Lekker rokertje d'r bij

Een (1) stom studiemiepje nam aanstoot aan een schilderij in een babbelhok van het universiteitsbestuur of terstond werd het doek weggejorist. Prompt was Leiden weer in last natuurlijk, want zijn het geen klimaatkoekwauzen die zich aan zonnebloemen vastlijmen, dan is het wel weer een of andere fopfeministe die vindt dat de zijige zilte zeurvrouwtjescultuur nog niet ver genoeg is doorgetrokken. In dit kunstcafé steken we de roze kwast natuurlijk diep in eigen collectie als we zeggen dat normale mensen, die gewoon normaal doen, zich niet zo afgrijselijk aanstellen over een schilderij. Die zouden bijvoorbeeld de humor kunnen inzien van een moderne bestuurskamer waar oude mannetjes langzaam in hun eigen rook opgaan. Maar ja, humor en de onwelriekende gleuvenbrigade, das war einmal en zelfs toen niet. Vanmorgen zat er bij het bekende kunstelprogramma Goedemorgen Nederland zelfs een minister (Karien van Gennip, CDA) te beweren dat het schilderij een sfeer uitstraalt "van oude witte mannen die de dienst uitmaken". 

De decaan (V, natuurlijk) die het doek liet weghalen was het beu om haar "carrière door te brengen ruimtes vol mannen en schilderijen van mannen" en bovendien haat ze rook, zelfs als het geschilderd is. Dus nou ja volkomen logisch toch dat  die kunst entartet verklaard mag worden? Oh sorry beladen woord - de vader van Job Cohen staat op het schilderij: Papa Dolf overleefde de Holocaust, in tegenstelling tot veel andere Leidse medewerkers en alumni. Zoons Job en Floris willen de onbezonnen beeldenstormers graag bijscholen in de context van het portret, schrijven ze in een brief die in schoolkrantje Mare is afgedrukt. Ook belde Mare met de maker van het werk. Een citaat om deze kunstlezing mee af te sluiten, alvorens we met een wit wijntje in de hand langs diverse expressieve twitterportretjes lopen van bekende en gevierde alumni van de Leidse universiteit, die hun woede over de wijvenpoets niet onder leerstoelen of collegebanken steken.

"Kunstenaar Rein Dool (90) is ook woedend. ‘Het is verschrikkelijk dat het schilderij is verwijderd’, laat hij telefonisch weten. ‘Het is belachelijk, bespottelijk en kortzichtig dat er een paar idioten niet blij mee zijn dat er rokende mannen op staan. De universiteit blameert zich hier echt mee.’ Toen hij het werk maakte, waren alle bestuurders mannen. ‘Dat is veranderd, en dat vind ik ook heel goed. Het schilderij is een tijdsbeeld. Ik hou de bestuurders juist een spiegel voor.’ Als dit werk niet meer is toegestaan ‘dan kun je alle schilderijen die vroeger gemaakt zijn wel weggooien’, vervolgt hij. ‘Er staat altijd wel iets op wat nu niet meer mag. Ik vind dat het weer moet worden teruggehangen. Als dat niet gebeurt, dan schenken ze het maar terug aan mij'.", lezen we in een uiterst vermakelijk stukje Mare. Schilderachtig!

En dan nu, een klein panorama van kunstige kritieken: