De Leidse student Maiwand de Thuiszitter geniet bekendheid als rekruteerder voor de jihad in Syrië. Hij heeft nu hoogleraar en Elsevier-columnist Afshin Ellian bedreigd. Bedreigingen die in een duister islamitisch jargon geuit worden, brengen geen kosten met zich mee, maar wat voor effect kan Maiwand gedacht hebben hiermee te bereiken? Afshin wordt nu misschien beter beveiligd, kijkt vaker over zijn schouder, en het is nu officieel dat een jongeman uit de islamitische testosteronbrigade er eer mee kan inleggen als hij Afshin pakt. Voor Afshin vervelend, maar hij heeft wel voor heter vuren gestaan. Tot zo ver begrijpt iedere Hollander wat Maiwand wil. Wat minder voor de hand ligt, is het brede effect dat deze vage vorm van dreigen op de hele universiteit heeft. Allereerst op de docenten die iets met de islam van doen hebben, die weten nu weer dat ze moeten uitkijken. De colleges zullen meer dan al het geval is, een vegetarische bloedeloze islam voorschotelen. De islam zal aan de studenten worden gepresenteerd precies zoals een Maiwand dat verlangt, anders worden Maiwand en zijn vriendjes boos. Islamitische daden van geweld zullen vanaf de katheder door de docenten worden afgeschilderd als zelfverdediging tegen het boosaardige Westen – precies zoals de jihad-theologie dat leert.

Een denkbeeldige sharia-rechtbank in Nairobi, wat voor straf zou die kunnen opleggen aan de moslimse moordenaars die vanaf 21 september het winkelcentrum Westgate geterroriseerd hebben? Daar is in de koran weinig of niets over te vinden, daarvoor moet je bij de beroepsmoslims en hun sharia-handboeken zijn. Koran 5:33 gaat over rovers die moslims overvallen en is hier dus niet van toepassing want de moordenaars in Nairobi hebben geen moslimslachtoffers willen maken. Wat we daarom moeten opzoeken is de straf die de sharia geeft voor het martelen en opzettelijk om het leven brengen van iemand die geen moslim is. Het meest hanteerbare moderne sharia-handboek is dat van N.H.M. Keller, en heet The Reliance. Dat boek is afgezegend door de Azhar in Cairo, een instelling die in zekere zin te vergelijken is met het Vaticaan want de Azhar is de organisatorische top van de Soennitische beroepsmoslims. Op bladzij 584 van The Reliance staat dat een moslim in zo’n geval vrijuit gaat. ‘Geen wedervergelding voor het doden van een kaafir door een moslim’.

En dan ineens weet je het: participatiesamenleving. Want wat is er met de verzorgingsstaat gebeurd? De vorige penningmeester van die staat is er met de contributie vandoor. Die contributie is niet, zoals was afgesproken, gebruikt voor wederzijdse zorgverlening, maar die is naar financiële hoogstapelaars in Brussel en Griekenland gegaan; en wat er over is, wordt besteed aan subsidie op kunstzinnige dans, giften aan duister Afrika, en nog een hele lijst andere menslievende hobby’s van de nieuwe penningmeesters, Pieperik en Grutte. De clubcontributie wordt nu helaas wel verhoogd, maar daar staat iets heel moois tegenover. Ook nieuwe leden die nog nooit contributie hebben betaald zullen op een eerlijke manier verzorgd en gesteund worden. Dat was in de praktijk gelukkig ook al zo, maar nu wordt het officieel. De ingezetenen van de vroegere verzorgingsstaat moeten nu zichzelf en elkaar gaan redden, jammer maar helaas, want de sterkste schouders moeten de zwaarste lasten dragen, en vroeger was er ook geen verzorgingsstaat. Participeren dus. Zelf samen spoorbanen aanleggen, het land verdedigen, de dokter betalen, een straaljager kopen, berovingen en inbraak afstraffen, vuilnis ophalen, ach, je weet wel, de dingen die de staat vroeger deed. Maar ondertussen wél flink contributie blijven betalen, want dat geld hebben onze nieuwe penningmeesters nodig voor oude schulden en verplichtingen. En natuurlijk voor die vreselijk mooie dingen die we in Afrika doen.

Poetin heeft met een simpele heupworp Obama gevloerd. Dat heeft hij voor elkaar gekregen met een vaag plan om de onconventionele wapens die in Syrië aanwezig zijn, onder de een of andere vorm van toezicht te stellen. Een soort ongespecificeerde jeugdzorg, maar dan niet voor stoute kinderen of foute ouders, maar voor foute wapens waarmee je zonder veel onkosten iedereen die jou dwars zit dood kunt maken, zonder ouderwetse en tijdrovende poespas als een onthoofding. Obama heeft die judogreep niet zien aankomen. Een judoka gebruikt de kracht van zijn tegenstander om hem ten val te brengen. Het ziet er sierlijk uit, maar het is sneu voor de verliezer. Die komt plat op de mat. Voor de winnaar is de winst zo goed als gratis. Bij Obama als persoon is eerder sprake van kippedrift dan van kracht maar judo werkt ook tegen kippedrift. Wel lastig dat Obama niet alleen zichzelf is, hij is ook opperbevelhebber van de Amerikaanse strijdkrachten. Een opperbevelhebber van zo’n legermacht moet een beetje opletten, maar daarvoor heeft Obama het te druk, God weet waarmee.