Geenstijl

Brussel is boos op EU-lidstaat Polen. Al een hele tijd. Want de Polen hebben een nogal rechtsconservatieve regering die vasthoudt aan de christenkatholieke cultuur van het land, en die het derhalve vertikt om mee te doen aan het mallotige EU herverdeelschema voor "vluchtelingen". Omdat te veel van die "vluchtelingen" gewoon migranten zijn. En omdat ze liever geen islam in Polen willen. De Polen zien meer heil (sorry) in de Europese cultuur. Dat laatste zou je iemand niet kwalijk hoeven nemen, want de Europese cultuur heeft oneindig veel meer vrijheden en verworvenheden te bieden dan de islamitische cultuur. Maar dat doet Brussel dus wel, onder andere bij monde van EU-Dominee Timmerfrans. Boze woorden tegen Polen volgen elkaar in hoog tempo op en het gaat veel verder dan de standaard 'wel de lusten, niet de lasten'-verwijten. De media smullen er van, al die ivoren toorn tegen het land waar Donald Trump laatst zo hartelijk werd ontvangen. De rel waar de MSM deze week mee vol staan, is een interessante én een hypocriete: eurocommissaris Jourová van Justitie dreigt EU-subsidies aan Polen droog te leggen als het land haar plannen doorzet voor het ontslag van oude rechters en de benoeming van nieuwe. En Timmerfrans is al een week aan het keffen tegen onze favoriete stucadoors, aspergestekers en alcomobilisten. Wij doken er ook eens in, want wie iets verder kijkt dan zijn avondkrant lang is, komt al snel tot een heel ander beeld dan wat de couranten en de staatsmedia je proberen wijs te maken. Rechters vervangen: coup of corruptiebestrijding? Het zit zo. Het Poolse parlement heeft een paar wetten aangenomen die de volksvertegenwoordigers een grotere zeggenschap geeft bij de benoeming van rechters. Ook wil de regering van Wet en Rechtvaardigheid (PiS, in het Pools) alle rechters van het Poolse Hooggerechtshof buiten gooien en vervangen door nieuwe rechters. Critici zeggen dat het land daarmee voorsorteert op een dictatuur, de regering in Polen beweert dat de maatregel nodig is in de strijd tegen corruptie. Dat eerste klinkt wat hysterisch, het tweede als een slechte smoes om meer macht naar jezelf toe te hengelen. Maar misschien dat een beetje context hier kan helpen. De vorige - EU-gezinde - regering van de partij 'Burgerplatform' (Platforma Obywatelska, PO) was volgens (Poolse) critici zo corrupt als Kiev, waarbij ook de rechterlijke macht onder dubieuze politieke benoemingen gevormd werd. Al in 2000 stond in - nota bene - NRC te lezen dat parlementariërs en rechters in Polen te koop zijn. Polen staat ook sinds haar toetreding in 2003 (en totdat Oekraïne bij de EU komt) te boek als een van de meest corrupte lidstaten van de Europese Unie. Of je het onder corruptie kan scharen, is een beetje een stretch, maar ook de vorige Poolse regering schroomde een snelle wetswijziging in ieder geval niet om nog gauw wat rechters te kunnen benoemen. Doei doei, Oom Donald Destijds maalde Brussel er in elk geval niet om, want de (centrum-rechtse) PO-regering was pro-Brussel en de premier van Polen (en oprichter van de PO) is tegenwoordig voorzitter van de Europese Raad. Zijn naam: Donald Tusk. Na zijn vertrek naar Brussel koos de Poolse bevolking in oktober 2015 dus voor een nationalistisch getinte christendemocratische regering van de Prawo i Sprawiedliwość (PiS), oftewel Wet en Rechtvaardigheid. Ze hebben een absolute meerderheid, een unicum in de Poolse parlementaire geschiedenis. PiS staat voor een meer conservatieve, minder EU-gerichte koers, en dat is tegen het zere been van Brussel. Dus heten ze in de media al snel "extreemrechts" of "ultraconservatief" en soms zelfs "fascistisch", want zo schilderen de EU & de MSM hen onwelgevallige geluiden altijd af. Het hele Poolse parlement is nu overigens volledig centrum tot rechts op het politieke spectrum. Vlak voordat PiS de verkiezingen won, hadden de zittende regeringspartijen PO en PSL (Poolse Volkspartij) de wet aangepast, waardoor de partijen nog snel vijf rechters in het Constitutionele Hof konden benoemen. Daar begon in december 2015 de eerste grote rechterlijke rel mee: PiS-president Duda weigerde die rechters na de verkiezingen te beëdigen. EU boos. Staatsmedia opgeschud en persvrijheid ingeperkt In de tussentijd heeft de Poolse regering personeel bij publieke omroepen vervangen en een wetsvoorstel gemaakt waarmee journalisten moeilijker parlementaire toegang krijgen. Dat eerste boeit natuurlijk niet (staatsomroepen zouden überhaupt niet moeten bestaan in een democratie), dat tweede is zorgelijk. Het noopte Timmerfrans tot de uitspraak: "Burgers van Polen zijn ook burgers van de Europese Unie. Het is aan de Europese Commissie om Poolse burgers te beschermen als hun rechten bedreigd worden." Het antwoord van PiS was dat de EU zich alleen met de 'vier vrijheden' zou moeten bemoeien: vrij verkeer van personen, goederen, diensten en kapitaal. Meer niet. Hoe redelijk die opvatting ook is, hij werd hier ingezet als afleiding van de inperking van persvrijheid. Bovendien liggen die Polen ook ruimhartig aan de subsidietiet van de EU. Puntje voor Brussel dus. Maar: over de haastige wetswijzigingen van de partij van Tusk om vóór de verkiezingen nog wat rechters te kunnen benoemen, hebben we Timmerfrans dus niet gehoord. Tegelijkertijd met deze ontwikkelingen groeide de migratiecrisis en daarin liepen de spanningen tussen Warschau en Brussel ook hoog op. Polen wil namelijk geen moslims, wil niet aan herverdeling doen en houdt de grenzen liever gesloten voor vreemde luchtjes in de Poolse portieken. Mag niet van Brussel, want Wir Schaffen Das, had Merkel toch gezegd. En die is de baas. Vooralsnog is deze strijd niet beslist, maar PiS heeft op migratiegebied moeiteloos de steun van de bevolking, dus voor Polen is het probleem kleiner dan voor de EU, dat haar eenheid in idealisme bedreigd ziet door de opstandige Oostblokkers.

Polen stemt in met omstreden wet pic.twitter.com/ye5VOLOlgv

— NOS Teletekst (@Teletekst) July 20, 2017

Tot zover de (gedeeltelijke) voorgeschiedenis van het conflict tussen Polen en Brussel. Vanmiddag stemde het Poolse parlement in met de (MSM-speak alert) 'omstreden wet'. Ook PiS-president Duda, die eerst nog met een tegenstem dreigde (voor de show?), stemde in. Wat doet Brussel zo steigeren van die wet?

'Poolse democratie in gevaar!' Het wetsvoorstel maakt de weg vrij voor politieke benoemingen, door het parlement, van de leden van de Poolse Raad voor de rechtspraak. Het regelt ook dat de minister van Justitie presidenten van rechtbanken mag vervangen en er staat in dat de leden van het Hooggerechtshof in Polen, het hoogste rechtsorgaan in dat land, uit hun functie worden gezet tenzij de justitieminister hen heeft benoemd. Is dat een bedreiging, zoals Timmerfrans beweert?

Recent measures taken by the Polish authorities on the judicial system greatly amplify the threat to the Rule of Law in Poland

— Frans Timmermans (@TimmermansEU) July 19, 2017

Welnu. Bovenaan dit topic zeiden we dat deze rel zowel interessant als hypocriet was. Waarom hypocriet? Nou, laten we ons eigen land en de benoemingenstructuur er eens bijpakken. Ten eerste: Nederland heeft niet eens een Constitutioneel Hof. Hier gaan alle wetten voor toetsing aan de Grondwet naar de Senaat, de bijbaanmachine van het partijkartel. De rechter mag zich er in Nederland niet eens over uitspreken. Ten tweede: In Polen mag het parlement de leden van de Raad voor de rechtspraak gaan benoemen. Is dat nou zo erg? In Nederland stelt de minister van Justitie de benoemingen voor de Raad voor de Rechtspraak voor, de ministerraad stemt daar dan mee in (of niet). De Polen doen het tenminste nog via het parlement, als we de nieuwe wet goed interpreteren. Dat doen ze dus in principe beter dan wij. Ten derde: Uit naam van corruptiebestrijding mogen de leden van het Hooggerechtshof door de Poolse MinJus uit hun functie gezet worden. Dat is een rechtvaardig argument, maar wij kunnen vanaf hier niet controleren of, en zo ja welke, leden allemaal daadwerkelijk corrupt zijn. Het lijkt sowieso nogal een forse bezem die PiS hier hanteert. Dat de MinJus ook de nieuwe benoemingen mag doen, is ook nogal een krap selectiecomité. Maar ook in Nederland is het benoemingsproces politiek: de voordracht gebeurt door de Tweede Kamer. Bonusfeitjes over benoemingen in de EU: Als we het over dubieuze politieke benoemingenstelsels hebben, dan kan het EU Hof van Justitie er ook wat van. De rechters daarvan (eentje per lidstaat) worden namelijk benoemd door regeringen. Komt geen parlementariër aan te pas, laat staan gewone burgers. Politieker wordt het niet. Wellicht ten overvloede: de PiS-regering in Polen is democratisch gekozen en lijkt vooralsnog met een groot mandaat te besturen, ondanks demonstraties van bezorgde burgers. Helemaal *niemand* heeft echter op Timmerfrans gestemd om hem de baas van het Brusselse blafwerk te maken. Hij is door de Nederlandse regering voorgedragen, dus ook zonder tussenkomst van parlement of publieke stem. Over ondemocratisch gesproken. Ohja, en dan was er ook nog iets met een Grondwetreferendum in 2005 en een Oekraïnereferendum in 2016, waarbij in beide gevallen de nee-stem van de meerderheid door Den Haag en Brussel genegeerd werd om de EU haar eigen zin door te kunnen laten drijven. Daar zit dus de hypocrisie. Democratie = Demonstraties Veel Polen demonstreerden tegen de nieuwe wetgeving over de rechterlijke benoemingen, en de algehele crackdown van de PiS-regering op pers en persvrijheid. Dat kan namelijk in een democratie. In mei gingen 'duizenden mensen' de straat op, waarover ruim bericht werd in de MSM. Peilingen wijzen op Poolse zorgen over de koers van de regering. Over het enthousiasme voor het bezoek van Donald Trump aan Warschau, vlak voor de G20, lazen we echter weinig in de Nederlandse media. Terwijl er toch zo'n 15.000 enthousiaste Polen waren uitgelopen om de Amerikaanse president te horen spreken. (Lol @ confederate flag en scanderende Polaks) Ook gaan Polen wel eens de straat op tegen de islam, zoals in de video hieronder. Op 11 november 2016 - de Poolse onafhankelijkheidsdag - gingen honderdduizenden Poolse patriotten de straat op, vóór de Europese cultuur en tegen de islam. Zo en dan eindelijk een soort conclusie Als je alles zo eens onder elkaar zet, dan ziet het er enerzijds uit dat de Poolse PiS-regering inderdaad dubieuze bewegingen maakt rond de persvrijheid, idiote abortusregels en een deel van de benoemingsmethoden in de nieuwe rechterlijke wetgeving. Maar toch hangt rond de woede van de EU ook veel zweem van chagrijn, onmacht en geborneerde Brusselse bestuurders. Over Oekraïne is iedereen namelijk razend enthousiast, terwijl dat een nóg corrupter land is waar (pers-) vrijheid ook geen vanzelfsprekendheid is, dat in oorlog is met zichzelf en waar nog steeds 298 onopgeloste moorden in een zonnebloemveld liggen. Maar ja, Kiev praat Brussel naar de mond en Warschau spreekt Brussel luidkeels tegen. Polen moet dus terug in submissie geknuppeld worden, want op opstandige lidstaten zit de EU niet te wachten. De media nemen het EU-narratief behoorlijk klakkeloos over, zoals ze altijd doen, en dan kunnen op zichzelf niet heel schokkende wetten van een christendemocratische regering ineens tot de grootst mogelijke morele veroordeling leiden. Je zou bijna denken dat Brussel aanstuurt op een Poolse volksopstand, maar zolang de Gewone Pool geen moslims in zijn land wil - en dat wil ie écht niet - hoeft PiS voorlopig nog niet te vrezen voor Maidantoestanden. En de Verenigde Staten staan, in tegenstelling tot Oekraïne destijds, aan de kant van de zittende regering. Zoveel heeft Trump wel duidelijk gemaakt. Brussel is dus vooral woedend van onmacht - zomaar een land dat haar eigen besluiten neemt, dat moeten we goddomme niet willen! Wat dus vooral weer eens duidelijk wordt in deze wedloop tussen Warschau en de Wetstraat, is dat je op papier wel tientallen landen in dezelfde Unie kunt proppen, maar dat de praktische gelijkschakeling daar dus niet automatisch uit volgt. In ultimo is dit een strijd om wie de macht in Europa heeft: de lidstaten, of de overlords. En in geval van dat eerste, hoeveel ze met die soevereine macht mogen doen totdat Brussel alsnog met ongekozen machtsvertoon komt ingrijpen. Maar wat doen de Polen met hun collega-dwarsliggende Visegrad-vrienden ondertussen? Die halen onverschillig de schouders op en gaan lekker met z'n allen bij Bibi op de koffie in Israël. Wat is 'Fuck you, Brussel' in het Oostbloks?

I'm happy the Visegrad Group accepted my invitation to hold its next summit in Israel. As the Jewish people say: Next year in Jerusalem! pic.twitter.com/7Wu0gTp6Rj

— Benjamin Netanyahu (@netanyahu) July 19, 2017