4 mei was zoals te doen gebruikelijk weer totale oorlog

4 mei is een dag die bij alle Nederlanders diep, om niet te zeggen: te diep, is ingewreven en ingepeperd, en die schrobbering over ‘dit nooit meer’ en aanverwante geveinsde verzetsretoriek door vrome voorlezers op de Dam wordt dan ook serieus en diep beleefd door het overgrote deel der medelanders. Het is misschien wel een van de allerlaatste momenten die Nederlanders nog met elkaar delen, in stilte en met een beetje bezinning. 

Maar stukje bij beetje is de afgelopen jaren de bijl in die beleving gezet, door discussies aan te zwengelen over welke oorlogen nog meer betrokken moeten worden, of daders ook als slachtoffers herdacht kunnen worden en welke nationale oprisping ditmaal in de herdenking verweven kan worden (zoals dit jaar: verzetshomo’s). Inmiddels is zelfs de stilte een splijtzwam, zoals dit deugmeisje bijvoorbeeld wat dommig etaleert. In doodse stilte is in boze stilte geworden en natuurlijk is dat de schuld van d’Ander. (Ja, voor wie twitter meeleest, schrijver dezes was ook de hele dag geïrriteerd gisteren, maar ligt daar dan weer zodanig wakker van dat er ‘s anderendaags alhier een poging gedaan wordt om de waarom-vraag daarvan naar tekst om te zetten - BN.)

En plotseling was daar tot overmaat van overdaad ook nog meneer Zelensky, in zijn bekende PR-outfit, die door de kliekende kaste als een godgezonden geschenk uit de geweldshemel van de Oekraïense frontlinies werd onthaald. Het bezoek was zogenaamd onverwacht, maar gek genoeg toch zeer goed voorbereid. De lepe televisiekomiek uit het oligarchenstaatje werd nota bene opgehaald met het regeringstoestel en Rutte stond derhalve weer glashard te liegen dat het heus allemaal toeval was, in en rond lelijke zaaltjes waar soppende passanten met een voorzittershamer lachend op de foto mochten, kletsnatte Kamerleden hun handen blauw klapten en juichende journalisten het historische lof der oorlogspropaganda kritiekloos bezongen. Steeds als de superster van het Oekraïense verzet ergens opduikt, glimmen en glanzen de hoogwaardigheidsbekleders voor de gulzige camera’s van het journaille, want déze kant van de oorlog is geen hel, maar een feest van betekenis en een spotlight om je eigen goede kant van de geschiedenis eens flink helder te belichten. Liefst door anderen van fascisme te betichten, natuurlijk, want dat is de makkelijkste manier om jezelf in het naoorlogse verzet te framen, als de vleesgeworden schuilboekenkast die je bent.

Wat zijn jullie boos, hangt er soms een vlag ondersteboven?

De groene en globalistische gifmengers hebben weer een maniertje gevonden om de intens slechte kwaadaardige boerenstand een soort landverraad te verwijten. Precies het type mens dat ieder jaar gezever en gedoe ontketent omdat ze dooie moffen, andere oorlogen, het slavernijverleden en de genocide op transgenders willen betrekken in de jaarlijkse veel te heilig gemaakte hoogmis van de Holocaustherdenking, zijn thans laaiend over een paar boeren die hun Nederlandse vlag nog in proteststand hebben hangen. Zurige vingerwappende fatsoensnazi's die een beetje Nederlands nationalisme altoos enger vinden dan een religie van een miljoen jodenhaters die diep onder de nationale huid is gekropen, huichelen plots de grootste aanbidders van de nationale driekleur te zijn. En maar weer gillen over onmeetbare haatwaarden als fAtSoEn en ReSpEcT om een sociale groepsdruk op te bouwen tegen de boeren, die in hun vrijheid bedreigd worden door de verpletterende staat. Weet je wie trouwens ook enorm goed gedijde bij nationaal-sociale groepsdruk?

Ondertussen knutselen de rijkverwende en totaal wereldvreemde Voltsoldaatjes van het globalisme "nieuwe" blauwe vlaggen waarmee je iedere denkbare burgeroorlog in Europa kunt ontketenen, maar neeeee, het zijn natuurlijk de boeren die over de boekenkast van Anne Frank pissen hoor. Dat strontvervelende 4 en 5 mei zijn al jaren zo moreel doodgeknuppeld dat die twee minuten stilte ondertussen voelen als de minstens zo welbekende Two Minutes of Hate. En dat terwijl het allemaal zo ontiegelijk simpel is: in een vrij land, dat zijn vrijheid zegt te willen vieren, mag iedere vrije burger in volledige vrijheid met de vlag van zijn vrije land doen wat hij zelf wil. Of wat zij wil, want je hebt ook vrouwen met een vrije mening tegenwoordig. Enfin, op 6 mei herdenken we weer een week zinloze ruzies over zinloze bijzaken in een land dat al zo lang in vrede leeft dat het niet meer weet wat vrijheid überhaupt betekent. En Pim Fortuyn, die herdenken we ook op 6 mei, als slachtoffer van groepsdruk.

Maar... moderne kunst ís toch ook gewoon kudt?

Lekker hoor. Het is de week van de Hoogmis van het Moralisme en al op dag 1 verschiet iedereen al z'n kruit. De heer Baudet deelt een stupide statement over het einde van de vrijheid, onder die uitgedoofde rood-wit-blauwe fakkel van een organisatie die doorgaans zélf de ophef verzorgt over verkeerde sprekers die de verkeerde mensen op de verkeerde manier herdenken (hallo Abdelkader), en iedereen en z'n dagboekenschrijfster gaat in hoogmorele overdrijf om zijn walging en haar weerzin tegen de plinten van het Monument op de Dam te laten klotsen. Want in deze week moet er altijd tien procent meer prekerigheid in het belang van de vrijheid geschmierd worden. Die oorlog is zó verdomd lang geleden en alles daarover al zó vaak gezegd dat iedere nano-schwalbe van een toch al diep in het konijnenhol gezonken politicus de hele dag alle headlines, trending topics en moreel opportunisme weet te domineren. Die hele dodenherdenking & vijfmeiviering zijn al jaren een pastiche op oprecht doorleefde emoties. Eigenlijk een beetje zoals moderne kunst ook heel vaak een pastiche op echte kunst is. Gelukkig hebben we na de breek een prachtige galerie geopend vol met ontzettend flauwmelige fotoshopjes. Want als je nergens verstand van hebt, kun je overal om lachen, zegt een van de vele tegeltjes boven onze bar. L'chaim!

WALGELIJK!

Zondag onthuld in Leidsche Rijn: "het eerste herdenkingsmonument in Nederland dat refereert aan zowel de gebeurtenissen op 4- als op 5 mei." We weten dat we op 5 mei bevrijd zijn van Het Duitse Juk, maar we hebben eigenlijk geen idee wat 'de gebeurtenissen' op 4 mei 1945 precies waren. In Leidsche Rijn weten ze het ook niet, want dat was in 1945 nog een weiland naast Utrecht waar ooit een keer wat Britse vliegtuigen voedsel dropten. En nou ja, er liep ook een spoorrails doorheen DUS DAN WEET JE HET WEL. Maar dat is nog niet eens per se de verwarring. Zondag is op het Berlijnplein (jawohl) bovenstaand kunstwerk onthuld en talloze mensen mailen ons daarover omdat ze wat VRAGEN hebben bij het ontwerp. Want vanuit de ene hoek is het een 4 en 5 die vanuit een andere hoek toch een beetje met eins, zwei, drei lijken te beginnen. Oordeel zelf, want de landelijke politici zijn te druk met Insta-posts van Baudet en het CIDI heeft ons nog niet gebeld voor een reactie.