Vandaag is er in Amsterdam een ongeorganiseerde protestbijeenkomst op Beursplein 5 onder de naam "Occupy Damrak". De 'occupy-beweging'  is over komen waaien uit de VS. Daar bezetten nu al weken ontevreden mensen het Zuccotti Park in de buurt van het Wall Street district, in navolging van de bijzonder dappere Egyptenaren op het Tahrirplein. Je moet dus wel een echte boodschap hebben om in die voetsporen te treden. De protesterende Amerikanen noemen zich de 99% van de bevolking die zich verzetten tegen de uitbuiting en corruptie door de 1%. De Amerikanen hebben een punt. Amerika zit in een crisis met 10% werkloosheid (exclusief de grote verborgen werkloosheid), een bijna niet uit te spreken zo grote staatsschuld ($ 14.000 miljard), een huizenmarkt die echt volledig is ingeklapt met vele  'foreclosures', steden zoals Detroit die nu met recht spooksteden genoemd kunnen worden, een failliete gezondheidszorg, een enorme inkomensongelijkheid.

Stel dat ik afgelopen maandagmorgen voorbeurs aan alle GeenStijl-reaguurders een mail had gestuurd met daarin de volgende boodschap: "Dexia loopt groot solvabiliteitsrisico, mogelijk failliet door 4,8 miljard aan Griekse leningen, spaarders gaan hun geld opnemen". Aan het einde van de dag blijkt het nog waar te zijn ook en is de koers 25% gedaald. Natuurlijk met disclaimer dat het uw eigen verantwoordelijkheid is en dat de mail alleen voor GeenStijl bedoeld is. Ik denk dat u zou zeggen: "dank u voor het advies, goed gezien". De titel 'beste aandelenverkoper' van 2011 ligt voor het oprapen! Fout, dat gaat niet gebeuren, want deze mail mag niet meer worden verstuurd als het aan de AFM ligt. Al eerder had De Jager de effectenhandel de stuipen op het lijf gejaagd door kritische berichten over banken in nood strafbaar te stellen. En nu heeft de AFM aan een aandelenverkoper van bedrijf 'MF Global' een zeer forse boete opgelegd, omdat hij in 2008 in twee (link, link) mails schreef dat Fortis in grote problemen zit en met een tweede emissie zou komen. Die dag zakte de koers van Fortis 18% en die koersdaling wordt de aandelenverkoper in de schoenen geschoven. Wat bezielt de AFM?

Zelden heeft 1 man zo duidelijk gemaakt waarom nutsbanken en investmentbanken niets met elkaar te maken moeten hebben. Afgelopen maandag werden de BBC kijkers getrakteerd op een zeldzaam inkijkje in de denkwereld van effectenhandelaren. "Onafhankelijk handelaar" Rastani zei tijdens het ontbijt dat de eurozone gaat instorten en dat hij dat uitstekend vond, sterker nog, hij droomde ervan, want dan is er geld te verdienen. En Goldman rules, maar dat wist u al ('big swinging dicks'). Heel Engeland verslikte zich in de bacon. Nu zijn de tere zieltjes echt geraakt. De Spaanse minister van Financiën reageerde 'geschokt' . Schande dat er mensen zijn die zo immoreel kunnen praten. Hypocriet natuurlijk: zij moet haar problemen oplossen en niet de markt de schuld geven. Ik heb geen illusies, handelaren pakken de zwakste deelnemer aan. Natuurlijk werd de volgende dag alles 'gedownplayed': Rastani zou een hoax zijn (niet waar); hij zou geen handelaar zijn (waar en niet waar); hij maakt verlies (waar). Dit soort taal is natuurlijk geen goede PR voor de banken.

ING gooide er deze week een paginagrote advertentie tegenaan om aan de klant te vragen "hoeveel bank wil je hebben?". Het antwoord zal zijn: veel minder bank dan nu! Dit hadden de ING marketeers kunnen weten. Iets met de tijdsgeest aanvoelen? Hoogste baas Hommen is duidelijk. ING moet krimpen en niet z'n beetje ook. En hij is lekker bezig. Alle verzekeringsactiviteiten de deur uit; verkoop van balansopkrikker ING Direct (USA); dumpen van staatsobligaties van Spanje en Italie (aan de ECB met dank aan de belastingbetaler), afwaarderen commercieel onroerend goed. ING ligt onder vuur. De staatssteun is nog niet volledig terugbetaald. Haar rating is slechts 'single A' . Zelfs het Franse BNP Paribas, zwaar onder vuur op de financiële markten, heeft nog eventjes 'double A' (in ieder geval gisteren nog). De koers is in vrije val.

Liefhebbers van opera wisten het al jaren. Het komt niet goed met Griekenland. Christoph Gluck schreef Orfeo ed Euridice, een opera gebaseerd op een Griekse tragedie. Die gaan over de onafwendbaarheid van het noodlot. De luisteraar weet al vanaf de eerste noot welke kant het opgaat en dat zonder ingrijpen van een 'god', een 'deus ex machina', de hoofdpersonen elkaar zullen ombrengen. Het voelt niet bepaald goed om als figurant mee te moeten spelen in de 'real life soap' die zich nu ontvouwt rondom Griekenland. De hoofdrolspelers houden zich dan wel precies aan het libretto, maar spelen zonder veel charisma en passie. Minister van Financiën De Jager is zo'n hoofdrolspeler. Zijn gestuntel begint deerniswekkende vormen aan te nemen. Natuurlijk is het volkomen logisch dat op het ministerie allerlei scenario's worden uitgerekend. Je verwacht niet anders.

Financieel Nederland implodeert. Bankbalansen krimpen akelig snel, de werkgelegenheid nog harder. Maar de teloorgang is nergens beter te zien dan aan het Damrak. De Amsterdamse Effectenbeurs is de oudste beurs ter wereld en speelde een bepalende rol bij de vorming van de eerste Europese beurs Euronext, samen met Frankrijk en Belgie (wat een analogie met de vorming van Europa). Daarna ging het snel bergafwaarts. De Nederlander Möller kreeg niet de beloofde toppositie; JanMichiel- Pinokkio- Hessels liet zich eerst ringeloren door de Fransman Théodore (of erger nog: hij verkoos zijn persoonlijke carrière - hij zit nog altijd in de top van het beursbedrijf- boven principes) en zorgde er vervolgens voor dat Euronext werd verkocht aan NYSE. De gifbeker is nog niet leeg. Deutsche Börse neemt NYSE Euronext over. Gevolg: topman Vermaas duikelt uit Directie. Erger: het paradepaardje van Amsterdam, de derivatenhandel, kan intrekken bij grote concurrent Eurex. Onze beurs is straks niet meer dan een Blokkerfiliaal in Purmerend met een armzalig assortiment.

Ik vind sequels van films vaak slaapverwekkend. Het zijn producties die parasiteren op het inhoudelijke succes van het eerste deel. Wall Street met Gordon Gekko uit 1987 staat in mijn geheugen gegrift ("Money never sleeps pal! Greed = Good"); Wall Street II is een sentimentele jankfilm geworden. En dan de 'Remakes', die zijn vaak nog een graadje erger. Deze zomer is de remake van Return of the Living Dead Part II in première gegaan. Het is dit keer een internationale productie met in de hoofdrol zombiebank Bank of America (BAC), co-starring het Italiaanse Intensa Sanpaolo, Unicredito en de Franse bank Société Générale. Beste bijrol voor de Belgische bank Dexia. Helaas konden de hoofdrolspelers uit Part I (Lehman Brothers, Bear Stearns) wegens vervelende familie-omstandigheden niet meedoen.

Het komt niet vaak voor dat we een inkijkje krijgen in de wereld van de pensioenvermogensbeheerders. Je weet dat ze er zijn, want een pot van van bijna 1000 miljard euro, in handen van een relatief kleine groep, daar moeten vermogensbeheerders, adviseurs, hedgefondsen, advokaten, trustkantoren, wel als bijen om de honingpot zoemen. Die beheerders moeten in de 7e hemel leven. Deze week werd bekend dat onze pensioenfondsen geen zin hebben om achter beleggingsverliezen aan te gaan. Vreemd? Nee hoor, want het is niet het eigen geld van de pensioenfondsbeheerders en waarom zou je dan je volstrekte onkunde over beleggen publiekelijk gaan etaleren? Stel dat je dat lekker betaalde baantje kwijt raakt of erger nog, dat je die mooie uitnodiging voor de Formule 1 in Monaco of een dagje aardbeien met slagroom op Wimbledon niet meer krijgt.

Deze zomer hadden wij een villa gehuurd in het Italiaanse Grimaldi. Ons balkon met zeezicht lag precies boven de grens van Frankrijk en Italië. Het oude grenskantoor, op steenworp afstand gelegen van de Middellandse Zee, lag er nog. En natuurlijk een bijzonder diepe kloof tussen Italië en Frankrijk, dat zal Wilders plezier doen, kunnen we de economische vluchtelingen uit Afrika tenminste nog fysiek tegenhouden. Want geld kent geen grenzen, dat bleek afgelopen maand in Italië. Italiaanse staatsobligaties en banken kwamen zwaar onder vuur te liggen. Ik versta geen Italiaans, maar de zweetdruppeltjes op het anders zo glad geplamuurde voorhoofd van Berlusconi waren uitstekend te zien op TV. En geld laat zich ook niet stoppen door politiek ingegeven regeltjes als een verbod op 'short selling'. Geld zoekt net als water het laagste punt; dat bleek afgelopen donderdag. Mijn verblijf boven de Italiaans/Franse grens maakte ook de absurditeit van de politieke besluitvorming in Europa schrijnend duidelijk. Wij passeerden zo vaak de grens dat het 'welkom in sms'je' van Vodafone mijn mailbox liet vollopen. En terwijl we pendelden tussen een A+ land en een AAA land zag ik geen verschil in de lengte van de jachten of de zeer goed gevulde winkels. Goedkoop een huis kopen aan de 'Côte' ? Crisis? Vergeet het maar. En dat is geen toeval.

We ontkomen er niet aan, het is juli en dat is RABO-time. Banken deugen niet, bankiers zijn graaiers, maar even niet in juli. Dan staan we met z'n allen de Rabobank aan te moedigen en vinden we het helemaal niet raar dat een deel van de winst, verdiend over de rug van spaarders en hypotheeknemers (ja, ja, het is demagogisch) wordt uitbetaald aan goed betaalde wielrenners met een bonus in het vizier als ze een trui met een kleurtje weten te winnen. Maar het is ons vergeven, want Rabo is onze trots, onze enige 'triple A' bank. Rabo pakt de zaken 'anders' aan: kopman Robert Gesink zit in een geheel andere salaris-league dan Alberto Contador, de kopman van de Deense Saxo Bank, ook verkrijgbaar in Nederland. En welke ploeg sluit zelfs eens CAO af voor haar fietsende werknemers. Vooral de arbeidsongeschiktheidsverzekering zal Hoogerland van Vacansoleil aanspreken. Rabo, de enige Nederlandse grootbank zonder staatssteun, beste jongetje van de klas in de 'relax' test van de EU, nauwelijks exposure in Griekenland en je ziet ze ook weer niet in Italiaanse staatspapier. En voldoende eigen vermogen op de bank. Kan geen geluk of toeval meer zijn.