Geenstijl

Emoties buiten laten, we gaan weer afpilsen

Vroeger, toen een pandemie nog gewoon een sjiek Frans woord was voor een wok Chinese noodles en we nog geen asociale bordjes hoefden te maken om mensen uit onze buurt te houden. Toen had je zoiets als 'kroegen' en 'café's', waarvan sommige bruin maar anderen juist heel sjiek. 28 Chinese menulijst-items later zijn we al bijna vergeten hoe het leven in de buitenwereld er ook weer uit zag en heb je momenteel zelfs in dat hardnekkige Mokum soms de IJ-pontjes helemaal voor jezelf omdat iedereen binnen blijft. Je weet gewoon niet hoe je buren er aan toe zijn hè.

Maar wat nu te doen. Je kan de televisie niet aanzetten of de volgesnoten zakdoeken vullen je woonkamer. Sentimentalisme op een bedje van Oh-wat-errugg, is al wat de treurbuis te bieden heeft - en de rest van de media ook. Dwepen, emoties triggeren en (hijgerige) empathie, alles om de coronakudde vol-bezorgd en bang aan de buis en de berichtgeving gekluisterd te houden. Het is niet te harden.

Maar hee, wat lopen we nou te jankmuilen - wij hebben deze kroeg. Digitaal, iedere avond open en voor niemand toegangseisen behalve het verzoek om ook eens aan uw barman te denken af en toe. Maar niet uit empathie doen of zo he, gewoon alleen omdat je graag GS leest, en wil blijven lezen, en hier graag de panelen vult met je eigen prietpraat. Wees welkom, schuif aan, we hebben weer een zooi leuke, minder leuke en alleszins willekeurige corona-crap van het web gestofzuigerd want om een bekend duo van de stijlloze coronabingokaart te citeren: Wat er ook gebeurt. Kapot gaan we uiteindelijk toch wel een keer, en dan liever van het lachen dan van de verkramping.  Intunen op radio nergenshuizen, pils open trekken, morgen weer een lockdag.

A suspected Covid-19 male patient is lying in bed in the hospital, wearing an oxygen mask over his mouth and nose. A young student female nurse appears and gives him a partial sponge bath.
"Nurse,"' he mumbles from behind the mask, "are my testicles black?"
Embarrassed, the young nurse replies, "I don't know, Sir. I'm only here to wash your upper body and feet."
He struggles to ask again, "Nurse, please check for me. Are my testicles black?"
Concerned that he might elevate his blood pressure and heart rate from worrying about his testicles, she overcomes her embarrassment and
pulls back the covers.
She raises his gown, holds his manhood in one hand and his testicles gently in the other.
She looks very closely and says, "There's nothing wrong with them, Sir. They look fine."
The man slowly pulls off his oxygen mask, smiles at her, and says very slowly,
"Thank you very much. That was wonderful. Now listen very,
very, closely:
"Are - my - test - results - back?"