Foto: een monsterlijk gebouw, waar heel veel ambtenaren werken

Ambtenaren heb je in allerlei soorten en maten. Kleine ambtenaren, grote ambtenaren, dikke ambtenaren, uitgemergelde ambtenaren, oliedomme ambtenaren, hartstikke slimme ambtenaren. Hele lelijke ambtenaren, aantrekkelijke ambtenaren, ambtenaren die op het eerste gezicht aantrekkelijk lijken maar zodra je er dan echt over gaat fantaseren net niet geil genoeg blijken. Hele verlegen ambtenaren, gezellige en juist uitbundige ambtenaren, en soms ook ambtenaren met wie je op het eerste gezicht prima de kroeg in kan, maar waarmee het gesprek tijdens het eerste biertje dan helemaal doodbloedt. Ambtenaren die elk appje met een punt afsluiten, ambtenaren die eerder geneigd zijn emoticons te gebruiken. Ambtenaren die de hele dag op hun telefoon kijken, maar ook ambtenaren die hem 's ochtends juist uitzetten en in hun jas stoppen. Ambtenaren die van poëzie houden, ambtenaren die vinden dat alle dichters gefusilleerd moeten worden. Productieve ambtenaren, maar bijvoorbeeld ook meer klassieke ambtenaren. Ambtenaren die de hele dag over hun kinderen praten, ambtenaren die niet van voetbal houden, ambtenaren die de hele dag over hun kinderen praten én niet van voetbal houden. Ambtenaren die weliswaar weinig uitvoeren, maar die wel op de begroting staan; ambtenaren die eveneens weinig uitvoeren, en ook nog eens helemaal niet op de begroting blijken te staan.

Op alle ambtenaren valt iets aan te merken, maar die laatste soort, Jezus Christus, hoe verzin je het, waarom kan dit, wat kunnen we hier aan doen, is het een idee om werkkampen op te tuigen, is ritueel slachten een optie, spreekwoordelijk natuurlijk. Alphen aan den Rijn geeft doodleuk negen miljoen meer aan personeelskosten uit dan de bedoeling was. Negen miljoen! Wethouder-meneer: "Het is zorgwekkend. Het ziekteverzuim loopt op. Er is veel vervanging nodig. Er is veel verloop in een korte tijd."

Ondertussen ook in Alphen aan den Rijn: armoede (maar niet bij ambtenaren).

Arme zielen

We staan niet vaak genoeg stil bij het tragische lot van ambtenaren, maar gelukkig doet de Volkskrant dat wel. Tja dan begin je met allemaal idealen en zo en dan hup, verrek, voor je met je ogen kunt knipperen komt er een kabinet dat helemaal niet het kabinet is dat jij voor ogen had. Ja ho ho ho eens even. Hier ben je de politiek niet voor in gegaan. O nee wacht! Je bént de politiek helemaal niet in gegaan. Vergissing, ha ha! Nou, is dat ook weer opgelost. 

Natuurlijk is het niet altijd prettig om te werken voor godsonmogelijke amateurs, maar ja, hoort er allemaal bij jongen. Huisartsen staan vast ook niet te popelen om mensen te helpen die ontzettend stinken of heel vaak kleding van Jack&Jones dragen of werken op een communicatieafdeling maar het hoort nou eenmaal bij de baan. 

Maar de toeslagenaffaire dan? Dat was heel zwaar voor ambtenaren: