Geenstijl

\

In een tijd waarin escapisme bijna noodzakelijk is, is het fijn om deze zondag te bespreken waar gamend Nederland op dit moment vooral mee bezig is. Tenminste, als je de trotse bezitter bent van een PlayStation 5 én behoefte hebt aan een avontuur met niet één, maar twee Spider-meneren. Marvel’s Spider-man 2 kent twee voorgangers, waarbij je in het origineel de perikelen volgde van Peter Parker, en in Spider-man: Miles Morales de mores van de titulaire tweede Spider-man. Maar waar de vorige delen (ook) op de PlayStation 4 te spelen waren, is deze iteratie volledig gebouwd voor de PS5, wat vooral te merken is aan het New York in de game, die bijna-chirurgisch is nagemaakt. Niet alleen is de map vele malen groter dan in de voorgangers (Queens en Broolyn zijn toegevoegd), de stad leeft, bruist en broeit; de straten zijn drukbevolkt, een bandje speelt een lied, een hot dog-verkoper verkoopt zijn waren, fans willen met je op de foto of geven een high five. Natuurlijk maak je niet alleen maar vrienden, want krantenbaas J. Jonah Jameson is inmiddels ook befaamd podcaster (wie niet…), die als de huis-Tucker Carlson fungeert.

Binnen deze levende zandbak wordt het verhaal verteld van Peter Parker, die inmiddels zes jaar “in het vak” zit en de terugkeer (hij was een paar jaar "vermist") van zijn beste vriend Harry Osborn. Aan de andere kant hebben we nieuwkomer Miles Morales, die nog op de middelbare school zit en midden in zijn drukke bestaan een relatie probeert te onderhouden met zijn dove vriendinnetje. Relaties worden al snel op de proef gesteld en wat volgt is een verhaal over wat het kost om een superheld te zijn en de tweede (en derde, en vierde) kansen die je wel of niet krijgt.

Maar als de stripboeken (en laten we eerlijk zijn, de tekenfilms in de jaren 90) ons één ding heeft geleerd, dan is het dat een groot deel van de kracht van Spider-man in de “villains” zit. In SM2 is een hoofdrol weggelegd voor Kraven the Hunter, die als levensdoel heeft de meest uitdagende prooien te doden. Naast Spider-man komen onder andere The Lizard en Scorpion in beeld, maar ook ga je de strijd aan met zeker tien andere slechteriken, die allen garant staan voor mooie eindbaasgevechten. SM2 is dan ook een lange game waar je al snel 15 uur bezig bent met het verhaal en vele uren meer als je alles wilt verzamelen. 

Twee keer Spider-man, wat betekent dat eigenlijk voor de variatie in de spelwereld? Gelukkig zijn de superkrachten van beide heren voor een deel verschillend. Parker heeft inmiddels acht mechanische spinnenpoten en krijgt bovendien al snel de krachten van het symbiotische buitenaardse levensvorm Venom, die de  aanvallen van Spider-man veel bruter en dynamischer maakt. Miles kan dan weer elektriciteit geleiden en daarmee ook tijdelijk onzichtbaar worden. Beide heren hebben dan ook hun eigen skill tree, waarbij je middels punten nieuwe krachten kunt vrijspelen. De actie is in het begin van de game best complex, je zal de vele verschillende vechtopties even moeten leren, maar als je alle combinaties onder de knie hebt is het niet minder dan spectaculair. 

Wat ook spectaculair is, is de manier van bewegen door de stad. In voorgaande delen was het “webslingeren” al fantastisch (dat wordt gewoon nooit saai), in SM2 maken de web wings hun opwachting, waardoor je op grote hoogte kunt zweven. Door gebruik te maken van windstromingen tussen gebouwen kun je dit bovendien lang volhouden. Het is in de game mogelijk om zonder laadtijden jezelf van de ene naar de andere kant van de stad te verplaatsen, maar daar heb ik geen enkele keer gebruik van gemaakt, het webslingeren en zweven door New York is simpelweg té leuk!

Even een vraagje tussendoor? Hoeveel uren van ons leven hebben wij eigenlijk verspild aan laadtijden, die vaak te kort waren om iets anders te doen, maar te lang om niet vreselijk irritant te zijn. Dat is nu dus écht verleden tijd en het is bijna onwerkelijk om zonder tijdverlies te kunnen wisselen tussen Peter en Miles. Sterker nog, als je in de huid kruipt van de ene, is het zomaar mogelijk om de andere tegen te komen, terwijl hij met een bende aan het knokken is. Knok gezellig mee en direct zullen samenwerkingscombo’s ontstaan; enorm bevredigend, maar het verbleekt met hoe deze game reguliere gameplay vlekkeloos laat overlopen in gebeurtenissen waar delen van de stad worden gesloopt. 

Die enorme gevechten in de stad zijn het absolute hoogtepunt van SM2. Vol verbazing zullen gevechten zich verplaatsen van gebouw tot gebouw, maar ook op het water en in de lucht. Het is bij vlagen spectaculairder dan de films, omdat je hier in feite een interactieve film speelt, waarbij het aantal Quick Time Events (het op een bepaalde knop moeten drukken om een filmpje door te laten spelen) tot een minimum beperkt wordt. Dat is knap van ontwikkelaar Insomniac Games, die hiermee bewijst de PlayStation 5 van haver tot gort te kennen. Dat geeft vertrouwen voor hun volgende project, waarin bad ass X-man Wolverine de hoofdrol zal vertolken.

De verwachtingen voor Marvel’s Spider-man 2 waren torenhoog vanwege het succes van de vorige delen. Die verwachtingen zijn op bijna alle vlakken ingelost. Op een paar saaie missies na is de game één groot spektakelstuk met diepe combat, brute tegenstanders en een schitterend New York. Voeg daar de twee aimabele hoofdpersonages en het heerlijke webslingeren door de stad aan toe en we kunnen maar tot één conclusie komen: blinde koop!