Tenzij je graag mee wilt demonstreren voor een minder warme wereld natuurlijk

Vandaag wordt het retewarm, koud, regenachtig & nat en daar wil u kalm, rustig en liefst met een kouwe kletser binnen handbereik van genieten. Waar u dan NIET moet zijn, is Rotterdam. Want daar houden Greenpeace, Fossielvrij NL en die eindtijd-LARP'ers van de Uitroeiingsbeweging een intimiderende bijeenkomst vóór de planeet - dus tégen mensen met een auto, een barbecue en een ademhaling. De planning voor die demo kwam tot ons via de digitale lijnen van een energieslurpend datacentrum en omdat wij van de GeenStijl iedereen een koel verhit weekend wensen, delen we die info alhier opdat u weet waar u weg moet blijven om geen kruispuntliggende mispunten te treffen, die tussen u en dat heerlijke kouwe pils in staan. Of ga er gewoon wel heen, het is een ongelofelijk divers uitje voor het hele gezin, bomvol modieuze onderwerpen zoals Oekraïne en Jerry Airfryer is er ook en feministes tegen rolstoelgrappen (ofzoiets) en Laura Bromet zal ook wel komen plus er komen niet alleen groene maar ook échte geloofsgekkkies en er zijn fietsers - FIETSERS! Waar zie je dat nog? - dus het wordt echt awesome en het is nog goed voor je eigen betrokken gevoel over de staat van de planeet ook!

**Praktische informatie over de Klimaatmars van zondag 19 juni in Rotterdam
**Hierbij praktische informatie over de route, het programma, locaties, tijden en activiteiten rondom de Klimaatmars in Rotterdam. En informatie om zo goed mogelijk op de hoogte te blijven van alle ontwikkelingen op zondag 19 juni.

**Aanvangstijden en route
**De Klimaatmars start met een kort podiumprogramma om 13:00 uur op het plein de Binnenrotte voor de Markthal Rotterdam. Rond 13:30 uur vertrekt de mars. De route gaat door de binnenstad van Rotterdam en komt langs Blaak, Coolsingel en Hofplein en eindigt weer op de Binnenrotte. Langs de route is op meerdere plaatsen muziek.

We stuiteren de zaterdagavond in

Trutje Trudeau tolereerde jarenlang no nice things dus Montreal was drie jaar van de F1-kalender, maar Lewis Hamilton kan dit weekend op het eilandje van Île Notre-Dame zijn pitstraatstepje omruilen voor de pogostick die ze bij Mercedes de W13 noemen. Misschien moet ie lekker blijven Sega-gamen, dat stuitert minder. (Of en hoe dat gedolfijn wordt aangepakt, kun je hier lezen.) Op het circuit met de louter semi-trage bochten doen andere ouwe rotten het lekker want Vettel en Alonso vlamden aardig door de vrije trainingen, maar Verstappen is veruit de vlugste. Perez is z'n mojo al weer kwijt, Leclerc niet maar die krijgt sowieso gridstraf wegens Italiaanse auto's die bovengemiddeld vaak naar de garage moeten voor nieuwe onderdelen. P1 voor Max staat derhalve in de papieren maar het zal plenzen en voor je 't weet bluffen Norris of Russell Alonso of Vettel zich naar de top spot terwijl Max de Wall TecPro Barrier of Champions knuffelt. Remember 2011 (al blijft het morgen droog). Bier koud, stream aan, licht uit, kwalificeren voor de Grand Prix van Canada, eh?
BIERRR: Max pole na een masterclass plassenrijden, Alonso P2, Sainz P3, Perez gecrasht in Q2, start vanaf P15 zondag.

De urinificatie van Brussel: een zomerse special voor GS-intellectuelen, gegarandeerd zonder slap geouwehoer over hoeren, drank en die eeuwige rotdrugs

Terwijl ik met mijn bloedbroeder Rob Muntz euforisch aan het feesten was tijdens de uitreiking van de Zilveren Nipkowschijf, kreeg ik een telefoontje van mijn chef Nijman. Ik stond toevallig naast Tim Hofman, huisvriend van Bart en Dieuwertje, en het jonge talent had net Nederlands meest prestigieuze televisieprijs gewonnen. "Ik geef je even aan Tim", riep ik tegen Bart, maar dat was niet bedoeling want mijn goedmoedige Brabantse chef haat prijzen. Met sombere stem zei hij: "Iets heel anders, Tuurke. Ik wil geen partypooper zijn maar regent opzeggingen bij GeenStijl terwijl ik jou juist een magneetfunctie had toebedacht toen ik je voor heel veel centjes wegkocht bij De Volkskrant. Mensen zijn helemaal klaar met jouw flamboyante levensstijl, met al die bacchanalen vol drank en drugs op de meest exotische locaties."

Ik verslikte me in mijn dertigste glas NPO-prosecco want dit was precies wat ik van mijn diverse exen hoorde toen ze het uitmaakten, en die mij tranen met tuiten huilend steevast het boekje The Peter Pan Syndrome: Men Who Have Never Grown Up, van Dan Riley schonken.

Ik weet het goed gemaakt, chef, zei ik resoluut tegen Bart, de drugsspecial over de haven van Antwerpen verschuif ik een week en dan krijg je daarvoor nu in de plaats twee loodzware intellectuelen met hun kijk op Brussel. Uiteraard professor Teun Voeten, maar ook Christophe Degreef, een van de weinige kritische journalisten in België en de enige die een positieve recensie schreef over mijn bestseller Brussel Eurabia. 

Dat leek Nijman wel wat en hij bromde: maak er maar een lang doorwrocht verhaal van, een essay dat lekker wegleest in de tuin naast het plastieke zwembad uit China. Daar houden mijn lezers van! 

Ik was opgelucht dat het Zwaard van Damocles heel eventjes niet mee boven mijn tets zwaaide. Nu moest ik wel alle gesprekken met Teun en Christophe uit gaan tikken, een heidens kutwerk. Kom er maar in, mannen, met jullie kijk op hellegat Brussel: de strontvlag op de EU-strontschuit!

Onze welgemeende excuses

Met enig schaamroze op de kaken moeten we bekennen dat er een slordige fout geslopen is in de strandreportage van vrijdagavond. Het lijkt er op dat we waren afgeleid, maar oplettende lezers houden ons gelukkig via diverse kanalen op het rechte pad. In het topic GeenStijl Andere Tijden - Beach Boobies 1985.vhs zijn we te snel uit gegaan van het jaartal dat de bron vermeldt. Nader onderzoek - door reaguurders - leidt namelijk tot onmiskenbare sporen van de jaren '90. Het was niet de Vis van Floor die het weggaf, die staat er al sinds 1926. Naar de badmode van die tijd moet je ons niet vragen en de non-descripte reggae en house die her en der te horen is, kan ook van na 1985 te zijn. Maar de grootste bewijzen zijn het Hi-logo op het strandtennis-batje op de helft van de video: dat merk is pas in 1996 gelanceerd. Aan het einde van de video hoor je tevens het suikerzoete popliedje 'Wishes' van Human Nature, dat stamt uit 1997. Dus: we staan bij dezen gecorrigeerd, want we moeten zuiver & feitelijk blijven als we het groeiende vertrouwen in GeenStijl verder willen doortrekken. Dus dank voor uw historische opmerkzaamheid! Bronmateriaal na de breek.

Kwartje inwerpen, tadaa, Fap Fappernotte

Kijken en d'r bij zijn - de webcam van politieke parenclub D66 is vandaag helemaal gratis open gezet. Geen geheime bijlagen, iedereen mag meegluren. Partijpooier Frans van Drimmelen is helaas niet aanwezig maar er zal genoeg spannends te zien zijn. Wat er staat te gebeuren, weten we niet precies - het liveprogramma kent een hoop gloriegaten. Misschien haalt Sjoerd Sjoerdsma zijn wapen wel uit de broek voor een rondje op z'n Russisch. Zou Tjeerd de Groot iets met dieren gaan doen, of misschien wel met halve dieren (ja ieder z'n ding hoor, wij oordelen niet)? Om 16u00 gaat het luikje in ieder geval open voor "Mijn naam is Jan Paternotte", en mag de tassendrager van Sigrid Kaag zijn meest sexy populistische sneren uitdelen aan de vele vijanden van D66. De hoofdact, tafeldanseres Kaag, het kersje ouwe besje van de clubtaart, geeft in ieder geval om 16u45 acte de présence. Oeh la la, alles live! Deel je spannendste kiekjes onder #D66congres en hou de Kleenex paraat want als dit geen soppen wordt...
#MeToo: krijgt awéér een nieuw onderzoek bij D66.

De open zenuw van een tassendrager

Sophie Hermans nog gezien? Het zal je maar gebeuren: tassendrager genoemd worden. Als empathisch mens schiet je toch wel even vol bij zoveel leed. Waren daar maar tribunalen voor. Of pillen tegen. Of anders een intern onderzoek zoals de NPO dat zo goed doet met Shula Rijxman. Maar laten we eerlijk zijn: zo’n onderzoek is volstrekt onzinnig. Als je al niet eens meer in bed mag kruipen met degene die jouw club betaalt en controleert, waar gaat het dan heen met dat open en tolerante Nederland waar we allemaal zo trots op zijn? Dat wekt kennelijk ineens de schijn van belangenverstrengeling. Hoezo dan? Het is toch belastinggeld. Wat maakt het uit in welke troebele put dat gekieperd wordt? Wie zich daar druk over kan maken, heeft al een heel leven niet opgelet. Ondertussen creëert Google het eerste digitale bewustzijn, maar dat mag u niet weten van Bill Gates.

Archieftieten!

Dit gaat de server niet trekken maar dan komt u later maar eens terug. Want weet u wanneer het óók warm was? IN 1985! Toen liep het hele land uit naar het strand van Zandvoort en waren er nog geen telefoons, of andere dwingende culturele verschijnselen, dus waande iedereen zich onbespied. Al moet de maker van bovenstaande Beach Boobie Compilatie voor iedereen zichtbaar zijn geweest, want in die tijd was een camera nog zo groot als een ijskast. Maar iedereen geeft consent aan de camera, want dit kon toen nog. Ook opvallend: bijna geen tattoos! Enfin we kunnen wel een heleboel faux-filosofische beschouwingen een historische context proberen te duiden maar u was al lang gestopt met lezen want hoera BOOBIES \0/ maar goed zo hebben we de jaarlijkse topless-discussie ook weer gehad. IJsje?

Want we weten ook niet meer op hoeveel manieren we het anders nog kunnen duiden

Een soort Fatima Dakmar met een riek. Maar dan zonder riek

NRC publiceerde eerder deze week een opiniestuk van ene Jur Jacobs, die zich als "boer en ondernemer" bij de krant gemeld had. Hij pleitte tegen 'stikstofboeren' dus de pijprokers van het hermelijnen avondblad dachten: 'Bien sûr, qunippe, plaque, dans le courant d'rmee'. Helaas voor de krant hebben ze toch nog één alerte lezer en die dacht: dit kan niet kloppen. Hij checkte. En wat blijkt? Het klopt ook niet. Jur is namelijk een beetje een vreemde snuiter, maar geen boer. De lezer stuurde twee mails om dat aan NRC kenbaar te maken (ingezien door GS) en daarna, omdat een reactie uitbleef, onderstaande tekst aan de stadjers van het Rokin als ingezonden brief. Met ons op cc en omdat wij er gevoeglijk van uit gaan dat de Nurk dit briefje niet zal plaatsen, doen wij het maar.

Afgelopen dinsdag (14/6) stond in NRC een opiniestuk van 'boer en ondernemer' Jur Jacobs. Een vreemd stuk, vond ik, omdat uit alles blijkt dat Jacobs niet erg veel verstand heeft van het boerenvak. Zo zijn er maar weinig boeren die hun land 'uitputten', ze zouden wel gek zijn, en ‘investeren in natuur, bodem en biodiversiteit’ doen ze natuurlijk allemaal, in tegenstelling tot wat Jacobs suggereert, al zal hij het onvoldoende vinden. Ook biologische boeren zouden zo’n ongenuanceerd stuk niet schrijven, bedacht ik mij, al is het alleen al omdat ze niet teveel ruzie willen schoppen met gangbare boeren in de buurt. Ik weet dit omdat ik boerenzoon ben, een paar jaar de boerderij van mijn vader heb gerund, en enkele biologische boeren ken. Dus ik heb even gebeld met de biologische varkenshouderij die op Jacobs zijn LinkedIn-pagina vermeld staat. Wat blijkt? Hij woont daar op het erf, werkt er een dag in de week, en toevallig wordt de samenwerking binnenkort beëindigd. De boerin die ik sprak baalt erg van het artikel en hoopt er geen problemen door te krijgen. Ik concludeer: Jur Jacobs is helemaal geen boer. Hij is vrijwilliger op een kleine, biologische boerderij. Hij mag daar het erf aanvegen, sloten uitbaggeren, en af en toe een varken neuken, en zelfs daar is hij niet goed in.

Jaap Plaisier
Amsterdam

(Wel plaatsen, hoor! Er moet meer humor in de krant.)

De literaire redactie boog zich over een non-fictie met flink wat gaten in het plot

Okee, dat essay van Ronit Palache. Ze werkte negen jaar voor Mai Spijkers, de oprichter en baas van Uitgeverij Prometheus. Ze maakte mooie dingen mee, leerde het vak, maar zag ook wat voor horkerige lul met vingers hij kan zijn - niet naar auteurs maar wel naar zijn eigen personeel en naar haar. Een reputatie die Mai al heel lang, bij heel veel mensen heeft. Het is niet nieuw. Haar essay komt neer op een persoonlijk dilemma: je wil werken voor de beste uitgever, maar dat is tevens de ergste baas. Wat te doen?

Nou, een Amber Heardje natuurlijk: schrijven over de boosdoener zonder de boosdoener te noemen om zodoende de schijn te wekken dat je een breder maatschappelijk probleem bespreekt en niet alleen je persoonlijke drama. Maar ondertussen is de Azijnbode bij 30 (oud-)collega's van Palache langs gegaan want in de borrelkringen van de grachtenblaadjes kennen die lui elkaar allemaal. Bovendien: een paar slachtoffers zijn daar snel genoeg gevonden, want Mai heeft al decennialang de reputatie van botte hork & boekenproleet en daar wordt in alle interviews, profielen en aanverwante producties van, met en over hem naar gevraagd en aan herinnerd. Het enige nieuwe is hier dat oud-personeel nu zelf hun zegje doen.

Zo ook Palache. Ze had ambities, werkte hard, klom snel op (ten koste van iemand anders, denkt ze zelf). Ze moest ook steeds meer troep van Mai tolereren en daar zitten hele vervelende voorbeelden tussen van gedrag dat je niet zou moeten of hoeven accepteren. Dat deed ze echter wel. Negen jaar lang. Ze sprak 'm zelden tegen. Hij werd dus gedoogd in zijn horkerigheid, wat hem daarmee niet bewoog om zijn gedrag aan te passen, zo als ook dit essay daar achteraf niets aan gaat veranderen.

Ze schrijft dat er sprake van "machtsongelijkheid" was, alsof dat per definitie een probleem is. Overal, echt óveral, bestaan baas/werknemer-verhoudingen. Soms is de baas (m/v) een eikel (m/v), op andere plekken zijn strenge regels noodzakelijk vanwege veiligheid, of om het personeel in het gareel te houden. Weer andere bedrijven houden het personeelsbestand onder de knoet met een bedrijfscultuur (of 'corporate identity') rond kleding, gedrag, omgangsnormen en de momenten & manieren waarop de koffiemachine bediend moet worden. In zulke bedrijven policen meestal de medewerkers elkaar, een beetje zoals mensen ook elkaars boa'tje werden tijdens covid, zonder dat er veel tussenkomst van de baas nodig is. Het mantra "Zo doen wij dat hier" is bijna overal een baken.