![trumpiepoetain.jpg trumpiepoetain.jpg](https://legacy.gscdn.nl/archives/images/trumpiepoetain.jpg)
Wij de barbaren van het internet die nog geen Jean-Auguste-Dominique Ingres van een Lucas Cranach de Oude weten te onderscheiden hadden het ook niet helemaal door, maar blijkbaar is het tijd voor een
"Nieuwe Nationale stroming in de kunst". Wisten we niet maar het stond op internet dus dan is het waar. Weet je wie ook een nieuw artistiek elan zocht voor zijn politieke beweging? Enfin. Vergelijkingen tussen gemankeerde aquarellisten en jongetjes die liever concertpianist waren geworden in plaats van leider met foute ideeën over volk en ras laten we maar over aan De Volkskrant. In plaats daarvan hieronder een edukatieve selektie van moderne meesterwerkjes die zich niet per se aan de deugende kant van het artistieke spectrum bevinden. Die kunst bestaat immers ook en is echt
verschrikkelijk.
Dwalend door de de National Portrait Gallery kan men niet anders concluderen dan dat de Britten de kunst van het portret tot allergrootste hoogte hebben opgestuwd. De tijden van
Sir Thomas Lawrence komen weerom: Nigel Farage gaf Steve Bannon een waanzinnig portret met een historische onderlaag ten
geschenke.
![pure kunst Bannon_As_Napoleon-1-678x381.png](https://legacy.gscdn.nl/archives/images/Bannon_As_Napoleon-1-678x381.png)
Sinds de studie van Francis Bacon naar aanleiding van het portret van Paus Innocentius X van Velasquez is er eigenlijk nooit meer zoveel kracht, meesterschap en vastberadenheid in een portret vastgelegd.
![is het geen beauty terryportret.jpg](https://legacy.gscdn.nl/archives/images/terryportret.jpg)
Door terminaal deugende NPO-morlocks als alpaca's met een ontwikkelingsstoornis af te beelden treedt er een merkwaardig vervreemdend effect op dat de kijker confronteert met de ongemakkelijke vragen van deze tijd. De overigens anonieme kunstenaar raakt zo op sublieme een open zenuw van de onzekere postmoderne mens. Door radicaal te breken met het progressieve ideaal van verbinding en diversiteit, maar genadeloos te kiezen voor het idioom van de demonisering van het minderwaardige schuurt de kunstenaar tegen de grenzen van het Overton Window van geaccepteerde kunst.
![knoop in je zakdoek DExLWacXsAA9cQi.jpg](https://legacy.gscdn.nl/archives/images/DExLWacXsAA9cQi.jpg)
Thematiek van Goed en Kwaad en symboliek die de randen van het overgeëmfaseerde opzoekt, tot slot: dit schilderij heeft alles, en Merkel. De Nachtwacht, maar dan beter.
![can you hear the people ree singing the song of nazi frogs topicziekiepainting.jpg](https://legacy.gscdn.nl/archives/images/topicziekiepainting.jpg)