Geenstijl

Mooie stunt van DENK-fractievoorzitter Tunahan Kuzu afgelopen week. De Israëlische minister-president Benjamin Netanyahu bracht woensdag een bezoek aan het parlement. Kuzu weigerde hem de hand te drukken, onderwijl een glimmende Palestijnen-button op de borst. Dat leidde tot veel media-gedoe, Netanyahu sloeg terug met een bericht uit de Bibi El Al One. Maar wat is die woensdag nou werkelijk besproken? En wat bedoelde Netanyahu met die ‘Belgische enclaves in Nederland’? Bassiehof sprak onder voorwaarde van anonimiteit (Pritt weet wie het zijn) met enkele aanwezige Kamerleden over de bijeenkomst. Wat blijkt: de handenweigeraar is niet de steen des aanstoots, het optreden van de GroenLinks-fractie des te meer. “Netanyahu kan wel tegen een stootje. Die man krijgt meer tegen zijn sodemieter, hier ligt hij niet wakker van” zegt een van onze zegsmannen over de handenschud-affaire. “Het was puur effectbejag”, zegt de ander. En: “Kuzu heeft niets gedaan wat niet mag.”

Effectbejag of niet, feit is dat Kuzu na het persmoment wel degelijk aan tafel heeft gezeten met Netanyahu. Het obstinaat weigeren de hand te schudden van de Israëlische regeringsleider weerhield de DENK-voorman er niet van ruim een uur (het gesprek liep met twintig minuten uit, Netanyahu nam de tijd) het gesprek aan te gaan. Maar eerst: Waarom was de bijeenkomst besloten, en waarom spreken de Kamerleden anoniem met Bassiehof? “De Kamer moet zich vrijelijk kunnen informeren over dit heftige dossier. Daar kun je een camera opzetten, maar dat draagt niet bij aan een openhartig gesprek. Bovendien loop je dan het risico dat een Geenstijl-type er op springt.” Ehhh… “Uw wekelijkse column is de uitzondering op de regel.” Alle gesprekpartners wijzen op de dag daarvoor: de aanbieding in de Tweede Kamer van een petitie tégen het bezoek van Netanyahu. De eenarmige bandiet en Hamas-fundraiser Amin Abou Rashed bleek aanwezig. GroenLinks Kamerlid Rik Grashoff ook. Zegsman: “Ze vroegen Grashoff hun grieven over te brengen aan Netanyahu. Vervolgens kwam hij dus niet opdagen. ” Andere zegsman: “Demonstreren doe je op straat, maar het debat voer je in de raad. GroenLinks heeft overduidelijk moeite met dat concept.” Heel iets anders. Netanyahu verdedigde in het gesprek zijn nederzettingenpolitiek met een opmerking dat Nederland ‘Belgische enclaves kent’. Een niet nader te noemen CDA-Kamerlid vroeg daar op door en wat bleek: de Israëlische regeringsleider doelde op het Nederlands-Belgisch bestuurlijke monstrum Baarle-Nassau. Aanwezige: “Ik vermoed dat Netanyahu daarmee 30.000 nieuwe woningen in bezet gebied, permanente checkpoints en muren wilde goedpraten. “ Inhoudelijk: waar gaat dit eigenlijk over? Welkom in de doldwaze mix van Ontwikkelingssamenwerking, diplomatie, internationale veiligheid en handel van Rutte I & II. Daarom was Abbas vorig jaar te gast op het Binnenhof, afgelopen week Netanyahu. Inmiddels zijn overeenkomsten gesloten over gas, water en licht naar Gaza. Belangrijker: Tunahan Kuzu pakte zijn mediamoment door te weigeren de hand van Netanyahu te schudden maar schoof wel aan bij het gesprek. GroenLinks Kamerlid Rik Grashoff liet echter verstek gaan. En dat is een veel belangrijker links signaal dan Kuzu’s publiciteitsstunt: GroenLinks is vorige week het belangrijkste debat uit de weg gegaan. Jesse Klaver is derhalve duidelijk: wel praten met Abbas (vorig jaar te gast op het Binnenhof), niet met Netanyahu. Dat is een onhoudbare insteek voor iemand die naar eigen zeggen regeringsverantwoordelijkheid wil dragen. Anoniem Kamerlid: “Wat denk je nou: de Palestijnse beweging zit vuistdiep in GroenLinks.” Ook interessant. Turkije en Israël besloten vorige maand de strijdbijl te begraven. De banden waren niet al te best sinds de aanval op het schip dat de zogenaamde ‘Gaza-blokkade’ moest doorbreken. “De Turk heeft een gasveld ontdekt voor Israël in de Middellandse Zee. Vandaar”, zegt de een. “Turken hebben het in de genen zitten dat ze met iedereen ruzie krijgen. Maar in dit geval even niet”, zegt de ander. Kuzu schopt rotzooi met Israël terwijl Turkije vrede sluit. En gaat vervolgens ruim een uur met Netanyahu aan tafel zitten. GroenLinks is echter het ware probleem.