Op elk potje past een deksel, maar past om elk potje ook een taxi? 

(Tevens: stamcafé)

Wat dikke mensen hebben met eten, hebben Amerikanen een beetje met rechtszaken. Logisch dan ook dat bovenstaande omvangrijke mejuffrouw de dienstdoende Lyft-chauffeur meteen voor de rechter sleept (andersom was ingewikkelder geweest). Interessante casus, waarop Lyft (soort Uber) reageert met een heerlijk obligaat statement waarin ze aangeven 'alle vormen van discriminatie ondubbelzinnig te veroordelen.' De omvangrijke mejuffrouw is overigens rapper (onbekend van liedjes als Need that), en houdt een vlog bij over haar (tamelijk oninteressante) bestaan als zwaarlijvig femcee. De chauffeur zegt haar te weigeren omdat hij vreest dat zijn autobanden haar niet zullen houden. Dat roept een ook in het Amerika van Trump nog altijd belangrijke vraag op: wie maakt er het meeste aanspraak op slachtofferschap? Hebben we hier te maken met de Rosa Parks van de dikkerdjes, of moet onze sympathie juist uitgaan naar die arme uitgebuite Lyft-chauffeur, die voor zijn schamele inkomsten afhankelijk is van een kwetsbaar barrel?

Tevens Stamcafé

Hee daar hebben we een probleem (bijna 40% van de agenten vertikt het om nog langer te werken met oud en nieuw) en dan tellen we allemaal tot drie en dan stelt karikatuur rechts voor om het leger in te zetten. Één, twee, drie... Hebbes! Beet! De Joost Eerdmans wisselbokaal gaat wederom naar Joost Eerdmans, thans lijstaanvoerder in het Joost Eerdmans-klassement van politici die de Joost Eerdmans bokaal het vaakst hebben gewonnen. U vraagt zich misschien af wie fractievoorzitter is van de Tweede Kamerfractie van JA21, die bestaat uit Joost Eerdmans. Het Juiste Antwoord: Joost Eerdmans. In die hoedanigheid is Joost Eerdmans het vaak eens met Joost Eerdmans. Gelukkig maar, anders had Joost Eerdmans vast voorgesteld om het leger af te sturen op Joost Eerdmans. Hoe dan ook, 69% van de Nederlanders is inmiddels voor een totaalverbod, de Kamer ouwehoerde er vandaag over, het kabinet wil er niet aan. Misschien daar maar eens het leger op afsturen.

Welk stadion vinden Nederlanders het aller- aller- allerleukst? Spoiler: niet Maarheeze

Dit is op GSQH dus een moment waar we reikhalzend naar uitkijken, en als het eenmaal zover is, is het echt vechten om wie er een stukje over mag tikken. Nou dat is boffen, Schots, scheef heeft gewonnen hoor, de rest is naar de eerste hulp. So long, sukkels! De stationsbelevingsmonitor, wat een traditie. Voor als je op een station staat en het er heel leuk vindt en wil weten of anderen het er ook heel leuk vinden, of juist stom. Of voor als je op een station staat en het er heel stom vindt en wil weten of anderen het ook heel stom vinden, of juist leuk. Toch een beetje de Gouden Schoen onder de stationsbelevingsrapporten. Ten eerste: het gemiddelde waarderingscijfer, erg belangrijk voor de sector, dat is gelijk gebleven. Was vorige keer een 7,2, is dat nog steeds. Echt schitterend, voor zulke stabiliteit kan je alleen maar je conducteurspet afnemen. Dan, de hoogste stijgers. Ede-Wageningen maakt een opvallende comeback, maar ook Diemen, Spaubeek en Geleen-Oost hebben na de tegenslag van vorig seizoen de rug gerecht. Mooi spul.

Dames en heren: Fouad Lakhlili

Verward, verward, tja, wat is verward, we kunnen allemaal weleens de sleutels niet vinden. Duidelijker is wat knettergek is, want dat is Fouad L. Wisten we al, maar wordt vandaag maar weer eens pijnlijk duidelijk bij het begin van de inhoudelijke behandeling van de zaak tegen monsieur, die in het najaar van 2023 drie mensen doodschoot omdat hij graag dokter wilde worden maar dat niet mocht. Uitvinder van het rechtbanktwittereren Saskia Belleman is aanwezig en notuleert.

Foto: agenten, die werken

Ja dit heeft twee kanten. Nederlanders houden van piefpafpoef-bengboem, maar mensen die bij de pliesie werken houden juist helemaal niet van piefpafpoef-bengboem, en volgens een enquete vertikt bijna 40% het om nog te werken op oudejaarsnacht. Enerzijds ontzeggen agenten hiermee de devotee-gemeenschap een pretje, anderzijds is de devotee-gemeenschap gewoon goor. Nee eh, enerzijds moeten agenten natuurlijk gewoon hun werk kunnen doen, anderzijds moeten agenten natuurlijk ook gewoon hun werk doen. Waar houdt dit op? Soldaten die niet aan het front willen vechten wegens piefpafpoef-bengboem? Media die niet langer Twitteren omdat het er zo akelig is? 

Mevrouw van de Nederlandse Pliesiebond is in ieder geval duidelijk: "Agenten voelen zich alsof ze in een oorlogsgebied werken. Ze worden bekogeld met projectielen die blijvend letsel kunnen veroorzaken. Dat de minister en werkgever accepteren dat politiemensen in dit soort extreme situatie worden ingezet, vind ik onbegrijpelijk." De bond is daarom voor een algeheel vuurwerkverbod; de politiek gaat daar in februari eens stevig over ouwehoeren. Lastige keuze wel: Law & Order of piefpafpoef-bengboem.

Een podcast over het persoonlijke, het politieke, het professionele, het pietluttige, het potsierlijke en het polemische

Ach, het publieke omroepbestel, een artefact uit vervlogen tijden. Vrijwel niemand is er echt blij mee - zelfs mensen die op het Media Park werken hebben er een broertje dood aan, maar het is er, en we komen er maar niet van af. 

Enter Claire Martens, die namens de VVD na de laatste verkiezingen de Amsterdamse gemeenteraad inruilde voor de Tweede Kamer en media in haar portefeuille heeft. Ze schreef een plan over de toekomst van de publieke omroep dat op GSHQ jubelend werd ontvangen. (De VVD maakte er zelf ook nog een tamelijk mal filmpje over dat we niemand willen onthouden; premium content, hieronder na de break). Afijn, deze week schuift Claire aan in de podcast om erover te vertellen. Niet iedereen is blij met haar werk - de lobby van de NPO is een taaie, die haar ook niet zomaar ongemoeid laat. Interessant (en enigszins alarmerend) spul. Daarna neemt het gesprek nog een paar pikante wendingen als we doorbabbelen over rechts zijn in de een tikje (kuch) linkse Amsterdamse gemeenteraad, werken in deze Tweede Kamer in de nabijheid van dit kabinet, en waar Claire precies onredelijk boos van wordt.

Goed concept

Nou wat ontzettend leuk we zijn een paar ton verder maar zo langzamerhand begint Omroep Zwart op volle toeren te draaien. Jarenlange sessies met peperdure Hilversumse brainstormprofessionals hebben geleid tot een platform dat explainervideo's maakt. Ho wacht dat bestaat al dertig keer horen we u denken, maar NAV maakt 'video’s die verder gaan dan het nieuws. Voor jou, en met jou!', en dat is dan weer tamelijk uniek, denken we - geen idee eigenlijk. Mogelijk gaan andere explainervideo-platforms minder ver dan het nieuws, maar dat roept ook de vraag op hoe ver het nieuws precies gaat, en dat verschilt een beetje van dag tot dag. Wel leuk dat ze hun producties zo nadrukkelijk voor en met cynische GeenStijl-redacteuren van halverwege de dertig willen maken - dat voelt toch vleiend. Een van de eerste video's is dan misschien wel voor ons gemaakt maar zeker niet met ons, wat mogelijk verklaart waarom de kwaliteit nog wat te wensen overlaat. Waarom kritische vragen zo belangrijk zijn in de journalistiek is bijvoorbeeld niet echt een interessante stelling. Waarom patat zo belangrijk is voor patatbakkers; waarom Rutger Bregman zo belangrijk is voor Rutger Bregman; waarom geld zo belangrijk is voor banken. Anderzijds maakt NAV klaarblijkelijk content voor en met een doelgroep die te dom is om te stofwisselen, zoiets heeft natuurlijk enige invloed op het eindproduct. Afijn wat volgt is een gloedvol maar warrig betoog over het onderscheid tussen meningen en feiten, en wij zijn van mening dat presentator Maya-Nora Saaid dat onderscheid feitelijk helemaal niet goed kan maken (zo sleurt ze die arme Mona Keijzer er maar weer eens aan de haren bij). Graag geven wij hier even een typisch voorbeeld van het in context brengen van de situatie. Maya-Nora groeide op met Al-Jazeera, een soort Ongehoord Nederland maar dan voor en met Arabieren. Ze werkte bij Middle East Eye, een soort De Dagelijkse Standaard, maar dan voor en met Arabieren. Middle East Eye wordt bovendien naar verluidt gefinancierd door Qatar (is dit eigenlijk een goede bron, Maya-Nora? Tien punten voor het goede antwoord). In feite is het niet zo heel erg ingewikkeld om onderscheid te maken tussen feit en mening, vinden wij, maar de praktijk blijkt helaas toch vaak weerbarstiger.

Foto: koningkeizer Gerard Reve ontvangt de P.C. Hooftprijs, 1969

Terechte vraag in NRC vandaag: verdwijnt de hufter uit de Nederlandse literatuur? Ooit aanbaden we hier Reve en Hermans, nu zijn vrijwel al onze "grote" schrijvers brave borstjes met een secuur afgesteld moreel kompas en een loeisaaie verbeelding. Natuurlijk, er zijn welkome recente uitzonderingen, merkt de krant op - Herman Koch, Renate Dorrestein, enzovoorts. Dat laat onverlet dat onze natie een merkwaardige fascinatie heeft met moralistische kringloopkunst. Het voert wat ver om de PvdA hier helemaal de schuld van te geven, maar ze is in ieder geval gedeeltelijk verantwoordelijk. Dat wil zeggen: als architecten van de vaderlandse politieke correctheid kunnen we niet helemaal om ze heen. De taboeïsering van humor en provocatie is al decennia onderweg, en heeft ervoor gezorgd dat schrijvers (maar bijvoorbeeld ook subsidieverstrekkers) vooral het Goede willen laten zien en lezers zo bang zijn voor het Kwade dat ze alleen nog het Goede willen lezen. Gecombineerd met gebrekkig onderwijs resulteert dit in een volksgeest die niet in staat is de kunstenmaker van de gemaakte kunst te onderscheiden, een natie van hele en halve barbaren die op tilt slaan als ze met iets immoreels geconfronteerd worden. Er is werkelijk van alles op Thierry Baudet aan te merken, maar de arme dolende ziel werd gekastijd voor het bedenken en op papier kwakken van een vrouwonvriendelijk romanpersonage. Huuu misogyn huuu fascisme! Michel Houellebecq meent misschien wel wat hij schrijft huuuuuuu oude witte man huuuu! Dergelijke simplisme beperkt zich helaas niet tot literatuur en ook niet tot boze linkse UvA-meisjes. Omroep Human maakt een fictieserie over Laura H. en allemaal boze rechtse zolderkammerriddertjes springen badend in het zweet uit hun panty. Huuuu ISIS stom huuu! Pim Lammers schrijft een fictief verhaal voor volwassenen waarin fictieve pedofilie een rol speelt. Huuuu dan mag Pim nooit meer iets voor kinderen schrijven huuuu! Zo ontstaat een merkwaardige deugalliantie tussen stevig links en stevig rechts - en in het kielzog daarvan een boel moralistische kutkunst. Het mag schuren bij demonstraties, op sociale media, MAAR NIET IN BOEKEN OF FILMS OF SERIES, JA. Vertel ons hoe te leven! Is de nieuwe film van Halina Reijn wel feministisch genoeg? Voorzie decennia-oude series die kunnen kwetsen van een disclaimer. Huuuu! Propria Cures uit de schappen. Huuuuuu! Kamervragen over fictieve belediging nav fictief boerenprotest in fictieserie. Huuuu! Lang leve de braafheidssharia.

Tevens stamcafé

Klopt het dat Splinter Chabot nog geen podcast heeft? Ssssst, breng die jongen nou in godsnaam niet op ideeën. Hoe dan ook, de meeste mannen die zichzelf graag horen praten beschikken inmiddels over opnameapparatuur, en sommige mannen die andere mensen graag horen praten ook (tot welke categorie De GeenStijl Podcast behoort mag u lekker zelf bepalen). Een van die mannen is bijvoorbeeld Jim Jefferies, de comedian die zo rond 2010 even de aller- allerbeste van de wereld leek te worden (beelden na de break). Heeft z'n belofte weliswaar nooit helemaal ingelost, maar blijft een hilarische vent, bovendien met een geweldig Australisch accent. Inmiddels woont-ie in Amerika en sinds vorige week bespreekt hij met de eveneens in Amerika woonachtige Australische comedian Amos Gill de actualiteiten. Gill is een import-republican, Jefferies een import-democrat ("You're a fucking John Lennon song", verzucht Gill ergens halverwege bovenstaande aflevering). Podcasts waarin mensen zo nu en dan van mening verschillen zijn per definitie leuker dan podcasts waarin gelijkgestemden elkaar een uur lang op de schouders slaan, dus dat is alleen maar mooi meegenomen. Over de actualiteiten, wekelijks dus, aanrader, goed gniffelspul.

Kolere zeg

Heftig nieuws uit Nieuwegein, waar een leerling van het Anna van Rijn College is overleden. Aanvankelijk werd gecommuniceerd dat dit het gevolg van een 'noodlottig ongeval' was, en een noodlottig ongeval is het zeker, maar het ligt allemaal net iets anders dan je bij een noodlottig ongeval zou verwachten. De doodsoorzaak is namelijk een uit de hand gelopen choking game. Dat fenomeen is niet nieuw - zie GeenStijl-topic uit 2014. 

"Bij een stikspel verstikken kinderen elkaar door een halsslagader dicht te knijpen," schrijft RTV Utrecht. "Het idee is om net los te laten voordat iemand buiten bewustzijn raakt. Dit geeft een euforische roes en kan daardoor verslavend zijn."

De ouders van de overleden leerling hebben aan de school gevraagd de doodsoorzaak wereldkundig te maken, zodat andere ouders en kinderen zich bewust zijn van de gevaren van choking games.