Er waren eens drie vrouwen. Dat klinkt natuurlijk sowieso al als een recept voor rampspoed, maar deze zijn ook nog eens hoogleraar in "
morele diversiteit en waarom vrouwen zielig zijn". Een fascinerende leerstoel, morele diversiteit, maar goed. Het zijn dan misschien vrouwen, maar deze drie doen per ongeluk iets nuttigs. Want de laatste keer dat een stuk zo expliciet de absolute kern van cultuurrelativisme aantoonde, heugen wij ons namelijk niet meer. Eerst de context: "
Feministes lijken steeds vaker lijnrecht tegenover elkaar te staan bij de interpretatie van misstanden in de islam en sekseongelijkheid in niet-westerse culturen." Oké, oké, het schorpioentje bij de naam noemen, kudo's. En nu even fast forward naar het textbook relativisme dat aan de kern ligt van Europa's 'integratie met behoud van eigen cultuur'-doctrine, en daarmee de bi-culturele misère die je op elke straathoek ziet, zelfs als je je best doet het niet te zien. "
Maar wat als zij [islamitische vrouwen, red] onze opvattingen over vrijheid en onderdrukking niet delen? Zelfbeschikking betekent voor ons dat de ander de vrijheid heeft andere opvattingen te hebben. En dat deze andere opvattingen niet perse het onversneden resultaat zijn van indoctrinatie en onderdrukking." Ten allereerste, hebben ze natuurlijk volkomen gelijk. Want inderdaad: ja, hullie hebben vaak nou eenmaal andere opvattingen dan hier in het Westen gangbaar is, ongeacht of dit voortkomt uit indoctrinatie. De simpele erkenning van die evidentie maakt u nog geen cultuurrelativist.
Het toepassen van normatief relativisme, doet dit vervolgens wel, en komt erop neer dat het ene wereldbeeld niet wenselijker is dan het andere. Er is geen goed of slecht, er is alleen anders. En die vervolgstap maakt het olijke trio.
"
Zelfbeschikking kan vanuit verschillende aanvliegroutes tot stand komen en allerlei verschijningsvormen hebben. (...) Wat vrouwen zelf als hun belang zien, wordt genegeerd ten gunste van een door de Zweedse overheid geformuleerd universeel belang van vrouwen. Dat is niet ons idee van feministische solidariteit. Wij vinden het problematisch, ook als een keuze niet in volle vrijheid tot stand is gekomen, om de voorkeuren van de betrokken vrouwen te negeren."
En zie hier kristalhelder geïllustreerd: de tweespalt tussen
Verlichting en Romantiek. Fijnproevers kunnen voor verder consult over deze kwestie terecht bij verheven arbeider en aanstaand dichter des vaderlands
@PeterDuyf. De rest kan hier naar
lekkere wijven kijken.
