Een soort gedoogbeleid, maar dan voor asielhoppende raddraaiers uit veilige landen als Marokko, Algerije en Tunesië.

En dan nu een greep uit het ambtelijke taalbestand die garandeert dat we over een paar maanden gewoon nog steeds uitgelachen worden. "In de locaties in Amsterdam en Hoogeveen moet de nadruk veel meer komen te liggen op ’toezicht en handhaving’ dan op ’begeleiden en begrenzen’, meldt Harbers. „Voor de groep die wel openstaat voor gedragsverandering blijft het regime van begrenzen en begeleiden van toepassing.”" Toezicht, handhaving, begeleiden, begrenzen, ZAL WEL. 

Het komt erop neer dat asielaso's in aso-acz's gezet worden, maar wel gewoon naar buiten mogen. Het enige verschil is "dat regels strenger worden nageleefd, dat er meer boa’s worden ingezet en dat de overlastgevende asielzoekers zich in een beperkt gebied rondom het aso-azc mogen bewegen." Een soort human chain om een lokale moskee dus, hartverwarmend.

En dan de laatste semantische troef die Harbers in z'n mouw had: de A S I E L M A R I N I E R. "Ook komt er een ’asielmarinier’ die als taak krijgt om overlast in en rond azc’s tot een minimum te beperken. Die ambtenaar krijgt als taak om de situatie bij asielzoekerscentra scherp in de gaten te houden." Nou, we wensen je het allerbeste daarmee. Qua Patet Openbare Ruimte.