Geenstijl

Dezer dagen is de discussie over de Boze Witte Man (BWM) alomtegenwoordig. Couranten en actualiteitenprogramma’s buitelen over elkaar heen in reportages, analyses en columns: wie is de BWM en wat drijft hem? En laten we hem wel genoeg aan het woord? Plus: waar kunnen we hem vinden? Eigenlijk zijn het zijn vreemde vragen, de Boze Witte man is namelijk al enige tijd onder ons. En sinds het rampjaar 2002 – waarin de Boze Witte Man zich van zijn donkerste kant liet zien – groeit de lijst van waarnemingen. Een Top 7. 7. Zaterdag 12 november jongstleden, Rotterdam. Een journalist van publieke Omroep Powned doet verslag van een illegale anti-Zwarte Piet demonstratie in de Maasstad. Een 31-jarige vooralsnog anonieme Boze Witte Man heeft lak aan de persvrijheid en doet het ondenkbare: hij probeert de verslaggever voor een voorbijrijdende auto te duwen. 6. Wat ons brengt op Boze Witte Man Asha ten Broeke (BWM is een genderneutrale term moet u weten). De Volkskrant-columnist beklaagde zich vrijdag in haar kolom over de rol van pers en politie tijdens bovengenoemde gebeurtenissen in Rotterdam. “Het is een schoolvoorbeeld van framing: de demonstrant als lastpak. Wat in dat frame buiten beeld blijft, is dat vreedzaam protesteren een recht is, zowel volgens onze Grondwet als het Europees Verdrag voor de Rechten van de Mens. Het is een vrijheid waar niet zomaar inbreuk op mag worden gemaakt.” Inderdaad, geen woord over de poging tot zware mishandeling dan wel doodslag van de Powned-verslaggever. Het is een geliefd gereedschap van de Boze Witte Man: de gevestigde media in diskrediet brengen. Ten Broeke deed het zelfs twee keer op één dag: ook ging ze namelijk – zoals Van Rossem dat zo mooi kan zeggen – ‘volle bak mee in aluhoedjesgezwatel’.

5. Het woest briesende Boze Witte Mannetje van de Radio: Francisco van Jole. Krijgt het soms zo te kwaad dat hij live op de FM-bandbreedte met het schuim op de lippen ten prooi valt aan een zenuwinzinking. Onderhoudt ook een treiterblog alwaar hij – het is de BWM eigen – zich te buiten gaat aan laster, smaad en nepnieuws. 4. De Boze Witte Man laat zich aan weinig gelegen, een basale vaardigheid zoals uiterlijke verzorging is bijvoorbeeld niet aan hem besteed. Verder is alles Kaa U Tee en deugt het niet en had ik het al niet gezegd. Klagen, klagen, klagen. En die boodschap mag deze specifieke BWM al jarenlang in de gevestigde media uitventen. U weet over wie het gaat: Maarten van Rossem. 3. De Boze Witte Man en geweld gaan hand in hand. Wijnand Duyvendak maakte het wel heel erg bont. Hij moest enkele jaren terug zijn GroenLinks Kamerlidmaatschap vroegtijdig beëindigen omdat hij in zijn jonge jaren als Boos Wit Mannetje betrokken was bij inbraak, bedreiging en brandstichting. Desondanks is hij inmiddels terug als campagneleider van Jesse Fitzgerald Klaver. U begrijpt; het old boys’ BWM-network zorgt goed voor zichzelf. 2. Over geborneerde old boys gesproken: Marcel van Dam, Jan Mulder en Freek de Jonge. Altijd boos en ontevreden. Met veel stemverheffing, vuisten op tafel ook, dat werk. En zo wit dat ze bijkans doorschijnend zijn. De eerste heeft zich inmiddels teruggetrokken op zijn Boze Witte Mannenburcht in wingewest Oosterwolde alwaar hij de inlanders voor nog niet eens een appel en een ei de plantage laat onderhouden. Mulder en De Jonge steken in de media echter nog steeds geregeld de kop op én kregen bovendien versterking. Onlangs mochten ze Geert ‘IK BEN HET STRONTZAT!’ Mak aan hun Boze Witte Herenclub toevoegen. 1. Het was echter in 2002 dat het rauwe kille gezicht van de Boze Witte Man zich werkelijk aan Nederland openbaarde; de natie ondervond op indringende wijze waar zijn toorn toe kon leiden. Op maandagmiddag 6 mei 2002 arriveerde het archetype van de Boze Witte Man op het Hilversumse Mediapark. Hij was gefrustreerd, boos en besloot een daad te stellen. Iets na zes uur ‘s middags pompte hij vijf kogels in hoofd en lichaam van Pim Fortuyn. Zijn naam? Volkert van der Graaf.