Maar doe ons maar even een tussencolaatje

Jongens wat een weekend om weg te zijn. Duitsland voert z'n bruinkoolstook op omdat de groene gekkies geen schone kernkracht willen en dus de laatste centrales gesloten hebben (lol @ ratio), de premier van Japan werd bijna gehiroshima'd, in India werd een oud-politicus wel effectief kaltgestellt en in Frankrijk staat l'oude Le Pen op het punt om le pipe aan Marianne te geven. Onderwijl hield Nederland een transvlaggetjesdag en o wee de tolerantie wanneer je weigerde om de a-symptomatische veelkleur van de DSM-V hoog in de moraalpaal hijsen. Over de karikaturale vertoning rond een man met een pruik die voorleest uit een kinderboek om te protesteren tegen een politiek besluit in een Amerikaanse staat (het bleef nog lang onrustig in Tennessee), zullen we maar niks zeggen want er is geen polemiek opgewassen tegen zulke  poederpruikparodie. 

Onderwijl werden wij naargeestige kinderen van Theo van Gogh op onze retraite voorgelezen door Arie Pos, oude vriend en biograaf van Gerrit Komrij, de dichter die ons leerde wat "polemiek" überhaupt betekent. Hij waardeerde de stijlloze manier van schelden, maar de klassieke heaumeau was dan ook uit beduidend wuivender rietsuiker gesneden dan de post-polemische genderbuigers van de narcistische bourgeoisie. Al goed, we hebben onszelf moed en dichtregels ingedronken en  trekken terwijl u alhier in de panelen inklokt verse CO₂-trails over het deplorabele Avondland tussen Algarve en Amsterdam. Thuis even al die ouwe topics terug op hun rechtmatige dd:mm:hh zetten. En dan morgen, gezond weer op voor een volgende twintig jaar vol vrolijke bespiegelingen met een thermometer in de kont van de Nederlandse samenleving.

We accepteren op deze laatste avond van de viering van onszelf overigens nog steeds verjaardagscadeaus in vloeibare of vaste vorm. Want zonder u, geen ons.

Spartacus wist het. U ook?

We zijn er niet, we zijn in het zuiden des Portugals op een private quinta met zwembad, goed gekoelde biertap en voor negen levens aan plukverse sinaasappelen. Mevrouw Tuurtje kokkerelt een buffet van blauwe hap voor ons, wij infuseren onszelf met de vloeibare geneugten van de couleur locale, luisteren naar de levensverhalen van Arthur van Amerongen en turen peinzend over de Atlantische Oceaan, die aan onze voeten spoelt. En quizzen elkaar op cinematische cultuur. Timon AKA Spartacus wist het antwoord. U ook?

*juicht in 56k6*

Ja jongens (m/v), tuuuuurlijk is de bar vanavond bijtijds geopend want GeenStijl is al 20 jaar irrelevant & ik kom er nooit meer. We hebben een eurootje naar Metallica overgemaakt om Napster aan te kunnen zetten, gezonde rokers mogen vanavond binnen paffen in Flatgebouw GeenStijlland (Trudy Prins heeft toch afgezegd) en op het dartboard hangen foto's van Weensie & Ruktor. Heaumeaus mogen vrij neuqen in het fietsenhok, maar voor travovoorleesuurtjes moet je in de kelder van De Witte Onderbroek wezen. Ergens op de programmering staat een hommage aan de veteranen van het Stand.nl Forum, een IM voor ReteCool en een hopeloos genuanceerde shoutout naar Sargasso. Alternatief entertainment is er ook: Joost Ravoo houdt een lezing over het spoorboekje in tijden van digitale voorlichting, Rob de Wijk en Joshua Livestro gaan met u bekvechten in 280 tekens over het belang van het inperken van burgerinspraak, en Loes Reijmer en Roos Hertzberger hebben beloofd dat ze heel ver weg blijven. De tombola is vanavond een staafdiagram waarop je kan inzetten in welk jaar uzelf het internet kwam binnen skateboarden, op de golven van luid gillende inbelklanken. Opscheppen dat uw digitale geboorte vóór 1991 gebeurde mag natuurlijk ook, het is maar net hoe oud je wil klinken. En over oud gesproken: vijftientjeslid worden van weblog dezes kan vanavond op een Atari 2600. Proost, op ons, op het internet, en op uzelf.

De Pluche doctrine

Ministeriële verantwoordelijkheid, kent u die uitdrukking? Dat gaat ongeveer zo. Toen de broer van kroongetuige Nabil B. werd vermoord, stapte er niemand die verantwoordelijk was op. Toen de advocaat van kroongetuige Nabil B. werd vermoord, stapte er ook niemand die verantwoordelijk was op. En toen de adviseur van kroongetuige Nabil B. werd vermoord, stapte er opnieuw niemand op, maar kwam er wel een rapport. En toen er in dat rapport stond dat er helemaal niets klopte van de bescherming van kroongetuigen, toen stapte er uiteindelijk helemaal niemand op. Zo werkt ministeriële verantwoordelijkheid dus. Weer wat geleerd.

Want de PvdA weet lekker toch niet wat dat zijn

Ja, een JA-logo. Want Ja, dit is Us Annabel, die altijd onze A. Nanninga zal blijven, welk zeteltje ze verder ook zal vullen. Bovendien is dit weer een dolkomisch politiek moment uit politiek openluchtgesticht NulTwintig en daar is het altijd lekker bij afpilsen op een bijna-weekend-avond als deze. Het gaat over een wethouder, Van Buren, die geen idee heeft, omdat ze van de PvdA is. Maar dat ze geen idee heeft, houdt haar niet tegen om beleid te maken op datgene waar ze geen idee over heeft: "microagressies", en aanverwante safespacepolitiek waar Us Annabel natuurlijk niet zo veel mee op heeft. Omdat zij wel weet wat het betekent.

Lekker rokertje d'r bij

Een (1) stom studiemiepje nam aanstoot aan een schilderij in een babbelhok van het universiteitsbestuur of terstond werd het doek weggejorist. Prompt was Leiden weer in last natuurlijk, want zijn het geen klimaatkoekwauzen die zich aan zonnebloemen vastlijmen, dan is het wel weer een of andere fopfeministe die vindt dat de zijige zilte zeurvrouwtjescultuur nog niet ver genoeg is doorgetrokken. In dit kunstcafé steken we de roze kwast natuurlijk diep in eigen collectie als we zeggen dat normale mensen, die gewoon normaal doen, zich niet zo afgrijselijk aanstellen over een schilderij. Die zouden bijvoorbeeld de humor kunnen inzien van een moderne bestuurskamer waar oude mannetjes langzaam in hun eigen rook opgaan. Maar ja, humor en de onwelriekende gleuvenbrigade, das war einmal en zelfs toen niet. Vanmorgen zat er bij het bekende kunstelprogramma Goedemorgen Nederland zelfs een minister (Karien van Gennip, CDA) te beweren dat het schilderij een sfeer uitstraalt "van oude witte mannen die de dienst uitmaken". 

De decaan (V, natuurlijk) die het doek liet weghalen was het beu om haar "carrière door te brengen ruimtes vol mannen en schilderijen van mannen" en bovendien haat ze rook, zelfs als het geschilderd is. Dus nou ja volkomen logisch toch dat  die kunst entartet verklaard mag worden? Oh sorry beladen woord - de vader van Job Cohen staat op het schilderij: Papa Dolf overleefde de Holocaust, in tegenstelling tot veel andere Leidse medewerkers en alumni. Zoons Job en Floris willen de onbezonnen beeldenstormers graag bijscholen in de context van het portret, schrijven ze in een brief die in schoolkrantje Mare is afgedrukt. Ook belde Mare met de maker van het werk. Een citaat om deze kunstlezing mee af te sluiten, alvorens we met een wit wijntje in de hand langs diverse expressieve twitterportretjes lopen van bekende en gevierde alumni van de Leidse universiteit, die hun woede over de wijvenpoets niet onder leerstoelen of collegebanken steken.

"Kunstenaar Rein Dool (90) is ook woedend. ‘Het is verschrikkelijk dat het schilderij is verwijderd’, laat hij telefonisch weten. ‘Het is belachelijk, bespottelijk en kortzichtig dat er een paar idioten niet blij mee zijn dat er rokende mannen op staan. De universiteit blameert zich hier echt mee.’ Toen hij het werk maakte, waren alle bestuurders mannen. ‘Dat is veranderd, en dat vind ik ook heel goed. Het schilderij is een tijdsbeeld. Ik hou de bestuurders juist een spiegel voor.’ Als dit werk niet meer is toegestaan ‘dan kun je alle schilderijen die vroeger gemaakt zijn wel weggooien’, vervolgt hij. ‘Er staat altijd wel iets op wat nu niet meer mag. Ik vind dat het weer moet worden teruggehangen. Als dat niet gebeurt, dan schenken ze het maar terug aan mij'.", lezen we in een uiterst vermakelijk stukje Mare. Schilderachtig!

En dan nu, een klein panorama van kunstige kritieken:

Rutte IV overleeft pittig gesprek

Heeft u zich wel eens afgevraagd waarom de Nederlandse grenzen wagenwijd open staan, voor iedereen die het buiten de ring net niet jofel vindt? Nou, dat komt door de VVD. Want de VVD is pas afgelopen week op het idee gekomen om misschien de immigratie wat in te dammen. En Rutte gaat het voor u regelen. Wel zo handig. Want hij is premier en heeft daarmee de meeste macht van alle Nederlanders. Dus dat komt wel goed dan, zult u zeggen? Helaas. Rutte is natuurlijk gewoon een politicus. En politici zijn, na kunst, zo’n beetje het meest nutteloze wat je in je samenleving kunt aantreffen. Ondertussen krijgt een gemeente 2500 euro kopgeld voor iedere nieuwe Nederlander, die ze weten te bergen. Niets  maakt dat je je welkom voelt, als dat ze de de nationale geldpers aanslingeren om jouw aanwezigheid door de strotten van je nieuwe landgenoten te raggen. Een passend liedje dan maar, op deze vrijdagavond in het kleine stamcafé in de digitale haven:

‘De single Wat doen we met die Arabieren hier was echter zo controversieel dat deze uit de handel werd genomen. Pierre Kartner werd beschuldigd van racisme. Hij dook een tijdje onder. Op internet is het nummer echter te vinden.’

Zo, pak maar een borrel, Ebru zat in de mail en die wil ff wat doelwitten onder enkele rugnummers schilderen. We heffen het glas voor Ons Oebroe!

In een podcast die ik afgelopen week opnam met Daphne Deckers, wees zij mij op een uitspraak van columnist en regisseur Theo van Gogh, die achttien jaar geleden vermoord werd: “Als ik het zeg, ben ik een racist. Maar jij mag het zeggen, daar kunnen ze niet tegenop!” Daphne constateerde: “Tegenwoordig mag jij het ook niet meer zeggen.”

En bedankt. In my face.

Er ging een luik in mijn hoofd open en dat luik wil niet dicht. Zeker niet nadat ik vorige week weer ‘ns uit het niets gecanceld werd. Lang verhaal kort: ik ben het zat. De cancel culture. De dubbele moraal. De felicitatiedienst die media heet. Ik ben het zat dat als ik het zeg, het ‘racisme, discriminatie of drek’ heet te zijn, maar dat als een ander het zegt, het ‘humor’ heet. 

Gecanceld worden is mijn leven. En voor mij het leven van anderen. Zoals Theo van Gogh. Na zijn moord hield iedereen van Theo, was hij iedereens beste vriend en had iedereen met hem willen samenwerken. Hij moest er eerst voor vermoord worden maar o, wat was Theo toch getalenteerd. Maar ja, woorden zijn niet zonder risico. Je moet mensen ook niet beledigen, zeker moslims niet. Of vreemde culturen. Waarom zou je dat doen?! Je hoeft het niet te zeggen hé? Ik ben het zat, vanuit mijn tenen ben ik het zat. Nee, je hoeft het niet te zeggen. Maar de dubbele moraal dat goedgekeurde gutmenschjes alle woorden mogen gebruiken tégen jou en jij de rechts-radicale racist bent, is zum kotsen. Het is tijd om namen en rugnummers te noemen. Wat kan me gebeuren, gecanceld worden?!

We leven in het jaar 2003/4 en bij Buitenhof werd een columnist gezocht. Een vrouw. Vrouwen moesten op tv een live screentest doen. Eerlijk? Appeltje eitje. Ik schrijf een column, hijs me in een strak pak en knal door de autocue de woonkamer in. Strik eromheen, niets meer aan doen. Ja, mijn zelfvertrouwen is groot. Ze zoeken een vrouw die wat kan en in columnistenland betekent dat: woorden achter elkaar zetten en ze op tv durven uitspreken. Achter mijn laptop een vrouw, IRL een vrouw: mij heb je er niet mee. Dus die afwijzing kwam als een verassing: “We willen een vrouw zelf maken”. Tja. Kan. Wat meespeelde is dat ze in die tijd ronduit in je gezicht zeiden: ‘Jij schrijft voor de site van Theo van Gogh he? Ja nee, jammer. Daar willen we niet mee geassocieerd worden.’ Eikels. NEXT. Totdat de vrouwelijke columnist bekend wordt gemaakt: Herman Philipse, de ex van Ayaan Hirsi Ali. IRL een vrouw, achter mijn laptop een vrouw dus ik stuur de eindredacteur van dienst een mail. “Laat me weten waar Philipse zijn borstcorrectie laat uitvoeren, tzt zal ik er ook behoefte aan hebben.” Stik d’r in, eikels.

Omroep WNL wordt opgericht. Joost Eerdmans wordt commentator en zegt ‘jij moet erbij!’. Ja, ik moet erbij, hartstikke leuk maar ik weet inmiddels hoe er op mij, de columnist van Theo, wordt gereageerd. Dus ik bedank en vraag: “Wil jij mijn naam noemen tegen Bert Huijsjes en me laten weten hoe hij reageert?” Joost wil dat uiteraard doen, want dit wordt een inkoppertje, Ebru moet erbij! Totdat hij me verbijsterd terugbelt. “Weet je wat Bert Huijsjes zei?! ‘Ebru? Mwah, die is altijd kritisch op het verkeerde moment’.” Er zijn dus momenten dat je je bek moet houden, ook volgens journalisten. Waarschijnlijk als je een carrière in de media ambieert.

Vervroegde sluiting vandaag

Dames. Heren ook. Laat de barrekening niet oplopen boven de 99 euro anders vliegt die bezemheks hier nog binnen om de bonnetjes van wat witbier te betichten van "witwassen". Nou moet je sowieso aardig je best doen om die barbon zo hoog op te laten lopen, want vannacht gaat de boel om middernacht op slot. Dat is niet omdat de commentaarramen nog kleiner zijn gemaakt (ja we weten het, die acht uur tegeltijd per topic is laag, gaan we in het nieuwe CMS-in-aanbouw iets aan doen, duurt nog ff), maar vanwege andere, feestelijke redenen. Stamgasten kunnen het wellicht wel raden, de rest ziet het om middernacht vanzelf. Tot die tijd, schroom niet om je verzoekjes aan Keestelpro door te geven, we zien uit naar de Halloweenrecepten en als iemand Beste_Landgenoten of Theodorus.Goldbach ziet, biedt ze dan namens ons eens een biertje aan. Gewoon, omdat het kan. En nou lief zijn hè! 3, 2, 1 - *plop*

Die nationalsozialistische Menschheit

Weet je hoe het lekker moorden is? Met een lidmaatschapskaart van GroenLinks in de kontzak. Je hoort wel vaker dat het socialistisch gedachtegoed zoveel dooie mensen tot gevolg heeft gehad, maar Jezus, het moordt ook wel lekker hoor. Ga maar na: Pim Fortuyn dood: 1 (één!) man opgepakt. Peter Rudolf de Vries wordt vermoord en we zijn al bij nummer zes (6). Dat zijn er best veel. Zeker als je bedenkt dat de opdrachtgever alweer een tijdje in voorarrest zit.