Geenstijl

Hermelijnenkoorts is a bitch

Kwis op de zondagmiddag. Welk medium publiceerde afgelopen vrijdag deze tekst van zijn koninklijk verslaggever?

"Het was op vrijdag weer zover: de jaarlijkse fotosessie van het koninklijk gezin vond plaats, een mediacircus waarbij ook ik aanwezig mocht zijn. Het Haagse zuiderstrand – ‘het stille strand’ – is op een zonnige junimiddag een ideale plek voor een fotomoment. Het koningspaar en hun drie dochters poseerden als vanouds in allerlei vormen en samenstellingen. Het is intussen routine voor ze geworden. En de sfeer was goed: zon, zee en strand doen iets met mensen, ook met koninklijke.

(-) 

Nu ze achttien is, begint prinses Alexia in bepaalde media met een 1-0 achterstand. Het zou daarom goed zijn om in de komende jaren te laten zien wie zij echt is. Ze kan zo de ontstane beeldvorming ombuigen en in haar voordeel laten werken. Vooralsnog is de toon over Alexia in lichte en populaire media gezet (Hiermee wordt elders in het artikel op onder meer dit stukje gedoeld, BP). Er is voor de media-adviseurs van de koning werk aan de winkel om haar te begeleiden en te voorkomen dat ze in een vergelijkbare positie als prins Harry terecht komt."

A) Vorsten
B) HP/De Tijd
C) Blauw Bloed 
D) Libelle

HP/De Tijd dus. Of beter gezegd: Hermelijnenkoorts/De Tijd. Waar het blad vroeger nog weleens een boze prinses over haar familie liet leeglopen, worden de koninklijke kolommen nu gevuld door journalist Kemal Rijken die in zijn verslag over een Mediacode-moment gelijk maar even meedenkt met de media-adviseurs van de vorst. Want het moet maar eens zijn afgelopen met die dekselse lichte en populaire media die de prinses wegzetten 'als impulsief, extravert, Latina en ‘de eeuwige nummer twee’, nietwaar?

Dit is het type verslaggever dat als een Oranje in het voorbijgaan een scheet laat ogenblikkelijk zegt: "Koninklijke Hoogheid, wat ruikt het hier lekker, net of iemand lever met uien staat uit te bakken." Toen prins Maurits in een gesprek met Rijken op de lokale Amsterdamse omroep AT5 plotsklaps begon te huilen, sprong de verslaggever ook al in de bres voor het lijdend voorwerp in plaats van zich te verwonderen over het bizarre moment.