Geenstijl

Lieve lezers, het is tijd om op deze lentedag de luiken even open te zetten en ons te vergapen aan een mooi vergezicht over de toekomst van de democratie in Nederland. U heeft niet gekozen voor radicale democratische vernieuwing - GeenPeil bleef steken op 5106 stemmen, zelfs nog achter wappiepartijtjes de niet-kiezers en de Burgerbeweging. We moeten ons als onderdanen van het koninkrijk dus nu maar niet concentreren op het vernieuwen van de democratie, maar op het repareren van de huidige situatie. Om die reden volgt hieronder dus een verhaaltje over het hoe en waarom u de verantwoordelijkheid moet nemen voor uw keuze op woensdag jongstleden, hoe u dat kan doen en hoe u en passant dit land weer een stukje mooier kan maken. Allereerst het plan en daarna de onderbouwing. Stap 1: word lid van de politieke partij waar u op hebt gestemd. Stap 2: ga naar nieuwe ledendagen, doe met werkgroepen, bezoek congressen en stuur boze brieven naar het partijblad. Stap 3: stap in de slangenkuil van de baantjesverdelingen. Stap 4: ???. Stap 5: geniet van uw arbeid en zie hoe de democratie weer een stukje mooier is geworden na vier jaar meedoen. Afspoelen en bij de volgende verkiezingen herhalen.

En dan nu de onderbouwing van het weinig aanlokkelijke bovenstaande. Wie wil er nou vier jaar in zijn vrije tijd gaan vergaderen? Bewuste burgers, natuurlijk! De twee kernproblemen waar we mee kampen zijn de professionalisering van de politiek en de afkalving van het verantwoordelijkheidsgevoel, waardoor een zelfverrijkende bovenlaag van professionele bestuurders het land naar hun belangen vormt. Die twee dingetjes brengen we even onder de aandacht, met de uitleg van het nut & noodzaak van de democratische participatie. Het Partijkartel en waarom het stuk moet Waar het aan schort is het “partijkartel”. Daar moeten we vriend Terry gelijk in geven: de baantjes in Nederland worden verdeeld onder een piepkleine elite van leden van bepaalde politieke partijen. Burgemeesters, SER-kroonleden, vakbondsbestuurders, schoolkoepelbazen en zorginstellingbeaubeau’s: het is allemaal één pot nat. Een klasse van mandarijnen die na een studie politicologie of iets anders gamma-achtigs direct de baantjescarroussel zijn ingestapt. Ook kiezen de partijen steeds vaker tegen het belang in van hun achterban, omdat de partijelite niet wordt bijgestuurd op de congressen en in de haarvaten van de partij, waar alleen nog professionele politici zitten. Zo willen VVD’ers altijd minder belasting, maar hebben ze onder de professionele kliek van woordvoerders en beleidsmedewerkers alleen maar méér belastingdruk gekregen, om de Europese dromen van de politieke klasse te financieren. DOE ES WAT Er is maar één oplossing: zelf meedoen. Democratie is een feestje, maar je moet wel meespelen. Lui op de bank reaguren is misschien wel goed voor de bezoekersaantallen van deze site, maar het is beter als u ook wat doet met uw mening. Leraren en vrachtwagenchauffeurs, ondernemers en groenteboeren moeten weer tegenwicht vormen tegen de mandarijnenklasse van professionele bestuurders, maar uit onmacht, onwil en een gebrek aan democratische scherpte verlaat de middenklasse van normale werkende mensen steeds meer de partijen. Clubkaart Er is nog iets anders aan de hand. Vroeger waren verkiezingen volkstellingen en partijlidmaatschappen hetzelfde, maar dan op een iets kleinere schaal: de meedoeners of de wel erg trouwhartigen werden geteld. Was je Rooms dan hoorde je bij de KVP, was je een proletariër dan moest je bij de Rooien. Liberaal was je als je meer kamers dan mensen in je huis had. Partijen waren een soort voetbalclubs waar je geboorte en stand je loyaliteit bepaalde. Switchen? Ondenkbaar. Braaf meeklappen met de rest van de staantribune op het congres - ja, dat mocht je. We moeten af van de voetbalcultuur in de politiek. Eigenlijk zijn we dat al, maar er is bitter weinig voor in de plaats gekomen. We moeten dus naar een situatie waarin we toch de ledenaantallen en de participatie hoog houden, zonder in de oude clubcultuur te vervallen. Een democratische cultuur van verantwoordelijkheid nemen door elke vier jaar het lidmaatschap te overwegen zou een mooie omslag in het Nederlandse politieke denken betekenen. Veel verstandiger is om de politieke partijen te zien als de dingen die ze zouden moeten zijn: paden naar de macht en democratische verandering. Clubtrouw is leuk, maar schadelijk voor de democratie. Het moet niet gaan om het Wij-gevoel (zoals die verachtelijke Jessias wel claimt bij GroenLinks), maar om beleid. Met “empathie”, “verbinding” en “culturele sensitiviteit” kun je geen dijken bouwen en zorgstelsels vormgeven: dat zijn loze leuzen voor klapvee. Kortom, loyaliteit moet niet meer voor het leven zijn - dat doet u maar bij Ajax, of, als u zwakzinnig bent, Feyenoord - maar gebonden zijn aan de verkiezingscyclus. Gewoon lid worden nadat u gestemd hebt, de rit uitzitten, meedoen met de vergaderdingetjes en al het andere saaie politieke handwerk, NOOIT iemand vertrouwen die alleen maar gewerkt heeft voor gesubsidieerde en politieke instellingen - het is hard werken, de democratie redden, maar het is leuk. Zorg dat er gehandeld wordt naar de letter en de geest van het partijprogramma, zie toe op de uitvoering en klaag voortdurend dat beginselen boven persoonlijke ambitie moeten gaan. Tenzij u een partij vol parasitaire nietsnutten uit de communicatie- en overheidsconsultancyhoek zonder principes leuk vindt, dan moet u gewoon naar de schim van het ooit zo principiële D66. Als u nog zin heeft na (mogelijk) vier jaar in dezelfde partij nog even campagnevoeren, of, als u daar geen zin heeft en u leest een beter partijprogramma, uitschrijven en dat doen voor een andere partij. Vervolgen schrijft u zich voor de verkiezingen weer uit en na de verkiezingen weer in en dan begint het hele gedonder weer opnieuw. Vervelend is natuurlijk dat partijen loyaliteit belonen. Zo’n kansarme MULO-mama als Sharon Dijksma was natuurlijk nooit wat geworden in het leven als ze niet elke vergadering de kannen koffie klaarzette bij de PvdA. Kansarme maar trouwe sukkels die niet volgens hun geweten maar volgens de partijlijn handelen bepalen zo het beeld. Dit is voor u natuurlijk ook gevaarlijk, dat u ook ineens wordt geïnternaliseerd wordt door de baantjes, de aandacht en gratis borrels. Daar is helaas niet zoveel aan te doen en in deze gebroken wereld hebben we niet allemaal een rechte rug. Toch is het te hopen dat de mentaliteitsverandering dat loyaliteit maar vier jaar duurt een beetje doorzet. Kudtpubers en de politiek Het is overigens niet dat u alleen maar de redder van de democratie moet spelen. Nee, het is ook een belangrijke verantwoordelijkheid om zorg te dragen voor de keuze van 15 maart jongstleden. Proteststemmers die uit rechtse boosheid op de PVV stemmen of uit linkse boosheid op de PvdD stemmen en vervolgens vier jaar op hun gat zitten kankeren hebben duidelijk niet het verantwoordelijkheidsbesef dat een burger in de democratische samenleving past. Verantwoording afleggen en gevolgen dragen is iets wat pubers, criminelen, zwakbegaafden en schreeuwlelijkerds die het systeem de schuld geven van hun gedrag (om het maar eufemistisch DENK-stemmers te noemen...) niet kunnen. Burgerschap betekent: realiseren dat de democratie niet gratis is, dat het een voorrecht is om mee te kunnen doen en dat het een plicht is om mee te doen, mochten uw vermogens het toelaten. Het systeem is net zo sterk als de som van de deelnemende elementen: als de deelnemers alleen nog maar bestaan uit jongetjes/meisjes in te strakke blauwe pakken met bruine schoenen en nietszeggende dassen die een stomme studie bestuurskunde hebben gedaan en vervolgens een paar jaar de tas hebben gedragen van een europarlementariër, dan kunt u de uitkomst raden. Dat zijn geen mensen die verantwoordelijkheid dragen, want buiten de politiek hebben ze niks: ze zijn niet verankerd in de maatschappij, maar in het systeem. U, met uw gewone baan, bent dat natuurlijk wel. Daarom moet u óók meedoen. This dick ain’t gonna suck itself mensen. U verdient het dus ook niet om in een democratisch land te wonen als u gestemd heeft op een partij waar u geen lid van kan worden. Om het maar even helder te zeggen, want de kans is groot dat u nogal traag van begrip bent als u het heeft gedaan: als u op de PVV heeft gestemd dan bent u een slaaf van uw lagere driften en had u net zo goed in het Turkije van Erdogan kunnen wonen, waar "een sterke man" uw denken voor u voorkauwt. De nieuwe adel Tot slot een Leidsch-historisch argument. Om wijlen professor Fasseur te parafraseren: “Vroeger werd het land bestuurd door de adel. Zo’n 2% van de bevolking behoorde tot de adelstand. Tegenwoordig worden we bestuurd door de leden van de politieke partijen. Zo’n 2% van de bevolking is lid van een politieke partij. De adel is in feite nooit verdwenen.” Kortom, als u zich aanmeldt voor een politieke partij staat u gratis en voor niets een treetje hoger op de maatschappelijke ladder. Is dat geen fijn vooruitzicht?