Als je een handgeschreven klachtbrief schrijft, wil je wel echt heel erg graag je grieven kwijt. Je moet een pen en een papiertje pakken, je briefje schrijven, een envelop vinden, het adres opzoeken, postzegels halen en dan kan het geheel eindelijk verzonden worden. Waarop het op z'n vroegst pas de volgende dag wordt bezorgd, dus je moet ook nog eens superlang op antwoord wachten. Terwijl de auteur van bovenstaande briefje toch ook gewoon internet heeft, want dat heb je per se nodig om jezelf überhaupt boos te kunnen laten maken om wat er op de GeenStijl staat. (In dit geval een van de topics over Nasrdin Dchar en z'n deugparade.) Nou. Bedankt voor uw schrijven, boze meneer of mevrouw (want er stond natuurlijk geen afzender op). Reageren heeft niet zo veel zin, want u weet toch allemaal al precies hoe het zit, getuige dat stellige "Dacht 't al" aan het slot. Schuld van GeenStijl, zeggen ze wel eens dus dat zal het dan wel zijn. Om toch positief te eindigen: we hebben genoten hoor! Niet om de vooringenomenheid, dat zijn we wel gewend van Uw Soort Mensen. Maar pampierenpost, dat krijgen we niet zo vaak meer. Toch leuk.