Wanneer politieke aardverschuivingen nakende zijn ligt de dood onvermijdelijk op de loer. We zagen het toen de opkomst van Pim Fortuyn op genadeloze wijze tot stilstand werd gebracht door de extreem-linkse terrorist Volkert van der Graaf. Afgelopen week viel de Britse politica Jo Cox ten prooi aan de moordenaarshanden van de extreem-rechtse terrorist Thomas Mair. Dit weekeinde beluisterde ik een interview met Telegraaf-correspondent in Rusland en schrijver Pieter Waterdrinker over zijn nieuwe roman Poubelle. De aanslag op de MH17 met als gevolg 298 doden maakt onderdeel uit van de verhaallijn. In het gesprek over zijn boek verwijst hij naar politici als Hans van Baalen (VVD) en Jacques Monasch (PvdA) en hun toespraken in Kiev. In de roman is hoofdpersoon Wessel Stols ook een Europarlementariër die even neerstrijkt op het Maidan-plein. Na de aanslag op de MH17 vraagt Stols zich vervolgens af:

“Ieder schakel was belangrijk. Zonder schakels was er geen ketting. Was hij door zijn optreden, door zijn handelen dat louter ingegeven was door egoïstische motieven, waarbij hij geen moment had gedacht aan het lot van de arme Oekraïense boer, maar zuiver aan zijn eigen lot, aan zijn eigen positie binnen Brussel (-) niet mede schuldig aan het ontketenen van de oorlog in het oosten van Oekraïne? En daarmee uiteindelijk ook aan die gruwelijke vliegramp? Al was het maar voor een fractie, een stofkorrel, een nanostofkorrel van deze absurde werkelijkheid?”