Stas economische zaken
Martijn van Dam keert als de zoveelste volksvertegenwoordiger niet meer terug in de Kamer. Het lijkt wel alsof er een algeheel gevoel van moedeloosheid heerst onder linkse Kamerleden: er komen ontzettend er weinig terug in maart en niet alleen omdat de Peilingen van de Arbeiderspartij zo beroerd/hoopvol (kies maar) zijn. De couveusekindjes van Didi worden groot en vliegen uit:
Tanja Jadnanansing,
Roos Vermeij,
Lea Bouwmeester,
Godwin van Dijk,
The Lutz,
Jacques Monasch, bijna alle spraakmakende Kamerleden van de PvdA komen niet meer terug. Oh, en Sjoera Dikkers, maar niemand die weet wie dat is. Een groot deel van de lijst van de vorige verkiezingen gaat lekker wat managen in de (semi)publieke sector; ook Van Dam zien we ongetwijfeld binnenkort weer terug ergens in een zorgkoepel of bij een woningcorporatie, hoewel hij wel de deur open houdt om aan te blijven als bewindspersoon. Besturen is immers makkelijker dan vertegenwoordigen, dan hoef je niet zoveel met het volk te praten. Wat misschien ook een beetje zielig is, is het totaal doodgeneukte omdenkjargon waarin Van Dam zijn afscheid aankondigt.
"Toen ik naar de Tweede Kamer ging heb ik besloten dat ik alleen maar een goede volksvertegenwoordiger kan zijn als ik me blijf verbazen", zegt Van Dam tegen de krant. "En op een gegeven moment gaat de verbazing eraf, terwijl dat wel de brandstof is die je echt nodig hebt. Dus kandideer ik me niet voor de PvdA-lijst." Brandstof, jezelf verbazen... Je merkt wel, dat PvdA'ers van tegenwoordig meer bezig zijn met hun communicatie-adviseurs, lifestyle coaches en het lezen van de Happinezzzzzz dan met het verheffen van het volk en het verbeteren van het zedelijk peil van de arbeidersklasse. Het is wel indicatief voor de intellectuele en politieke leegte in de partij dat dit soort managementjargon het algemeen geaccepteerd spraakgebruik is. Ach ja, op naar de 8 zetels en dan omdenken hoe men "als een sterker mens" en "stevig in je kracht" vanaf de yogamat door kan groeien naar de verkiezingen van 2021. Wellicht onder lijsttrekkerschap van oude referendumbekende Paul Tang: de eurocraat namens de rozenpartij overweegt een gooi naar het leiderschap om het Linkse Verhaal weer terug te brengen. Hij wordt mogelijk
op het schild gehesen als voorman van Linksom!, een beweging binnen de partij die zich verzet tegen de "neoliberale consensus" van Asscher en Samsom. LOL-navelstaren dus. Laten we hopen op Corbyntoestanden, want niets mooiers dan de ondergang van de sociaaldemocratie in een storm van aktivisties en antisemities gekrijs.
