Geenstijl

Kleine Kale Kapelmeester! Je wordt lijsttrekker begrijp ik. Mieters, maar het komt voor mij niet als een verrassing. In de kleine 20 jaar dat wij elkaar kennen heb je namelijk altijd blijk gegeven van politiek engagement. Een betrokkenheid die niet zo zeer gericht was op een specifieke partij (op je PvdA-jeugdzonde na dan), wel op het reilen en zeilen van het land, hoe besluitvorming tot stand komt en in het bijzonder de rol van bestuurders en volksvertegenwoordigers daarin. En nu je van een zekere leeftijd bent, begint het natuurlijk te knagen: blijf ik de commentator die aan de kant staat of ga ik zelf écht iets betekenen? Inmiddels heb je je besluit wereldkundig gemaakt. Ik vind het een sympathieke benadering van het Kamerlidmaatschap, één die haaks staat op die van veel beroepspolitici die nog nooit een bedrijf van binnen hebben gezien. Laat staan dat ze droog achter de oren zijn.

Aan de andere kant: je kent mijn standpunt. Journalisten die overstappen naar het pluche (of naar de pluche-ondersteunende afdelingen voorlichting) zijn in mijn boekje toch een soort verraders. Helemaal als ze eerst als journalist in de Nationale Vergaderzaal actief waren. In jouw geval is dat een schemergebied want je was nooit parlementair verslaggever. Bovendien is dit verwijt van een overstap naar the dark side in jouw geval niet van toepassing. Want ik heb je door, mannetje. Ik heb namelijk het vermoeden dat jij en je Geenpeil-kornuiten een oud plan van Geenstijl uit de kast hebben getrokken. Toen wij samen nog oud-mediaal bladen en kranten volkalkten, publiceerde een heldere geest begin deze eeuw op het roze weblog een ‘Concept Wereldheerschappij’. Een aanvalsplan over hoe Geenstijl zich in de verkiezingen van 2007 zou kunnen mengen. Meer dan vier A4’tjes is het niet. Dié partij is er door omstandigheden nooit van gekomen – kabinetten vielen eerder dan verwacht, weblogs werden overgenomen door uitgevers die geen trek hadden in politieke avonturen - maar dat maakt het nog geen slecht plan. Sterker: het is een zéér vooruitstrevend idee. Dit gaat over directe democratie, inspraak voor de burger, de rol van internet daarbij en bovendien transparantie. En wellicht een aanzet tot een nieuw politiek bestel. Zeg maar alles wat er nog niet was in die tijd toen mensen nog een touwtje uit de brievenbus lieten hangen. Ja, dat van dat touwtje is natuurlijk een verwijzing naar Jan Terlouw. Het onderwerp waar deze Bassiehof vandaag eigenlijk over zou gaan, maar toen maakte jij zonder mij in te lichten je entree in de politieke arena en daarom zit ik nu dit Briefje te tikken. Gelukkig heeft mijn ladyfriend Sietske Bergsma de Terlouw-kwestie zaterdag al uitstekend onder woorden gebracht: zijn pleidooi is sentimentalisme on steroids en een tien minuten durend feestje voor de politiek correcte zelfverloochening bovendien. Je ziet de ironie: D66’er Terlouw kiest in zijn verhaal voor het establishment, meer vertrouwen in de zittende machten en alles wat stilstaat. Diezelfde week maak jij bekend dat jij je nu gaat buigen over de tanende invloed van de kiezers, de ontoereikendheid van de verouderde politieke spelregels en de onbeweeglijkheid en verstarring van het partijenstelsel (Die laatste zin heb ik voor het merendeel gejat van die andere journalist die de politiek inging). Enfin, succes makker. Ik zal je kritisch volgen. Precies zoals ik van je geleerd heb. PS: Kapotgrappig dat je straks met je neef Elbert Dijkgraaf in de Kamer zit. Dat maakt jullie de Kennedy’s van de Lage Landen!