Normalisatie

Problemen: benoemen. De duizenden Feyenoorders die er bijna wekelijks enthousiast op los hamassen zijn geen antisemieten, de schatten die bij Ajax ooit een Kenneth Vermeer pop ophingen zijn geen racisten, en de totale losers van Vak P die gisteren zonder succes probeerden een swastika te vertonen in de Kuip zijn geen nazi's. Ze zijn allemaal wel: godsonmogelijk dom. O, o, o wat zijn ze dom. Het is maar goed dat we verplichte combi's in Nederland hebben want het is echt nog maar de vraag of deze spandoekmakers erin zouden slagen zonder begeleiding van A naar B te komen. Glimmend Stone Island-jasje aan. Wanstaltige zonnebril op. Jololo Twente ole. Lekker negentig minuten aftrekgebaartjes maken achter je niet alleen in- en intrieste maar ook nog eens mislukte spandoek. Paar tientjes aftikken voor het genoegen. Feyenoord away, love it.

Gezondheid

Kijk, dit is het betere maatschappelijk engagement. Niets geen Warmetruiendag of Movember, maar gewoon, Coketober in het leven roepen en sos harken tot je neus bloedt. Voor het goede doel, laat daar geen misverstand over bestaan. De Britse Theo Mason Wood doet op zijn Instagram verslag van dit tamelijk iconische idee (filmpjes na de breek). Met tot dusver: eten in een of ander hoog aangeschreven Afrikaans restaurant en geen hap door je keel krijgen, acute erectieproblematiek, en een voorraad die op mysterieuze wijze aan het eind van iedere dag op is. Benieuwd hoe het de beste man over een paar weken vergaat. 

Tuurlijk, hoogstwaarschijnlijk is er helemaal geen goed doel, en Mason Wood is een comedian, waardoor de kans aanwezig is dat ook het snuiven geheel geacteerd is (het gebeurt in ieder geval steeds net buiten beeld). Maar, zoals ze bij het AD altijd zeggen: waarom zou je het eigenlijk ook checken. 

Iemand trouwens te porren voor Snowvember?

Treinongeluk in slow motion

Dit is een van de belangrijkste boeken van dit moment, dus het verbaast enigszins dat het er elders nauwelijks over gaat, maar goed, we pakken de handschoen met liefde op. 

Privacy laat zich soms lastig verdedigen omdat het een wat abstract begrip is, ongrijpbaar, en het inperken ervan zich soms pas decennia later laat voelen. Om het maar even invoelbaar te maken: stel, alles gaat mis in uw leven, en op uw laagste punt belandt u in de spreekkamer van een psychiater of psycholoog. U deelt uw diepste geheimen en meest beschamende zielenroerselen. Het blijft immers tussen deze vier muren, de man of vrouw tegenover u heeft een medisch beroepsgeheim, dit is een daadwerkelijke safe space. Zou het niet ontzettend vervelend, vreemd, verontrustend zijn als de behandelaar wat besproken wordt - de inhoud van het gesprek - direct doorspeelt naar de overheid? 

Krankzinnig genoeg is dat waar we als land min of meer beland zijn. In De spreekkamer is lek reconstrueert journalist Tom Grosfeld hoe het zover heeft kunnen komen dat de ggz gedwongen is om de persoonlijke medische gegevens van zo'n 800 duizend patiënten aan de overheid door te spelen. Weliswaar verpakt onder pseudoniemen, maar die blijken relatief eenvoudig terug te herleiden tot de daadwerkelijke patiënten. Daar kleeft nogal een risico aan. In Finland werd onlangs een hacker tot zes jaar cel veroordeeld omdat hij de gegevens van 33 duizend patiënten had buitgemaakt en ze hiermee probeerde af te persen. 

Overheidsinstelling de Nederlandse Zorgautoriteit (NZa) verzamelt die gegevens om in kaart te kunnen brengen of de zorg wel efficiënt genoeg is, en dat klinkt niet alleen verschrikkelijk dystopisch maar is het ook. Want wie efficiënt te werk wil gaan, grijpt naar data, en wie naar data grijpt, neemt het doorgaans niet zo nauw met de privacy. Bovendien: van een botbreuk is nauwkeurig vast te stellen na hoe lang de genezing voltooid is, maar het zorgtraject van iemand die suïcidaal is laat zich wat minder makkelijk voorspellen. 

Grosfeld heeft een prettige pen en schrijft op meeslepende wijze over wat in de kern een loeisaai onderwerp is. Aangrijpend is bijvoorbeeld het bezoek aan ggz-patiënt Tilly, die als kind door haar vader is misbruikt en mishandeld. Tot haar ontsteltenis zit de overheid er nu plotseling ook bij als ze therapie heeft. Wat heeft die daar in godsnaam te zoeken?

Een absolute aanrader, dit boek. Volgende week in deze rubriek: eentje waarvan we wilden dat we het nooit gelezen hadden, en waarvan we hopen dat u dat nooit zult hoeven doen.

Grimmig

Je kunt veel van vrouwen zeggen, maar ze hebben in ieder geval geen idee hoe ze elkaar moeten ontslaan. Kaouthar Darmoni, die vindt dat u niet kunt neuken, was directeur van Kennisinstituut voor emancipatie en vrouwengeschiedenis Atria, en maakte er daar zo'n ontzettende teringzooi van dat minstens de helft van de 25 medewerkers vurig ging terugverlangen naar het keukenblok. Iedereen die sceptisch is over het fenomeen angstcultuur op de werkvloer zou zich in de casus Atria moeten verdiepen. Fun fact: Darmomi hield onder andere zwarte lijsten bij over medewerkers, waarop ze alles noteerde wat iemand in haar ogen verkeerd deed, en had de merkwaardige gewoonte medewerkers hiervan op de hoogte te stellen.

Niet heel gek dus dat Atria een onderzoek instelde en Demoni de laan uitstuurde, maar deze genderwetenschapper en specialist 'Goddess Dance' is niet op haar achterhoofd gevallen en meldde zich zodra het onheil begon op te doemen ziek (of was daadwerkelijk ziek, weten wij veel, ons niet aanklagen met die diepe zakken van je Kaouth, red.). Want ja: zieke mensen mag je in Nederland niet zomaar ontslaan, zelfs niet als ze een lieflijke (en vooruit, belangrijke) emancipatieclub omvormen tot een Cesaristische dictatuur. Afijn, het hele zooitje naar de rechtbank, simsalabim en mevrouw moest ook in 2023, het jaar na haar ontslag, doorbetaald krijgen (vonnis hier). Nou en dan hier het jaarverslag van Atria zodat u met eigen ogen kunt zien hoeveel zo iemand dus verdient.

HERSTEL meldingen van

Komt een Jood in Slotervaart. Hahaha! Nee natuurlijk niet gek. 

Iets heel anders: ze maken 0,3 procent van de bevolking uit maar ontvangen bijna een kwart van de discriminatoire scheldkanonnades op het internet. Drie keer raden. Auteurs van literaire fictie? Nee? Hm. Eens even kijken. Islamieten? Ook al niet? Wacht, wacht, puntje van m'n tong - de Joden!

Volgens dit rapport is het aantal meldingen van online antisemitisme sinds 7 oktober met 48% toegenomen. Nou dat is best een flinke stijging. Het zal wel ergens exemplarisch voor zijn maar wij weten bij god niet waarvoor. Ingewikkeld allemaal. Gelukkig zitten de trendwatchers van het Algemeen Dagblad bovenop de materie: "Het dragen van een keppeltje in de binnenstad is riskant geworden."

Intussen roert ook de Nationaal Coördinator Antisemitisme Bestrijding zich. Er is bijvoorbeeld een samenwerking met Unesco, 'waardoor mensen die op het woord Holocaust googelen als eerste resultaat een feitelijke beschrijving krijgen over wat er is gebeurd.' Mensen die op de Holocaust googlen. Unesco. Feitelijke beschrijving. Eerste resultaat.

Wat voeren we toch een achterhoedegevecht.

Beschaving onder druk

Hee, jongens! Vrolijke internationale Diversity Day nog. Wij hadden 'm even gemist, afgelopen dinsdag, maar beter laat dan nooit. Echt een goede aanleiding voor enige contemplatie, dit. Want we komen van ver, maar we zijn er nog lang niet. Sterker: kwade krachten dreigen alle vooruitgang die we hebben geboekt de nek om te draaien. 

Neem de UvA. Even uw geheugen opfrissen: kort geleden wás er nog helemaal geen diversiteitsbeleid. Onvoorstelbaar, maar in 2016 zag de universiteit er nog zo uit: "Slechts 13 procent van de eerstejaarsstudenten aan de UvA bleek van niet-westerse afkomst, terwijl tegelijkertijd 51 procent van de 18-jarige jongeren in Amsterdam een niet-westerse afkomst had." Onvoorstelbaar, maar destijds hielden ze de poorten dus gesloten voor m- en hbo'ers met een diversiteitsachtergrond. 'Jij zit hier alleen omdat je een nerdje bent.' Belachelijk! 

Gelukkig was daar Gloria Wekker, een soort fakkelman Max, maar dan met emeritaat. Die schreef een epistel genaamd Diversiteit is een werkwoord, dat voor aseksuele uitwisselingsstudenten uit het Boliviaanse Andesgebergte met een ring door hun lul naar het Engels werd vertaald onder de aanmoedigende titel Let's do diversity!

Zo gezegd, zo gedaan. Hele afdeling opgetuigd. Gebedsruimtes ingericht. Inclusiekalender uit de grond gestampt. We hebben goud in handen; nu is het een kwestie van het niet door de vingers laten glippen. Dat dreigt namelijk wel te gebeuren, lezen we in studentenblad Folia. "Diversiteitsbeleid wordt heel vaak niet als prioriteit gezien", signaleert iemand van de afdeling diversiteitsbeleid daar.

En, nog veel zorgwekkender: "Wij verwachten dat er zeker stemmen zullen zijn binnen de universiteitsgemeenschap die een einde willen maken aan het “diversiteitsgeneuzel”, zoals het PVV-verkiezingsprogramma verwoordde." (...) "Vanuit anti-wokegeluiden zullen er – ook landelijk – zeker meer bezwaren tegen diversiteitsbeleid en diversity officers komen."

Dit gaan we toch zeker niet laten gebeuren? Onthou: Liberté, Égalité, Diversité.

Betutteling

Millennials leunden al stevig op hun ouders, maar Gen Z blijkt dus helemaal niet zonder vangnet net te kunnen. In een Tilburgse studentenflat hangt er nu eentje om te voorkomen dat de tandartsen, advocaten en communicatiemedewerkers van morgen zichzelf te pletter werpen. Misschien niet de ideale manier om jonge mensen iets over veerkracht te leren, maar vast hartstikke effectief, en sowieso inventief. Pluspunten voor de bedenkers.

Smaad en laster

Nieuw hoofdstuk in nu al onze favoriete mediasaga van 2024. Arnold Karskens, tot deze zomer alleenheerser bij een omroep voor en door hele en halve idioten, gooit er een aangifte tegenaan. In augustus viel Karskens ten prooi aan een paleisrevolutie, toen de Raad van Toezicht hem plotseling op non-actief stelde. Want: angstcultuur! Dictatoriaal oorlogsregime! Tyfuslelijke vormgeving! Sindsdien staan de hele idioten (Raisa Pompidom en consorten) lijnrecht tegenover de halve (onder aanvoering van de inmiddels definitief geschorste Karskens). Tussen de bedrijven door ontdekte Trouw (hahaha!) dit weblog nog dat PVV-minister Reinette Klever er als zakelijk directeur een spoor van nepotisme achterliet. Afijn, de Grote Kale Leider zat al die tijd kogels te tellen op zijn vakantieadres en is nu dus klaar voor een vuurgevecht. Zijn advocaat laat weten aan het AD: "Mijn cliënt zou grensoverschrijdend gedrag hebben vertoond, vrouwonvriendelijk zijn, woedeaanvallen hebben; noem maar op. Wij hebben de RvT van Ongehoord Nederland herhaaldelijk gezegd dat dit op niks is gebaseerd. Dat wordt namelijk nergens onderbouwd. Ook hebben wij geprobeerd dit onderling met de RvT te regelen, maar ze blijven over de aantijgingen berichten op de website van ON en via de media. Wij zien geen andere weg dan de toezichthouders en het bestuur aan te klagen voor smaad en laster. Binnenkort kloppen wij hiervoor aan bij de politie."

Lang verhaal kort: shit just got real.
UPDATE 11 oktober: Arnold Karskens nu officieel ontslagen door Bauke Geersing en die andere mafklappers

It's the hap-happiest season of all

Oktober, de maand voor de verkiezingen, van oudsher de maand waarin er hier en daar nog een 'Bombshell' opduikt, en alles in de presidentscampagne steevast tot 'Gamechanger' wordt gepromoveerd. Neem 2016, toen de FBI op de valreep haar onderzoek naar Hillary Clintons e-mails heropende. Volgens Clinton zelf het moment waarop ze de verkiezingen verloor, al zegt dat misschien meer over haar gevoel voor drama en gebrek aan introspectie dan het daadwerkelijke stemgedrag van Amerika destijds. 

Ditmaal: 165 pagina's rechtbankstukken waarin het Department of Justice onderbouwt waarom Trump toch vervolgd moet worden voor zijn pogingen zichzelf als winnaar van de 2020-verkiezingen uit te roepen. Timing van vrijgeven is inderdaad pikant, de misdrijven die erin staan beschreven zijn niet mis, maar anderzijds: dit gaat werkelijk niemand van gedachte doen veranderen natuurlijk. 

Wat wel? Een van de belangrijkste gepeilde tegenstellingen blijft vooralsnog man/vrouw. De kereltjes zijn wel erg vaak voor Trump, de wieven wel erg vaak voor Kamala. Conservatieven gingen keihard op het terugtrekken van Roe v Wade, waarna veel Amerikanen - vooral vrouwen - vreesden voor een VS-breed verbod op abortus. Trump roept al langer dat dit niet aan de orde is, en dat het wat hem betreft aan individuele staten is om hier een beslissing over te nemen (onduidelijk waarom dit voorrecht dan weer niet is weggelegd voor individuele vrouwen, maar goed). Afijn, inmiddels zet team Trump alles op alles om mogelijke onduidelijkheid hierover weg te nemen. En niet geheel onwillekeurig zijn daar nu ook de memoires van Melania (stem der rede!). The Guardian voorpubliceert: 

"It is imperative to guarantee that women have autonomy in deciding their preference of having children, based on their own convictions, free from any intervention or pressure from the government. Why should anyone other than the woman herself have the power to determine what she does with her own body? A woman’s fundamental right of individual liberty, to her own life, grants her the authority to terminate her pregnancy if she wishes."

“Restricting a woman’s right to choose whether to terminate an unwanted pregnancy is the same as denying her control over her own body. I have carried this belief with me throughout my entire adult life.”

Campagnetijd. Mooi man. Nog 33 dagen.

Dualisme!

Dit is dus hele mooie nieuwe politiek of ongelooflijk amateurisme, het is maar net hoe u ernaar kijkt. U mag het overigens ook allebei vinden, want het is helemaal hip and happening om het hardvochtig met jezelf oneens te zijn. 

De PVV is tegen alle vormen van tolheffingen, maar PVV-minister Barry Madlener wil tolheffingen invoeren. De PVV wil geen cent meer naar de UNRWA, maar PVV-minister Reinette Klever heeft zojuist een smak geld overgemaakt naar de UNRWA. Ja, eh, willen we nou meer of minder tolheffingen, en meer of minder geld naar de UNRWA?