2005 t/m 2019: Ongekend Onrecht, 2025: Kinderen nog niet terug

Honderden ouders kijken deze kerst wederom naar een lege stoel. Een stoel waarin ze hun kind zagen opgroeien. Tot het moment kwam dat ze volgens de autoriteiten niet meer konden voorzien in de basisbehoeften van hun kind. Er kwam geen waarschuwing, er was niet met ze gesproken, ze konden geen advocaat spreken of inschakelen, niet langs de rechter, dat is pech, kind weg.

Deze ouders liepen na hun werk naar de opvang of basisschool om hun kind op te halen, hun kind bleek aan het begin van de dag al weggenomen. Ze werden aan het lijntje gehouden. Uren werden dagen, dagen werden weken, weken maanden en inmiddels jaren. Oktober 2024 waren 505 kinderen nog niet thuis (PDF p4). Het automatische en de industriële schaal leveren ongekende wreedheid.

Wie zonder onderzoek of bewijs, fiscaal of strafproces, of überhaupt een diepgaande beoordeling van een ambtenaar het etiket Opzet/Grove Schuld cadeau kreeg, werd fiscaal en financieel geruïneerd. Jeugdzorg dacht dat je geen eten, warmte of huis kon betalen, dat was genoeg om te gokken dat niet werd voorzien in basisbehoeften van het kind, dus zonder huisbezoek of wederhoor kind weg.

Negentien jaar is beweerd dat kinderen niet louter op basis van geldgebrek uit huis zijn geplaatst. Dat is zelfs verboden. Drie verschillende documentaires laten nu zien dat het een hersenloos werkproces was. Elke ambtelijk stapje in de keten werd verteld dat eventuele fouten later in de keten, desnoods dankzij sociaal advocaten en rechtszaken, hersteld werden. Dat herstel is nooit gekomen.

You will own nothing and you'll be happy

Bovenstaand zinnetje (cursief) wordt wel eens aan Klaus Schwab van het World Economic Forum toegeschreven, het Zwitserse """praatclubje""" uit Davos, dat mensen met invloed samenbrengt en convenanten laat sluiten. Maar niets is minder waar. Het is een quote van Frans Timmermans uit Brussel, van het praatclubje EU. Vandaag in de Telegraaf. Daar zegt deze obese PvdA-er (360.000 euro per jaar, ex. toeslagen) een soort van rooskleurige toekomst te zien in mensen die niets meer hebben. U hebt geen stofzuiger meer – u belt een Syriër met een stofzuiger. U hebt geen koffiezetapparaat meer – u belt een Irakees met een Jura op de bagagedrager. U hebt geen inductiekookplaat meer – uw eten (meelwormen met zeewier) wordt gebracht door een Ethiopiër op een accubrommer. U hebt geen mooie gele Kärcher meer – u belt een Bulgaar die uw groene stoepie komt hogedrukreinigen. U hebt geen staande schemerlamp meer – er komt een Pool met een lampje door uw raam schijnen als u een boek (geleend) wilt lezen. En u hebt geen vrouw meer – er komt ieder weekend een blonde Oekraïense van 23, oh dat is al zo. Enfin, het wordt tijd dat we de boel gaan resetten & terughalen wat van ONS is.