Jews are news

Na mijn hommage aan Egon Erwin Kisch kreeg ik in het twitterriool te horen dat ik wel héél erg vaak over joden schrijf. Die vaste querulanten zijn natuurlijk ordinaire antisemieten met een Wajong-uitkering maar toch bedien ik ze keurig van repliek. Ik studeerde namelijk bijbels Hebreeuws, modern Hebreeuws, Jiddisch, talmoed, rabbinica, Aramees en Joodse geschiedenis en ik ben dus bevoegd om over joden te schrijven, net zoals een valse veilingnicht die kunstgeschiedenis heeft gestudeerd, in Tussen Kunst en Kitsch een kwartier mag ouwehoeren over een waardeloos vaasje dat een of ander geldhongerig wijffie van de vliering in het huisje van haar stervende moeder heeft gepikt. 

Daarnaast deed ik Arabisch en geschiedenis van de islam en studeerde ik af op de jihad bij prof. Mr. dr.  Ruud Peters (أرقد في سلام). Mijn keuze voor die vreselijk moeilijke taal maakte ik uit financiële wanhoop want met Hebreeuws valt natuurlijk geen droog brood te verdienen. Ik kom zo terug op die studies en op mijn ontgroening bij het Amsterdamsch Studenten Corps. 

Tijdens mijn bestaan als razende reporter bezocht ik overal in de islamitische wereld de wegkwijnende joodse gemeenschappen, een bijzonder treurige ervaring. Van al die ooit zo bloeiende gemeenschappen in Irak, Afghanistan, Syrie, Egypte, Libanon, Algerije, Tunesië en Marokko is niets meer over. In Libanon woonde nog 1 jood en in Algerije (waar ooit 150.000 joden woonden) bleef de teller op nul steken. In Afghanistan woonden nog twee stokoude joden en die leefden op voet van oorlog met elkaar. Ook in Tunesië is het een aflopende zaak. 'Tunis is een joodse stad’, schreef Guy de Maupassant ruim een eeuw geleden maar toen ik er was in 1997, woonden er nog maar achthonderd joden in heel Tunesië en die zullen inmiddels ook wel vertrokken zijn, dankzij het monster dat lieftallig "de Arabische Lente"wordt genoemd. Hoi Monique Samuel!

Mijn hommage aan Egon Erwin Kisch, de enige echte razende reporter. Ik ben slechts een mislukte, gedrogeerde en dronken Kuifje met ADHD

Ik wilde met de trein van Tirana naar Shköder, maar die ging niet meer. Treinen zijn al sinds mijn prille jeugd mijn lust en mijn leven en ik schreef een heel boek over de Portugese spoorwegen, die langzaam maar zeker wegkwijnen en verdwijnen. Dan maar met de bus naar het verlaten treinstation in de meest noordelijke stad van Albanië. Een man zonder benen in een rolstoel staat onder een boom op het perron geparkeerd. Hij zwaait vrolijk naar me. Gelukkig spreek ik geen Albanees. In de verlaten hal bewaakt een kerel in zijn blote bast het station. Er is niets mooiers dan verval en vergane glorie. 

In mijn nostalgische hotel Traditi, waar mevrouw zich uit en meneer zich thuis voelt, wemelt het van de jonge Nederlandse stelletjes en oude Volkskrant-lezers. Allemaal types die ondanks het spotgoedkope eten en drinken in dit boutique hotel geen cent fooi geven. Mannetjes met ringbaardjes op Birkenstocks die achter hun kordate vrouwen - die altijd Els, Loes, Gerda, Janneke of Miep heten -  aan sjokken, reisgids in de hand. Veel jonge stelletjes met tattoos op hun hardbodies. De laatste vakantie zonder kind want het biologische klokje van Lisa, Fleur en Emma tikt luidruchtig. Het leven is voorspelbaar en dat is het geweldige aan ouder worden. Ik weet namelijk hoe het afloopt met de Sturm und Drang van die jonge chickies die ik overal in Albanië tegenkom. Ondanks alle stoere praat, de tattoes en de hippe kleertjes eindigen ze ergens in Lelystad of in Vinexland met Jan-Jaap de accountant. De cirkel des levens is volmaakt en wat is karma toch een schitterende uitvinding. 

Shköder is helaas ook met de tijd meegegaan maar niet zo hip als Tirana. Ik vind het jammer dat de Muur viel en het Oostblok ogenschijnlijk verdween want vroeger kon je met een paar panties nog de mooie meneer uithangen in Polen , Tsjecho-Slowakije en wat dies meer zij. Ik moet desondanks eerlijk toegeven dat ik destijds heel blij was dat al die gekke Oostbloklandjes bij de EU kwamen. Mijn kortstondige euforie was louter gebaseerd op de open grenzen, iets wat de EU nu opbreekt. En ik vond de euro wel handig, ook al werden we uiteindelijk belazerd door die flessentrekker van een Zalm, met zijn bête grijns en zijn stomme koffertje en die paar gratis kutmunten die iedere Nederlander van hem kreeg.

Omdat BoJo niet de enige artiest is op het perfide Albion

U weet, dit Stamcafé wisselt de ernst van de dag af met de luim van de lach, opgeluisterd door een plaatje muziek van deze of gene. Bovenstaand plaatje - een soort verzamelalbum - kwamen we tegen op het internet met daarbij de vraag: noem je vijf favorieten. Schuw niet om antwoord te geven. Bevat het de Beatles, de stiekeme bron van alle popmuzikale kwaad die ons tot in het heden plaagt, of toch de Stones, die de klanken van echt leed leenden ter verlichting en daarmee veel meer eeuwigheidswaarde hebben dan de ABBA van Albion - of moet de barman zijn eigen voorkeuren niet projecteren op uw platenkast? Misschien bent u meer van de synth-snobs of de Radio Veronica-rock, prefereert u het hogeschoolgeluid van Supertramp, de wijsneuzen van Blur (sowieso beste albumtitel), de pret van Madness of The Specials, de pijn van Joy Division, de weemoed van The Cure of de cynische romantiek van The Smiths? Grotesk met ELO of Pink Floyd, er is vast helemaal niemand die Fleetwood Mac niet kiest en wat pulkt u liever uit de vuige hoekjes: Prodigy, Oasis of toch gewoon The Sex Pistols? Gooi uw vijf kwartjes in de Wurlitzer en zing het maar.

Pastis is prima spul maar die paint job op Paul Ricard is straight from hell

Halverwege het F1-seizoen van 2022 constateren we dat het voorin de titelstrijd veel spannender is dan in de jaren-Mercedes, maar het middenveld is de aansluiting kwijt. Alpine, McLaren, Alpha Tauri: één pot gemotoriseerde meh. Leuk hoor zo’n Alonso terug op de baan, gouwe kerel, maar die Alpine kan het nét niet en Ocon is de vleesgeworden Franse slag  Of Vettel, ook geen onaardige gozer, maar die Aston is een dweil (en z’n rich kid teamgenoot moet lekker gaan waterskiën of zo). Bottas begon blij aan z’n avontuur bij Alfa Romeo, maar krijgt dat verbeten tweederijderbekkie terug dat ie naast Hamilton ook altijd had, maar nu als eerste rijder. De ene Aziaat is nog te groen (Zhou), de andere rijstraket laat zich niet finetunen (Yuki). Albon is een blij (roodgeverfd) ei maar die Williams zou nog geen F2-race winnen en Latifi moet lekker het bootje gaan besturen waar Stroll achter op die waterski’s staat (maar wel op een meer zonder muren). Misschien wil Danny Ric ook mee, want de Honey Badger lijkt too badgered om nog van het autocoureurskerkhof gered te kunnen worden.

De enige surprise achterin zijn de boys van totale koning Guenther Steiner, in hun stunt-Haas’en. K-Mag koning van de terugkeerders, Mick die toch een beetje van z’n vaders vroegere flair lijkt te hebben en eindelijk Vati’s huidige vegetatieve vorm van zich afschudt. Alleen die brakke Ferrari-motor hè. En zo zijn we terug voorin: als George Russell de auto van Hamilton had van de jaren vóór 2020/2021, stuurde hij Lewis met pensioen. En als Leclerc niet om de week met panne in de pits belandde, had Max beduidend kleinere titelkansen. Want Verstappen rijdt echt een beetje alsof één wereldtitel ook wel genoeg is. Hollandse ambitie met de Limburgse slag: één keer winnen is voor altijd gewonnen. Vandaag (weer) achter Karel de Klerk vanaf P2 en de kijker moet vooral hopen dat ie niet epileptisch wordt van die kutstrepen op het snelle maar poepsaaie circuit, dat zo veel run-off-ruimte heeft dat je er ook na een fles Ricard nog zonder schade overheen komt. Allez, LO & AWG, LeClerc van pole naar P1, Max P2 en Lewis z’n vierde P3 op rij. Maar wat weten wij nou van aerodynamica, of van onnavolgbare Ferrari-tactieken.
UPDATE 14u33: Onnavolgbare Ferrari-techniek, wederom: Charles eraf wegens gaspedaal dat niet terug omhoog komt als ie z’n voet er af haalt. Max nu P1.
VERSTAPPEN WINT #FrenchGP NA CRASH LECLERC, Lewis P2 en Russell P3 na een slaperige herstart van Perez, die eigenlijk gewoon derde had moeten worden.

Albanië: de zachte en vooral vrolijke onderbuik van de Europese islam

Koning Faroek van Egypte was trots op zijn Albanese wortels. Hij liet zich dan ook beschermen door dertig Albanese lijfwachten, omdat Albanezen de enige mensen waren die hij vertrouwde. Faroek werd in 1952 afgezet door Gamal Abdel Nasser en leed tot zijn dood een zwervend en vooral vorstelijk en hedonistisch bestaan. De chaos en puinhopen die couppleger Nasser veroorzaakte (het haastige vertrek van joden, Grieken, Italianen, Libanezen, Syriërs en Armeniërs leidde tot een enorme braindrain) worden perfect beschreven in mijn favoriete Egyptische roman: Beer in the Snooker Club van Waguih Ghali.

Faroek was een ware buikdienaar - de Frenske Timmermans van zijn tijd -  en stierf op 18 maart 1965 geheel in stijl aan de tafel van het restaurant "Ile da France" in Rome. 

De moddervette monarch verslond - vergezeld door een dubieuze blondine met een enorme bos hout voor de deur - 7 kippen, een halve lamsbout, een paar dozijn oesters met hete saus, een kruiwagentje gebakken aardappelen, een half dozijn eclairs, een hele Sachertorte en spoelde alles weg met  drie flessen wijn, een halve fles brandy en een sloot koffie. Het was zijn tweede diner die dag. Tevreden natafelend stak hij een Hoyo de Monterrey Double Coronas van Davidoff op, zijn vaste merk met een eigen koninklijk sigarenbandje, liet een boertje en kreeg een dodelijke hartaanval. *What a wonderful way to go! *

Boze tongen beweren dat de koning vergiftigd was maar een goed culinair verhaal moet je niet doodchecken. 

Het lichaam van Farouk I werd naar Caïro gebracht en begraven in de al-Rifai-moskee, samen met andere Egyptische monarchen en Perzische sjahs uit de Pahlavi-dynastie. Reizend door Albanië herken ik de levensvreugde en het hedonisme van de onvergetelijke koning terug bij de inheemsen. Die joie de vivre moet wel in hun DNA zitten! Niet voor niets heeft het landje per capita de meeste kroegen, terrassen en restaurants van de wereld.

Stel ons niet teleur, vrolijke vriend

Het is bloedheet op Le Castellet dus wij schenken nog een pastis met ijs in (waarom denken we toch heel dit weekend aan dat stomme Franse anijsdrankje?) en we gaan eens goed zitten voor de kwalificatie van de Grote Prijs van Frankrijk. Niemand hoeft op de fiets, iedereen heeft gewoon 1000 pk onder de rechtervoet en met een waslijst aan nieuwe specs die diverse teams op de optielijsten hebben aangevinkt, belooft het een hete middag te worden op Circuit Paul Ricard (ah! Vandaar). Kunnen de McLarens eindelijk meekomen en zo ja, blijft Daniel Ricard Ricciardo dan toch wat langer? Kan die arme Pierre Gasly eindelijk weer aanhaken? Hebben de Mercs een beetje gezandzakt in de vrije trainingen en zijn ze toch sneller dan ze zich voordoen? En vooral: kan Max z'n banden een beetje op grip houden op apocalyptisch asfalt van rond de 60 graden? Stijlloze predictie: pole voor Max, P2 voor een rood otootje en een plek in de top 4 voor 1 Mercedes. Stream zoeken hierrr en beter weten = hier aanmelden met code 2dfbd44dcb.
UPDATE: Honey Badger d’r af in Q2, maar start wel op P9 omdat Sainz en K-Mag naar 19 en 20 schuiven wegens straf voor nieuwe onderdelen. Sainz sleept Leclerc naar P1, Max P2, Perez op 3 en Lewis 4.

Je mag best op vakantie gaan terwijl je weet dat de aarde vergaat, zolang je maar wel je schuldbesef breed etaleert

Esma Linnemann, in het dagelijks leven slachtoffercolporteur van de Apocalypsbode, mag deze zomer een van de zevenenveertig vrijgekomen columnistengaten in de kattenbak vullen. Als invulling kiest ze zelf voor de slachtofferrol, maar: wel een strijdbaar slachtoffer hè. Niet zomaar eentje die weigert omhoog te kijken om met eigen ogen de klimaatmeteoor aan te zien komen die de aarde onherroepelijk zal doen verpieteren tot een bol vurige magma (of wacht, dat is het al? Slechte metafoor, Rossem - red.). Enniehoe, de reden dat wij grinnikten bij dit stukje angstporno, is de schitterende slotzin:

"Dat we ons moeten verzetten, ook al is het tegen een onafwendbaar lot."

Meid, bestel lekker nog een pastis en een broodje brie in de boemel naar Bordeaux, en voor de zekerheid nog een glaasje extra, want als je toch zo zeker bent dat de hele flora, fauna en de rest van de flikkerse boel op smelten staat, wat heb je dan nog te zoeken bij de zondvloedcult? Prachtige filmverwijzing hoor, naar Lars von Triers Melancholia om niet terug te hoeven vallen op Netflixcliché Don't Look Up, maar wat wij lezen is iemand die de rooftop party uit Independence Day niet wil missen, en hoopt dat wij allemaal ook daarheen komen. Nee sorry Esma - we hebben verkansie, de zon schijnt en de ijsblokjes zijn nog lang niet op.

"Goedemiddag, zie bijgaande link naar een stukje dat ik net tikte. Lijkt me voor jullie ook wel een leuke insteek om dat geklaag over Schiphol wat te relativeren. Groet!"

“Het lijkt wel veevervoer!” Met stoom uit zijn oren blaft de boze boomer in de rij op Schiphol met zijn rugzakje en sportsokken in sandalen zijn verwende frustratie in de camera van het NOS Journaal. Voor en achter hem schier eindeloze massa’s mensen die ook in de rij staan om straks in de rij te staan voor het ondergenieste salmonellabuffet in hun overvolle all inclusive. In een ter plekke gekochte zwembroek, want ja, de koffer is natuurlijk achtergebleven op Schiphol.

Op je vakantieadres aankomen en ontdekken dat je koffer later komt: wát een horrorverhaal! Dan heb je de eerste dag geen badlaken om ‘s morgens vroeg een ligbedje te claimen. En dan heb je die ellendige vliegreis al moeten doorstaan. Eindeloze rijen bij de incheckbalie, eindeloze rijen voor de security check en dan twee uur in een propvol vliegtuig met amper beenruimte en torenhoge prijzen voor een bekertje oploskoffie.

“Het lijkt wel veevervoer!”, is een veelgehoorde kreet onder de geplaagde vliegreizigers en zelfbenoemde filosofen op Twitter en dat vond ik een interessante stelling. Daarom heb ik even op vliegtickets.nl gekeken wat je kwijt bent aan een retourtje naar Barcelona en heb ik vervolgens een veetransporteur gebeld en gevraagd wat je kwijt bent om een kalf per vrachtwagen dezelfde reis (enkel) te laten maken.

Schiphol doet het uitstekend!
Wat blijkt: een enkeltje veevervoer is ongeveer tweemaal zo duur als een retourtje vliegen retour. Als vliegen ondanks die veel lagere prijs dan toch zo op veevervoer lijkt, kunnen we niet anders dan concluderen dat de luchtvaartbranche een dijk van een service en kwaliteit levert. Complimenten aan Dick Benschop en zijn geoliede Schiphol.

Dat lijkt me een geruststellende gedachte als je een dezer dagen met stoom uit je oren in de rij staat op Schiphol. Fijne vakantie!

Via frankjacobs.nl

Want het is zomer, het is vakantie, en het mag best een tandje trager

Niet iedereen houdt van auto's en mensen die wel van auto's houden, houden vaak onredelijk veel van hun eigen auto en beduidend minder van de auto's van anderen. In de afgelopen decennia worden er überhaupt nog nauwelijks mooie of échte auto's gebouwd, want in tegenstelling tot in de laatste decennia van de vorige eeuw is het concept "auto" inmiddels volledig uitontwikkeld. Vroegah, zeggen we met de bril op het puntje van de neus en een nostalgische glinstering in de oogjes, werden auto's ontworpen door ontdekkingsreizigers en gebouwd door ambachtslui. Vandaag worden ze becijferd door accountants en door veiligheidseisen en milieunormen bij elkaar gehouden. Bijna alle auto's van bijna alle merken zijn ronduit saai (geworden). Maar genoeg gezeurd, want dit moet een gezellige pagina in het GeenStijl Zomerboek worden en daarom presenteren we een fijne video over een iconische machine waar zelfs niet-liefhebbers van automobielen nog met plezier naar kunnen kijken: de restauratie van een Rolls Royce Silver Cloud II uit 1961. Hieronder nog wat car channel suggesties of drop je eigen inbreng in de comments.

Max en zijn zeepkistvriendjes!

Wat, een apart topic voor een vrije training in de F1? Oui messieurs et mesdames. Het is namelijk vrijdag, het is zomer, we willen ook wel eens wat leuks te vertellen hebben godverdomme, alle sportogen zijn toch al op Frankrijk gericht vanwege die fietsers die proberen om niet achterop Sporza-motoren te klappen EN: deze training rijden er eventjes niet één, maar twéé Nederlandse autosportkampioenen door het land van stokbrood, zwarte zaterdagen en goedkope kernenergie. De Friese F2-kampioen (in 2019 al) Nyck de Vries zit in de eerste vrije training op Le Castellet namelijk in het zadel van Lewis Hamilton. En Le Castellet is een col van de buitencategorie, want op het Circuit Paul Ricard (die van het anijsdrankje, ja) knallen ze wat harder voorbij dan die fietsmieten op hun jaarlijkse kasteeltjestocht. Daar hebben we vanmiddag dus één Vlaamse Limburger uit Monaco op de baan en één Fries die voor een foute Brits/Duitse renstal rijdt, maar we doen alsof het allebei Nederlanders zijn want het is sport en we zullen verdomme juichen. Stream zoeken voor uurtje vrij rijden hierrr, tweede training straks later om 17:00 uur. Allez les Oranges!
UPDATE: Max P2, Nyck P9 en reed een nette training.