Was het Huig Plug? Gideon van Meijeren? Of gewoon SATAN CLAUS?

Sfeerbeelden uit de Hofvijver, vannacht. Minimaal vier wappies hebben babypoppen en poppen in kleine lijkkistjes in de Hofvijver gegooid in een ritueel om Gideon van Meijeren te eren voor zijn strijd tegen satanisch kindermisbruik door de Nieuwe Wereld Orde, een kwestie die niet  tijdens de formatie is besproken, TERWIJL ZE SOMS WEL PIZZA BESTELDEN. Toeval? Het kan overigens ook zijn dat Gideon van Meijeren geen enkele invloed had op deze satanistensituatie, maar dat het de onlangs vrijgelaten KLOKKENLUIDER Huib Plug en enkele van zijn sektarische volgelingen waren die de poppen met zieke leuzen hebben beschreven en in het water hebben geknikkerd. Er zijn vier aanhoudingen verricht, de vijver is leeggevist en ohja, de woning van Hugo de Jonge (die niks kan, maar dat terzijde) heeft sinds gisteren een politiehuisje voor de deur, om hem en zijn gezin te beveiligen deze kerst. TOEVAL?

Opdat u niet in foetushouding in de douche hoeft te gaan liggen huilen

Wij van GeenStijl werpen de mensen graag een reddingsboei toe en zeker tijdens de altijd loodzware dagen van drank, dineren en oplaaiende familievetes wil je soms gewoon eventjes een momentje voor jezelf. Maar het is zo'n herrie in je harses, het brein wil maar niet zwijgen en van de stress tintelen je synapsen en zwoegen je zenuwpunten. Daarom hebben we dit hoekje ingericht, tijdens de gehele kerst vrij toegankelijk en ook daarna nog als u eventjes wilt. Een vluchtstrook voor de vermoeide geest, zo u wil. We hebben natuurgeluiden, ambient muziek of gewoon tien uur stilte. Kies maar, in alle rust, en ga er maar bij liggen. Ssst, stil maar, je mag gaan, het is goed zo...

Brante & Immink zijn nog brak van de kerstborrel

Vroeger, toen we nog echt werk hadden (behalve Ronaldo, die studeerde 12 jaar, maar Mosterd werkte in een vogelopvang, Pritt was opzichter in de bouw, Spartacus kleuterde op een kinderdagverblijf en Struikrover boende de bochten van de Nordschleife), was ondergetekende taxichauffeur. Tijdens de Kerstdagen waren avond- en nachtdiensten een uitstekend excuus tegen de Kerstdagen. Zielepijndiensten, noemde een collega dat. Niet omdat deze postpuberale nachtrijder een stijf zesgangendiner in vervelende kriebeltruien, dito familieleden of ingewikkelde etiquette met bestek van buiten naar binnen trachtte te ontlopen. Maar vanwege de caféritjes. Wat veel mensen die over een gourmetstel beschikken waar minimaal zes van de acht pannetjes iedere kerst volcontinu in gebruik zijn misschien niet weten, is dat doorgaans veel buurt- en dorpskroegen met de kerst gewoon geopend zijn. Omdat het voor velen hele eenzame avonden zijn. Om reden van eigen persoon of familie, vanwege schade, schande of intrinsiek verdriet, of om andere redenen die door de menselijke mentale staat gedicteerd kunnen worden. Ook daarom is het des te tragischer dat deze dagen de horeca en het vaste clientèle, dat echt niet alleen uit borrelende fuifnummers bestaat, weer moeten boeten voor de zonden van Mark en Hugo. Is here Jezus wederom voor niets gestorven. Gelukkig is er een schrale troost, in de vorm van dit Stamcafé. Hou uzelf bij elkaar, eenzamen. Ook deze kerst gaat weer voorbij.

Kerstbestand met echt onnodig veel kitchsgeweld

Normaal gesproken laten we de muziektopics aan Mosterd maar vandaag mag iemand met minder smaak (en een voorliefde voor emotionele historische oorlogsscènes vol heldenmoed en heimwee) het opknappen en dan krijg je dus DIT: de kerstknaller van Zweedse metalband Sabaton. Die band of brothers LARP'en hun hele muzikale bestaan al militaristische albums aan elkaar over veldslagen, oorlogen en heldenmoed. Waar je oorlog en heldenmoed niet snel met Nederland associeert, zit er toch een vaderlands tintje aan deze clip want Nightwish-zangeres Floor Jansen (getrouwd met de drummer van Sabaton) draagt ook wat battle hymnes bij. Verder geen vaderland, want WIJ waren neutraal in de Eerste Wereldoorlog en de beroemde kerstwapenstilstand van 1914 is wat de Zweden re-enacten in deze toch best wel vet geproduceerde clip. In een soort muzikale gourmet. Van de Swedish Chef. Die van de Muppets ja. Maar toch. Prima drankliedje hoor.

Today we're all brothers
We drink and unite
Now Christmas has arrived
and the snow turns the ground white

A Christmas on the frontline
We walk among our friends
We don't think about tomorrow
The battle will commence
When we celebrated Christmas
We thought about our friends
Those who never made it home
When the battle had commenced

ZO BROEDERS IN STRIJD. NU JULLIE WEER!

Gefährliches Weihnachten

Tragisch kerstverhaal met een kwispelend staartje. Een Duitser die vannacht vanaf een parking bij een pompstation bij Moergestel de A58 op rende om achter zijn uit de auto ontsnapte hond aan te gaan, werd door meerdere auto's over het asfalt gekaatst en heeft daarom de kerst niet gehaald. Vroeger zeiden we dan "Darwin Award" maar dat is ongetwijfeld kwetsend, en tevens in strijd met religieuze feestdagen die het ook al niet makkelijk en wel zo moeilijk hebben tegenwoordig. Maar er is ook goed nieuws: de hond, waar vannacht lang naar gezocht is in omliggende bossen, is gevonden onder de vangrail tussen de rijbanen. De dappere dienders van politie Tilburg en de verkeersregelaars van Rijkswaterstaat hebben het beestje uit zijn benarde positie weten te bevrijden. Die heeft een goede herder.

Jongens, je weet waar de drank staat. Wij zijn zuipen

We hebben de laatste persco van zaterdag expres niet bekeken omdat we niet wílden weten welke domme maatregelen we op dit moment allemaal aan het overtreden zijn, maar op GSHQ is het gewoon kerstborrel zoals gepland. Met borrelhapjes en blokjes kaas en vlaggetjesworst en als enige aderlating dit jaar geen exclusieve catering maar gewoon bezorgpizza's en een koelkast vol kouwe kletsers, want nou ja, alles wat leuk is mag niet. Gelukkig hebben we een eigen bunker met een eigen voordeur en geen eigen QR-scanner. Dus vanavond is het zelfbediening, passende muziek hieronder, wij zetten alle dashboards ff uit en DE SFEERKRAAN wijd open. Kerste wense!

Aldus de vrouw die een bril met vensterglas opzette toen ze een boekenprogramma kreeg

Het is bijna kerst en DUS mag iedereen nog een keer leeglopen in eindejaarsinterviews met totaal geen voorspelbare namen die iedereen doet met dezelfde mensen voor kranten die allemaal van dezelfde persgroepen & mediahuizen zijn. Overal dus nog een keer Lientje1967 die mag vertellen dat ze echt niet per se de hele tijd in de media hoeft, en overal natúúrlijk Sylvana, want die zal nooit zeggen dat ze te veel aandacht krijgt. We hebben het hele AD-interview niet gelezen (Sylvana is een kapotsaai boek dat we al veel te vaak verplicht hebben moeten lezen), maar we durvende gok wel aan dat ze hier bedoelt: De enige echte pijn is zwarte pijn en die mag je niet van haar afpakken. Al uw coronaperikelen, gezinsleed, financiële aderlatingen en mentale schade hebben in ieder geval 'niet echt pijn' gedaan. Waarvan akte.

Kabinet Rutte IV, VVD-CDA-D66-CU (2022 - ….)

We houden een slag om de arm, maar: dit lijstje gaat rond onder ambtenaren op minimaal twee ministeries. En het is een heel geloofwaardig namenlijstje (wat niet hetzelfde is als een lijstje geloofwaardige namen). Mark Rutte blijft premier, dus dat klopt sowieso. Kaag wordt minister van Windmolenzaaien & Klimaatpaniekoogsten. Rabo-topman Wiebe Draijer komt naast haar zitten als Minister voor EZ, terwijl Hans Vijlbrief (niet de scherpste vijl in de la) Financiën krijgt. Wopke mag V&J gaan doen want dat aartscorrupte ministerie moet nou eenmaal onder controle van vvd of CDA blijven. Beatrice de Graaf (!) gaat hem helpen. Haar naam ging inderdaad al langer rond. Zou ze op het Paard van Dronten binnen rijden?

Hugo krijgt inderdaad een nieuwe post: de schoolmeester wordt minister voor PO en VO. De door hem verziekte Volksgezondheid gaat naar AstraZeneca-aandeelhouder Ernst Kuipers (zet je die belangen wel ff op afstand, Ernst?) We zien - gelukkig - geen post voor Jan Paternotte. Wel opvallend: Sleepwetdraaier en digitaliseringslobbyist Kees Verhoeven komt terug. Want de QR-samenleving gaat nooit meer weg. Dilan Buikspreekgöz wordt geparkeerd op Infra & Waterstaat, en mag bruggen en kades gaan inspecteren om daar iedere morgen bij WNL over te berichten.

Bij de vvd is het ledenbestand echt leeg: volgens dit lijstje komen twee weggejoriste en opgerotte bewindslieden uit eerdere kabinetten terug. Mark Harbers (overreden door het criminele asielboemeltje in Ter Apel) mag ‘armoedebeleid’ gaan doen (bijna hetzelfde als asiel & migratie) en Jeanine Hennis (gesneuveld in Mali, wedergeboren als moslima in Irak) komt naar BuZa, naast de secretaresse van Guy Verhofstadt, D66 vergoedingengraaier Sophie in ‘t Geld.

Waarom het eventueel niet klopt: we zien GJ Segers niet als Minister van Meloenen, Draijer is D66 en geen vvd, geen bewindsfunctie voor Jetten en Beatrice is geen mr. dr. maar prof. dr., dus enfin en nogmaals: dit gaat rond, is niet officieel, maar wel geloofwaardig. En als het niet klopt, heb je toch een idee. Want als het niet echt is, was het toch iemands wensen- of suggestielijstje.

We drinken Grolsch vanavond, recht uit de bron, en niemand hoeft te fluisteren

Wat wij voelen bij het huidige leiderschap, de staat van de democratie of het vertrouwen in de politieke vertegenwoordiging, kan beter niet al te letterlijk in deze kerstkaart van een Stamcafé worden verwoord. Het is immers een feest van verzoening, verbinding en vergeving. Bovendien is dit topic een openlijke ode aan Pieter Omtzigt en dat is een keurige mijnheer, die moet je niet als een debiel behandelen door hem te gebruiken als kapstok voor je eigen retorische onmacht om inhoudelijk te blijven. In beschaafde politicologische terminologie, derhalve: ons politieke vertrouwen ligt al een hele poos ver onder het meerjarige niveau. Behalve ons vertrouwen in Pieter Omtzigt. Als Omtzigt een eigen partij begint, en geloof ons Pieter, dit is in de huidige politieke constellatie een compliment: dan is dat de beste illusie van laatste hoop.

We weten dat niet iedereen alhier even gecharmeerd is van Pieter Omtzigt als wij dat zijn. Want hij stemde als CDA’er toch altijd met zijn fractie mee zus, hij zegt soms iets waar jij het niet mee eens bent zo, of hij is niet genoeg tegen de islam of tegen de euro of tegen dittes en van dattem. Sommigen geloven zelfs nog steeds die smadelijke lulkoek die NRC over hem schreef. Soit, de man is nog altijd een politicus. Een middenwegzoeker. Comme ci, comme ça, allez voilà. En dat dan ook nog met een vleugje godvrezendheid, al weet een vroom katholiek dat altijd goed onder de zondagse hoed te houden. De aflaat komt pas bij de biecht, niet tijdens de openbare preek.

Maar wij zijn dus fan - het mag geen geheim heten - en ons zonk de lust om het debat over het regeerakkoord Rutte 4 af te kijken stande pede in de thuiswerksloffen, toen duidelijk werd dat Omtzigt ontbrak in de plenaire zaal. Positief getest op corona - en ja, zelfs dáár gelooft niet iedereen hier in. Ons speet het zeer om zijn naam niet op de sprekerslijst te zien, want in de aanzet tot een begin van een poging tot een regeerakkoord dat Rutte aan de Kamer stuurde, zagen wij louter losse zinnen met open eindjes. Komma’s, puntkomma’s, een enkel vraagteken. En daarin de strategie, van Rutte Pandevier.

De beloofde nieuwe bestuurscultuur moet uit de Kamer komen. Alle maatschappelijke onderwerpen in het regeerakkoord zijn verpakt als halfopen vraag, en iedereen is uitgenodigd om een sausje van eigen elan toe te voegen. Het is het ultieme eindspel van een premier in blessuretijd: verdeel en heers door alle grote vragen als open discussiestukken in een gepolariseerde, versplinterde Kamer te gooien die is gevuld met afsplitsers en zetelrovers, nieuwkomers en splinters, en met vervagende oude schaduwen van zichzelf die verwikkeld zijn in hun eigen schimmenstrijd tegen de vergankelijkheid. Elan is aan beide kanten van het parlement ver te zoeken.

Het regeerakkoord bevat geen enkel helder antwoord op de bijkans onmogelijk lijkende vraagstukken van deze tijd, over migratie en volkshuisvesting, zorg en medische ethiek, EU en euro, klimaat en consumptie, arbeidsmarkt en pensioenstrijd. En je zag meteen het effect: om beurten kwamen de fractieleiders op hun stokpaardjes naar de microfoons. Kattaklopkattaklop, daar is Wilders over migratie. Kattaklopkattaklop, daar kwam Marijnissen over de zorg. Kattaklopkattaklop, hallo Klaver over het klimaat. Losse, voorspelbare eisen, over separate onderwerpen, in respons op open vragen. Een krampachtige amechtigheid waardoor Mark, zelfs al is het zijn allerlaatste lach, voorlopig toch weer als laatste lacht. Want wie verdeelt, die heerst.

De enige die wij capabel achten om het overzicht te bewaren, áchter de onderwerpen om te lopen en vanuit de coulissen te constateren dat dit Ruttiaanse toneelspel van losse scenes geen coherent plot vindt in een leeg regeerakkoord, is Pieter Omtzigt. Maar die was er niet, omdat hij aan het einde van wat voor hem zowel politiek als persoonlijk een onbeschrijflijk ingewikkeld jaar was, ook nog eens Dat Kuchje had. Daarom heffen wij vanavond het glas op hem en spreken we de hoop uit dat het hem volgend jaar beter zal vergaan, en daarmee ons allen. Want (om Sylvia Witteman te citeren die iemand anders citeert in een column waarvan we verder geen idee hebben wat er van waar is) de hoop, die sterft als laatst. En dat lijkt ons een prima kerstgedachte, op de valreep van 2021.

Proost, Pieter en ook Ayfer. Ondanks alles, bedankt voor alles.

“The end of the pandemic will not be televised”, we zullen het zelf moeten beslissen

Na twee jaar blindstaren op cijfers, die nooit het hele verhaal vertellen, is het al lang voorbij de juiste tijd om Yorick en Marino en alle andere blindstaarders op groenrode bolletjes bij de restvaccins in de kliko te knikkeren. We kunnen onszelf wel citeren (en dat doen we hier dan ook maar gewoon: "Dat cijfers het hele verhaal zouden vertellen, is een grove misvatting: volg de mentale effecten van corona en je komt in een heel ander universum van het menselijk wezen."), maar we kunnen ook een schitterend stuk uit het prestigieuze (altijd belangrijk om dat bijvoeglijk naamwoord te gebruiken om duh wetuhschap meer gewicht te geven - red.) British Medical Journal integraal vertalen. Het is niet heel lang en je hoeft geen viroloog, epidemioloog of überhaupt meer dan een mavoklantje te zijn om het te begrijpen, maar wie alvast de executive summary wil, het stuk is samen te vatten tot DEAUD AAN DE DASHBOARDJES! Integrale vertaling hieronder. En nu weer zo snel mogelijk normaal doen svp.

Dashboards met pandemie-statistieken hebben onze beeldschermen gedomineerd en geholpen om covid-19 te traceren, maar David Robertson en en Peter Doshi verklaren waarom ze niet zullen helpen om het einde van de pandemie te definiëren.

Aan het begin van 2021 leek de coronapandemie bezig aan een aftocht. Discussies en voorspellingen over ‘heropening’ en een ‘terugkeer naar normaal’ en het bereiken van groepsimmuniteit vulden de luchtwegen. Maar het optimisme werd de kop ingedrukt toen het aantal besmettingen en sterfgevallen steeg in India, Brazilië en elders. De aandacht ging naar nieuwe varianten van het SARS-CoV-2-virus, meest recentelijk naar omicron. Net toen we dachten dat het einde in zicht was, werd de horizon vertroebeld door nieuwe uitzichtloosheid.

In tegenstelling tot eerdere pandemieën wordt covid-19 uitgebreid gevolgd via dashboards die trachten om de real-time bewegingen en effecten van het coronavirus te traceren. Ze registreren testresultaten uit labs, ziekenhuis- en IC-opnames, overdrachtsaantallen en, recenter, toegediende aantallen vaccins.

Deze dashboards, met hun panelen vol cijfers, statistieken, epidemische curves en heat maps, hebben onze televisieschermen, computers en smartphoneschermen gedomineerd. In hun kern projecteren ze een aantrekkelijke objectiviteit, met data om je aan vast te houden in tijden van onzekerheid en angst.

Ze hebben bijgedragen aan de conceptualisatie van de noodzaak tot snelle indamming en controlering van het virus, ze stuurden publieke sentimenten, voedden de druk voor tegenmaatregelen en hielden een aura van noodzaak intact. De dashboards bieden een gevoel van controle op het moment dat het aantal gevallen afneemt na de invoering van bepaalde maatregelen, maar kunnen ook machteloosheid en dreigende catastrofe versterken wanneer de besmettingen stijgen.

**Het probleem met het definiëren van het einde van een pandemie
**Er is geen universele definitie van de epidemiologische waarden die het einde van een pandemie duiden. Bij welke waarde van welke metrische eenheid weten we wanneer de pandemie daadwerkelijk voorbij is? Wereldgezondheidsorganisatie WHO heeft de covid-19-pandemie uitgeroepen, maar wie vertelt ons wanneer hij is afgelopen?

De alomtegenwoordigheid van dashboards heeft bijgedragen aan het gevoel dat de pandemie voorbij is wanneer alle indicatoren dan wel tot nul zakken (besmettingen, ziektes, doden) of de 100 bereiken (het percentage gevaccineerden). Maar pandemieën van luchtwegvirussen in de afgelopen eeuw laten zien dat het einde nooit duidelijk te markeren is en dat de afloop van een pandemie beter te verklaren is vanaf het moment dat het normale sociale leven weer wordt opgepakt, niet met het bereiken van specifieke epidemiologische doelen.