de speltheoreticus met de pokerface en de marmeren principes, die als Griekse MinFin de hele Eurogroep en vooral EurogruppenFührer Jeroen Dijsselbloem, regelmatig te kakken zette. "Het ware monster heet Jeroen", in zijn terugblikboek 'Adults in the Room - My Battle with Europe's Deep Establishment'. Varoufakis veegt daarin de vuile vloer aan met de trawanten van de trojka. Koop dan, u heeft toch weer genoeg harde knaken - volgens de ongekozen boiler room bobo's van de Europese Commissie tenminste.