Droom: in duigen

Wij wisten in het leven drie dingen zeker: Prinsjesdag valt altijd op de derde dinsdag van September, de hypotheekrentaftrek staat bij Mark Rutte als een huis én Frans Bauer is een groot liefhebber van babi pangang. Zo kennen we natuurlijk allemaal het 'babi pangang vergeten' fragment uit De Bauers, lazen we in 2019 bij RTL Boulevard dat Frans Bauer geen babi pangang meer at omdat hij aan het afvallen was, en lazen we in 2021 in het AD dat Frans Bauer een beetje minder babi pangang at omdat hij aan het afvallen was. Maar wat blijkt nu? Frans Bauer krijgt babi pangang alleen maar weg als hij er klodders appelmoes op smeert. Appelmoes! Ja kom nou. Dan hou je dus niet echt van Chinees in het algemeen en al helemaal niet van babi pangang in het bijzonder. Als je de Chinees niet wegkrijgt (kan gebeuren, we bestellen allemaal wel eens bij een slechte Chinees), dan smeer je er klodders sambal op en anders niks. Ze vragen bij de Chinees toch nooit 'appelmoes bij?' of wel dan? Verdomme Frans. Dit valt tegen.

Na de breek

Dame Blanche hebben ze nog wel!

"Wij houden ons afzijdig van politieke discussies. Dat hebben we altijd gedaan." Aldus een zegsman van Van der Valk, Neerlands beroempste hotelketen, nationale vreetschuur en fervente vreemdgangers faciliteerders, naar aanleiding van de omgekeerde vlag op deze vestiging. Ongelukkige actie van een franchisepipo met boerenvrienden. Foutje bedankt, en weer door. Nog even aan de T. doorbellen dat ze verder volledig achter de boeren staan en misschien loopt het dan met een sisser af. Eh... dat is niet echt "afzijdig van politieke discussie" dus dit gaat nog een schnitzel krijgen. WANT WAT IS HET NOU, STELLETJE TOEKANS? Want het is heel eenvoudig, of je bent voor de boeren en je hebt nog wat te kanen deze hongerwinter in de vrieskou, of je bent voor D66 en dan kun je het shaken met je sleetje en honderkar met dingen om te ruilen tegen piepers, reuzel en een klont boter.

Kwam niet aan bod in Het Twee Uur Journaal

Er zijn dingen waar men niet over praat. Sommigen zien het gebeuren, anderen kijken liever weg. Velen dragen de gevolgen, maar daar als eenling tegen opstaan vereist moed. Moed, die maar enkelen gegeven is. Wie zijn mond opendoet, loopt het risico dat hij al snel naar een nieuwe baan moet solliciteren. Maar gelukkig hebben wij in Nederland de ACM. Een toezichthouder die zijn tanden laat zien als het echt moet. Die doorbijt, waar anderen slechts blaffen. En vandaag is het dan echt zover. Eindelijk. Het Appelmoeskartel is opgerold.