Mooi stukje in de Volkskrant vandaag van politisch deskundoloog Alfred Pijpers. Hij vraagt zich af waar al die paniekerige hysterie rondom Brexit nou toch vandaan komt. Publicist Dirk Jan van Baar, sinds GeenPeil bekeerd tot de Federale Kerk, spreekt zelfs van "VERRAAD". Aangezien we het zelf vandaag niet beter op gaan kunnen schrijven, komt hier maar gewoon die bepaald prikkelende
gigakwoot:
"Opmerkelijk, deze emotionele steun voor een organisatie die met een machteloos buitenlands beleid, een door chronische crises geplaagde eurozone, een falend vluchtelingenbeleid en hopeloze verdeeldheid op bijna alle fronten, toch moeilijk een betrouwbaar baken genoemd kan worden in de wereldpolitiek. Opmerkelijk ook dat kritische, linkse geesten, die doorgaans te hoop lopen tegen het kapitalisme en de multinationals, nu opeens verknocht zijn aan een club die onverminderd de belangen van banken en grote bedrijven boven die van burgers stelt. En die door haar protectionistische landbouwbeleid al decennialang miljoenen boeren in de Derde Wereld tot de bedelstaf veroordeelt. De warme sympathie kan ook niet liggen aan de fundamentele waarden van de EU, zoals vrede, democratie, mensenrechten, want die zijn dezelfde als de Britse.
Wellicht voorziet de EU ondanks al haar gebreken bij velen toch in een diepe behoefte aan geborgenheid. Nu de kerken zijn leeggelopen, communistische partijen geen bestaansrecht meer hebben en de nationale staat als een gevaarlijk relikwie uit het verleden wordt gezien, waar moet je dan nog in geloven? Het is niet voor het eerst dat de ooit door zes katholieke regeringsleiders opgerichte Europese gemeenschap in zekere zin wordt gezien als de erfgenaam van het heilige roomse rijk. Het lijkt veeleer de verontwaardiging over een afvallige gelovige die de goegemeente parten speelt dan een plotselinge bezorgdheid over de stabiliteit van het Britse pond."
De EU, het nieuwe opium van het volk, maar dan niet voor het volkse volk, maar de gearriveerde
beautiful people onder hen.
