It seems like we got off on the wrong foot. Zie, je neiging tot enige hysterische overdrijving in je maatschappelijke hyperbolen raakt ons, witmannelijke redactie, soms recht in de prostaat. En dan gaan we een beetje gillen. Ja, wij mannen kunnen ook gillen hoor, gelijk kleine meisjes bij wie je aan de haren trekt. Het ligt dus niet aan jou. Het ligt aan ons. Laten we een doorstart maken, jij en wij. Want jij wijst ons op onze eigen tekortkomingen. Jij prikt dwars door onze filterbubbel. Maakt ons bewust van onze balzak, en waarom die altijd een beetje krimpt als jij je mond open doet. Dat is omdat we je kritiek hard voelen aankomen, precies waar het pijn doet! Kortom. We
moeten willen graag praten. Met jou en niet met je vagijn. Want ineens trof het ons: wij, mannelijke redactie van
zesmaal wit vijfmaal wit en eenmaal een witgerichte getinte, hebben een vrouw nodig. Iemand van gezag en statuur, iemand die weet hoe denigrerend het is om op haar vrouwenvoeg te worden beoordeeld, in plaats van op
haar neuspiercing (sorrysorrysorry maar dat ding zit zo lelijk in beeld altijd) de inhoud van haar hersenen en de kracht van haar argumenten.
We snappen het ook echt wel, die neiging tot hysterie, overstuur en overdrijving van jouw kant. Taarten
gooien. Nazi's
punchen. Dat soort retoriek. Dat krijg je, met jouw afkomst. Blank, soort van blond, dubbele voornaam, uit Bussum. Meid. Wat moet het moeilijk voor je zijn geweest om in voorspoed en welvaart op te groeien in het Gooi, de punt van de speer van de rijke Nederlandse elite. En dat in het tijdperk van het Meningen-Montessori, waarin de poging ook telt als er geen enkele argumentatieve basis onder ligt. Dat soort dingen vormt je. En een neuspiercing alleen is dan echt niet voldoende, qua verzet. Er is meer nodig om dit lot, dit zware juk van je af te schudden.
Maar het probleem was altijd dat mensen maar naar je bleven luisteren en je tegelijkertijd toch niet serieus genoeg namen om zelf in actie te komen. Ze bleven je gewoon lui naar de mond praten. 'Je hebt gelijk, Annefleurtje. Goed punt, Annefleurtje. Het is inderdaad ongehoord en vreselijk, Annefleurtje. Ja, je moet wat dóen, Annefleurtje'. Zelf deden ze niks. En niemand zei 'Nou, Annefleurtje, nu begin je wel wat te overdrijven' toen je begon te overdrijven om meer aandacht te krijgen. Iedereen bleef knikken. "Ja, Annefleurtje. Goed idee, Annefleurtje." Niemand gaf weerwoord en jij dacht dat je op het goede spoor zat.
Ja, Jeroen Pauw, die vuile seksist. Die gaf weerwoord. Omdat je
een meisje bent. Natuurlijk niet omdat je oproept tot agressieve acties die grenzen aan fysiek geweld - of daar overheen gaan. En daarna die gore ouwe pinda van een Holman ook nog, met zijn ondubbelzinnige seksisme, die in een column zijn eigen erectie laat zeggen dat je "een verzameling objecten onder de naam van een misschien wat dommig meisje" bent. Ongehoord. Maar logisch ook, dat mensen je zo zien. Jij krijgt immers in de mannelijke mediawereld niet voldoende ruimte om je argumenten te ontplooien, om je goede werk te doen en om duidelijk te maken dat het gevaar, het échte gevaar, in het latente fascisme op rechts schuilt. Waar Thierry Baudet aan z'n lavendelzakje ruikt, waar Pegida marcheert en waar Geert Wilders zo'n grote achterban heeft. Dat we taarten moeten gooien en nazi's moeten punchen om daar een einde aan te maken.
We vinden het oprecht vreselijk om jou en en boodschap te moeten zien wegkwijnen op de winderige leegte van de online zoutvlakte Joop.nl, waar ook alleen maar retorisch beperkte en taalgevoelloze ja-knikkers de redactieruimte vullen, waar het gratis geld dat tegen de plinten op klotst iedere noodzaak om jezelf te verbeteren verzuipt. Het is minstens zo pijnlijk om je buiten die bubbel in paarse podiumkarretjes op lege pleinen te horen oreren in linkse bolwerken waar zelfs je gelijkgestemden je niet weten te vinden. Jouw retorische talenten krijgen nergens de kraamkamer die ze verdienen om tot wasdom te komen.
Wij zijn van het type man dat 'maandag' leest als 'mandag' en dan vervolgens de rest van de week ook. Misschien is het wel tijd dat we daarom op
zaaddag zaterdag ruimte inruimen voor een vrouw. Zodat wij jou een groot podium kunnen bieden waarop je wél weerwoord krijgt als je argument te mager is. Waarop je wél wordt afgerekend op dunne smoesjes over seksisme. Waarop je wél wat meer woorden met onderbouwing moet gebruiken dan "Thierry Baudet is een fascist", als je wilt aantonen dat Thierry Baudet een fascist is.
Je zou goed zijn om onze mannelijke filterbubbel te doorbreken. En het zou zeker ook goed zijn voor de sloop van de jouwe, wanneer je in een omgeving kunt functioneren waarin mensen niet bang zijn om te zeggen dat het echt niet is 'omdat je een meisje bent', of waarin mensen zich niet zullen inhouden om je - gierend van het lachen - keihard af te raden om naar een raad van witte mannelijke babyboomers te stappen om hen op te dragen een columnist te censureren, enkel omdat je vindt "dat er gewoon een keer een voorbeeld gesteld moet worden,
klaar". Terwijl dat natuurlijk helemaal geen argument is en dat weet je zelf ook wel.
Lieve Anne Fleur. Dit is een aanzoek. Wil jij, bij ons, op GeenStijl, columniste op zaterdag worden? We beloven dat we je in het diepe zullen gooien, alwaar je
alle vrijheid hebt om je punt te maken*. Het enige wat we ervoor terug willen, is de belofte dat je goed over je argument nadenkt, óf een dikke huid meebrengt.
*We trekken natuurlijk wel de grens bij een oproep tot geweld.
UPDATE 14u45: Nou. Dat wordt... Koffiedrinken!
