Hoe zou dat nou komen (het komt door Amsterdam)

Kijk we zouden nooit beweren dat Amsterdam het op een of andere manier voor elkaar heeft gekregen het meest onhebbelijke acteursgilde sinds keizer Nero's toneelgezelschap te creëeren - maar het is natuurlijk wel zo. De eerste en laatste keer dat deze generatie iets van waarde neerzette was 16 jaar geleden in 2007 met *Love Actually-*herinterpretatie Alles is Liefde en dan tellen we Zwartboek niet mee omdat Paul Verhoeven te goed is om voor Nederlander door te gaan. 

Maar, toegegeven, een eervolle vermelding voor onze eigen Apocalyps Nu namelijk De Oost en de on-Hollandse schaal, productiewaarde en kwaliteit van De Slag om de Schelde is wel degelijk op z'n plaats. En die hadden de aanmerking "high excellence" heus wel verdiend in het onderzoek door Olsberg SPI in opdracht van Het Nederlandse Filmfonds. Maar daarvoor was de voorwaarde een selectie of bekroning op "een van de internationale filmfestivals in Cannes, Berlijn, Venetië en Sundance of een European Film Award-nominatie of Oscar-nominatie" en 250.000 Europese bezoekers. 

Door die voorwaarden liepen andere enkelingen ook erkenning mis: "De Nederlandse film Brimstone van regisseur Martin Koolhoven kwam met 238.000 Europese bezoekers en een nominatie voor Beste Film in Venetië wel heel dicht in de buurt. Volgens het rapport waren er nog vijftien andere Nederlandse speelfilms die een festival- of awarderkenning kregen, maar niet de bezoekersdrempel haalden."

Maar goed, de bovenstaande NOS-tabel dus. Want die noemt in feite alle 487 Nederlandse film sinds 2010: huisvlijt. Meer dan twee keer zoveel films als andere landen en nul (0) uitblinkers, dan gaat er dus iets mis. Het onderzoek concludeert: teveel nadruk op kwantiteit, te weinig op kwaliteit, dus voorwaarts met minder films en meer budget voor die minder films.

Oké lui, whodunnit? Wie heeft er zoveel macht in Nederwood dat zélfs de voorhoede van de fatsoensbrigade de naam niet durft te droppen? Revu zegt negen acteurs, actrices, regisseurs en producenten uit HET WERELDJE gesproken te hebben. "‘Het wereldje is zo verrekte klein en je hebt elkaar allemaal nodig,’ vertelt een A-naam uit de acteerwereld ons. ‘Het is soms zo moeilijk om bepaalde stappen te maken in deze business, dat veel mensen het ervoor over hebben om zaken die het daglicht niet kunnen verdragen binnenskamers te houden. Pas wanneer er een vooraanstaand persoon gaat praten en er daarna een aantal volgen, is het veilig genoeg om ook zelf je verhaal te doen. Maar dat betreft dan meestal artiesten die al enige basis onder hun voeten hebben en geen carrière van nog eens twintig, dertig of veertig jaar meer hoeven te maken. Op dat punt zit ik nog lang niet, simpelweg omdat ik daar de leeftijd nog niet voor heb. Dat er echter beter vandaag dan morgen een einde kan komen aan de praktijken van deze man en de personen die in zijn schaduw hetzelfde doen moge duidelijk zijn.’" Het vervolgcitaatje suggereert dat de dader OOK NOG EENS aan homoseksualiteit lijdt. "Een tweede bron spreekt van vreemde castings in een kamer waar niemand anders bij aanwezig was, er geen draaiende camera meeliep, maar hij al zijn kleren moest uittrekken. (...) Het vage project waarvoor ik auditie deed was voor een film die er uiteindelijk nooit is gekomen. Ik vraag me af of dat überhaupt ooit wel de bedoeling is geweest. De desbetreffende castingdirector is nog steeds actief en zo nu en dan kom ik hem nog weleens tegen op feestjes. Ongemakkelijk en awkward is dat, elke keer weer.’" In De Wandelgangen echoot 1 bepaalde naam in ieder geval herhaaldelijk.