Rob Oudkerk is
fan er in getuind: hij is gevallen voor Jesse Klaver. Maar omdat niemand nog naar hem luistert, moet hij zijn adoratie kwijt via de ingezonden brievenrubriek van de Azijnbode (die
bovenste brief is overigens veel beter). Oudkerk vindt het stom dat mensen Jesse stom vinden. Maar de gevallen PvdA'er is een beetje verblind door het optimisme van de valse hoop: die "authentieke gaven" die hij aan de snotneus van GroenLinks toedicht, zijn voorgeprogrammeerde, ingestudeerde en in Amerika aangeleerde campagnetactieken.
Allemaal. GroenLinks probeert daarmee uit alle macht iets te zijn wat het niet vol kan houden, maar de focus op Jesse Klaver als sprankelende pseudo-Trudeau zal niet kunnen verhullen dat GroenLinks is gevuld met 'mag niet!'-roepende, succes hatende en multicultureel zwalkende (hoi
Ilhan) dwaallichten. Het woord 'islam' komt precies NUL keer voor in het GroenLinks verkiezingsprogramma en hoe je ook in die discussie staat, alleen al daarom is het toneelspel van de Klavermachers volstrekt ongeloofwaardig. Wat er derhalve zichtbaar wordt als je dat krampachtige chroomlaagje imagotactiek van de opgestroopte mouwtjes, de teleprompters en de herhaling van de herhaalde herhaalwoordjes er af krabt:
Jesse Klaver heeft geen verhaal. Dat Oudkerk er daar tien van wil, ook in zijn eigen PvdA, onderstreept vooral dat zijn partij óók geen verhaal meer heeft. En ze hebben zelfs geen Jesse Klaver om dat gebrek te verbergen.
