Geenstijl

Volgens de onlangs overleden journalist en absolute optypheld Tom Wolfe laat de journalistiek zich nog het best omschrijven als een Victorian gentleman.

De pers, schreef hij, is een deftig heerschap dat in beleefde bewoordingen elk nieuw ontdekt fenomeen probeert in te passen in het bestaande wereldbeeld. Zo functioneert een groot deel van de Nederlandse pers nog steeds - drugsoorlogen, digitale revoluties en een rap ontsporend financieel systeem, het maakt allemaal niet uit, alles komt beleefd in de kolommen van de couranten, omlijst met een columnpje, een spotprentje en een gewichtig hoofdredactioneel commentaar. 

Heel de pers? U voelt natuurlijk waar dit heen gaat: natúúrlijk zijn wij van GeenStijl niet zo, want wij zijn de raggamuffins in de kelder van het mediahuis die een geheel eigen Oliver Twist geven aan de actualiteiten en die er het grootste genoegen in scheppen om de hoge hoeden van de Victoriaanse heren (m/v/Asha) met welgemikte stenen eraf te kinkelen. Nouja, dat is het positieve zelfbeeld, andere mensen vinden ons seksistiese patriarchaatnazii en de kwartiermeesters voor het oprukkende faksisme. Ook prima. 

Maar! Het is na bijna 3 jaar haatbloggen wel tijd voor wat nieuws en daarom heb ik all-round topgozert en ambachtelijk blogmeester Bart te kennen gegeven dat ik meer tijd ga besteden aan mijn gezin en open sta voor een nieuwe uitdaging. Aan alle mooie dingen komt een eind dus ook aan het semi-anoniem ranten tegen haat- en praatbaarden, de systeemkranten, politici van links, politici van rechts en alle andere plagen die ons land treffen. Het Victoriaanse vest mag voorlopig dus even uit.

Waarom? Vanuit welbegrepen eigenbelang stop ik met het meningen spuien op het internet, omdat ik eigenlijk mijn eigen mening wel een beetje zat ben. Er is eigenlijk veel te veel mening: als je tegenwoordig zo’n dom rukvod met NRC op de voorkant openslaat bestaat zo’n ding voor de helft uit mening. Miljoenen Nederlanders loggen dagelijks in op facebook en twitter om daar een soort computerspel te spelen dat er om draait om jezelf zo hard mogelijk op te naaien: boze witte mannen spelen een soort Sims, maar dan met het opbouwen van een karaktertje dat drijft op haat. Zwarte Piet-discussie, iemand? Soros? Aan de andere kant heb je een hele kliek beroepsaktivisten die de hele dag fenomenaal boos kunnen worden om Palestina, plastic tasjes en straatnaambordjes.

Deze stemmen worden ontzettend versterkt, gecureerd en gesteund door de media, omdat de Victoriaanse gentlemen van de pers graag het groteske en het excentrieke inpassen in hun gezapige burgerlijke wereldbeeld: cue de interviews met erkende gekkies als Gloria Wekker, of de hele industrie rond Weird Duck. Zelf heb ik weinig zin om daar nog aan mee te werken, om eerlijk te zijn: het faciliteren van boosheid, het optreden als moderator in de grote woede-MMORPG interesseert me te weinig om er nog mee door te gaan. 

De godganse dag meedoen aan dit spel maakt me eigenlijk alleen maar boos en ongelukkig, dus deal me out. Om heel eerlijk te zijn heb ik geen zin om aan het Syndroom van Niemöller ten onder te gaan, de vervelende beroepsziekte die van aardige en integere journalisten ideologisch gestoorde monsters maakt zodra ze in hun eigen verhaal en hun persoonlijke missie om de wereld te redden gaan geloven. Overigens komt deze beroepsziekte voor aan beide kanten van de streep: zowel bij rechtse gekkies die denken dat met een moslimhek Nederland weer prachtig wordt als bij de trutmuppets op links die denken dat Nederland gebaat is bij de stalinistische doorvoer van obsessieve diversiteitsneuroses.

Iemand typeerde me ooit eens op Twitter als "het onredelijke midden" en zelden heb ik me zo gevleid gevoeld met een typering. Mijn giftige afkeer van de domlinkse horden die werkelijk denken dat het patriarchaat heel erg is behalve als het patriarchaat heel hard ALLAHOE AKBAR brult vind ik in wezen net zo vervelend als de stoer-rechtse poseurs die middels het aanhangen van idioterie als klimaatveranderingsontkenning zichzelf een hele vent vinden. Niet altijd de makkelijkste positie om in te nemen en zeker niet eentje die op veel betalende leden kan rekenen. 

Goed, voorlopig ben ik dus Victoriaans heertje-af. Het is leuk geweest, de aktuele pers, maar het stuurloze schip van de journalistiek is niet meer te redden. Het is verdrietig, dat wereldje dat hijgerig achter doodlopende buzzwords aanloopt als "diversiteit" (waarom is de bruine schotelonderklasse nou ineens het morele kompas voor voorheen middle class-bladen? Waarom over decoratieve kopvodden?),  "digitalisering" (het gruwelijke turbokapitalistische model is er alleen voor Google en facebook, stomme hoofdredacteuren) en "verjonging" (waarom de cult of youth in een vergrijzend land?). WAAROM? Waarom al die kutzooi over depressieve millennials en WAAROM worden er overal psychologen bijgesleept? WAAROM al die emotioneel incontinente human interest-rotzooi in de dagbladen? WAAROM…

Goed, genoeg gezeverd, langzamerhand werd dit topic toch weer een boze rant tegen de windmolens op het Rokin en in Huilversum en dat was helegaar niet de bedoeling. Ik was gestopt, toch? Enfin, ik wens u allemaal stemmig de tering en veel succes met de online schreeuwhobbies. OKDOEI!