Geenstijl

Als u weten wilt hoe de Nederlandse overheid met zijn trouwste dienaren omgaat, dan hoeft u niet verder te kijken dan naar de zaak omtrent de zogenaamde "backpayregelingen". In het kort: Nederland verloor Nederlands-Indië en ineens waren er een heleboel militairen uit het Koninklijk Nederlands-Indisch Leger werkloos. Jammer de bammer, maar zonder koloniale staat geen koloniaal leger. De koloniale ambtenaren konden ook ineens nog veel harder uit het raam staren dan voorheen. Na dit verlies kwam er nog een klap: de jaren dat men nog wel op de loonlijst stond maar het gouvernement even tijdelijk op pauze stond wegens de Japanse bezetting (1942-1945) kreeg men niet uitbetaald. Akelig, eens te meer omdat een groot aantal van de betrokkenen in de Jappenkampen geconcentreerd zat, met alle horror, ondervoeding, ziekte en dood van dien. Toen men na de dekolonisatie aanklopte voor het achterstallige loon zei de Nederlandse regering neegawegokdoei en konden de slachtoffers zich opmaken voor een langdurig juridisch gevecht. Hoe langdurig? 70 jaar langdurig. Pas vorig jaar bereikte de stichting die de belangen van de getroffenen behartigt en de Nederlandse regering een overeenkomst. Let wel: alleen als de betrokkenen op 15 augustus 2015 nog leefden, dus precies zeventig jaar na de Japanse capitulatie. Omdat het allemaal om mensen in de werkende leeftijd tijdens de oorlog ging is het aantal overlevenden natuurlijk miniem. Inmiddels is het grootste deel van de betrokkenen dood, is de waarde van de achterstallige betalingen door de inflatie opgevroten en is het indische issue van de agenda, omdat het simpelweg te lang geleden is. De Regering heeft het dus behaagd om net zo lang te traineren en te jennen tot men zonder al te veel schade de laatste fossielen met een jodenfooi kon afschepen. Niet bijzonder chic. De reactie van Rudy Hoenson (overlever van de atoombom, filantroop, allround badass) - na de oorlog geëmigreerd naar Canada - hierboven afgedrukt moeten ze dan maar met schaamrood op de kaken lezen in Den Haag.