Geenstijl

Een inzending uit het Hoge Noorden over een diep gezakte gedeputeerde

We wilden niet met Franc Weerwind beginnen maar we werden door de omstandigheden gedwongen (sorry Franc). Deel 2 van wat misschien wel een 29-delige serie Wie Zijn Die Mensen? kan worden, is vanuit het Hoge Noorden omlaag gevallen in onze mailbox. Want in het Hoge Noorden kennen ze de nieuwe minister van Landbouw Henk Staghouwer (CU) maar al te goed. Beter dan hen lief is, zelfs. Het regent al een week woeste mails vol onbegrip over zijn benoeming, want Staghouwer heeft zijn Haagse baantje gekocht met vriendendiensten aan Rutte's vvd. Hieronder wordt duidelijk waar die woede vandaan komt, hoewel het gaskraanverhaal van gisteren wellicht ook al een waakvlammetje doet oplichten...:

Groningen is de aardgaskolonie van Nederland. Bestuurd vanuit Den Haag. Met als resultaat dat Groningers hun eigen zwakke politici liever wegpromoveren dan zelf houden. Groningse bestuurders zijn er zelf apetrots op, dat ze hun stevige derrière uit de Grunneger klei konden onttrekken en mogen zetelen op het Haagse pluche der carrière. En Groningen was even opgelucht, wachtend op de volgende klucht. 

Neem bijvoorbeeld PvdA-gedeputeerde en later Tweede Kamerlid William Moorlag, die als afscheidscadeau zijn provincie natrapte door voorstander te zijn van windmolens op een paar honderd meter afstand van huizen. Even diezelfde mensen terroriseren die op je gestemd hebben. Stank voor dank. En zo hebben we nu CU-gedeputeerde Henk Staghouwer, vers minister van Landbouw in Rutte IV. Die wachtte niet eens op zijn Haagse positie om Groningers een paar dolken in de rug te steken. Hij deed dit al meermaals tijdens zijn functie als gedeputeerde.

Wat was het geval? De Groninger met aardbevingsschade moest individueel opboksen tegen de valse juristen van CVW en Shell, die rechtstreekse lijntjes hadden met woordvoerders in het kabinet en het ministerie van EZK en zo het beleid beïnvloedden. Er kwam gelukkig een wetsvoorstel zodat Groningers geholpen konden worden bij hun juridisch gevecht. De wet werd breed aangenomen. Democratie en recht zegevierde. Maar EZK wilde er niet aan. Het ministerie bestelde een briefje bij gedeputeerde Staghouwer (pdf), dat Groningen ermee akkoord ging dat de nieuwe wet in zou gaan, ZONDER de voor Groningers cruciale amendementen. Staghouwer had dit moeten voorleggen aan onder andere de burgemeesters en het Gasberaad. Dat gebeurde niet. Staghouwer leverde op bestelling. En was daarna woest. Niet op zichzelf, dat hij de Groningers had verloochend. Wel dat het al snel bij de pers lag, voordat hij het had kunnen inmasseren bij de stakeholders die hij passeerde. 

Democratie is dus niet zijn sterkste kant (pdf). En dat is toch opmerkelijk. Om twee redenen. Ten eerste omdat de Groninger bestuurlijke wereld hem als goed polderend bestuurder typeert. Maar ja, dat is de Groninger politiek: bedek de beerput. Want stel je voor dat de burgers de stank gaan ruiken. Bovenal is het ondemocratisch handelen van Staghouwer opmerkelijk omdat hij in een ander dossier nog de mond vol had van het huis van democratie, samen met CdK Paas, die ook al niets presteerde voor de Groningers en desondanks zijn tweede termijn gegund kreeg. De aanleiding van die zware woorden: een bezoekje van boze boeren die met een tractor de voordeur van het provinciehuis intikten. Die grote woorden over democratie waren niets waard. Wisten we al. Werd alleen nog maar even bevestigd. 

De relatie van landbouwminister Staghouwer met agrariërs is niet om naar huis te schrijven. Ten dele omdat Groninger boeren zich al jaren niet gehoord voelden door hun provinciebestuur. Aardbevingen door gaswinning maken boerderijen, schuren en mestkelders stuk. Miljoenen schade en milieuschade Het incompetente provinciebestuur nam geen stellige positie voor haar boeren in, liet ze in hun mest zakken. 

Dossier Stikstof
En toen kwam het dossier stikstof. Groningen kent nauwelijks Natura2000-gebieden. Desondanks wilde de provincie nog stengere stikstofmaatregelen nemen dan het Rijk. Boeren hadden geïnvesteerd in uitbreiding van hun bedrijf, en die ruimte werd ze zonder enige democratische invloed uit te kunnen oefenen afgepakt. Dan zit je als boer echt klem tussen je investeringen, je vergunningen, je bank en de overheid die je aan de ene kant dwingt om op te schalen, en aan de andere kant alle basis onder je klompen vandaan schopt. En dan niet het fatsoen hebben om zoals in andere provincies de boeren een kop koffie aan te bieden, maar stug verschansen in dat huis van democratie, met als gevolg een kapotte voordeur als symboliek voor de diepe scheuren in de democratie, door toedoen van dit soort bestuurders. 

Waarom deed de provincie Groningen zo heftig tegen de boeren? Men bouwt liever vervuilende fabrieken en datacenters. Datacenters die miljoenen liters drinkwater vervuilen, die energiesubsidies opslurpen, betaald door Groningers, bedoeld voor groene stroom voor Groningers. Stroom die door die datacenters wordt opgeslurpt, evenveel als de stad Groningen gebruikt. Wel de landschaps- en zeevervuiling met windmolens, niet de lusten. Datacenters waar tijdelijk een stel Oostblokbouwvakkers aan werkt en daarna geen noemenswaardige structurele hoogwaardige arbeid opleveren. Mega datacenters die de meest vruchtbare grond ter wereld innemen. Met de zweem van belangenverstrengeling rond grondposities waarbij boeren worden benadeeld. (Zie ook de eerste reactie van BBB - red.)

Om die datacenters mogelijk te maken moet stikstofruimte worden vrijgemaakt, en die moeten de boeren dan maar inleveren. Zo gaat het bij Staghouwer. Want, als je met Google, Amazon, Microsoft, Apple of Facebook kan associëren in plaats van met je eigen boeren, dan is dat best wat waard, blijkbaar. Fuck de boeren, fuck de burger. Fuck de Groninger. Lik je in bij een minister. Het levert je een ministerspost op. 

Zegt wel iets over wat die tegenwoordig nog waard is.