Geenstijl

We schrijven 4 juli en er is er een jarig hoera, hoera, dat kun je wel zien dat is de Verenigde Staten van Amerika. Ooit (1776) waren er eens wat koloniale protoyanks die het zat waren dat de overkoepelende superstaat wél taxpoetjes wilde, maar daar geen democratische inspraak voor teruggaf. Men greep naar de musket en joeg de antidemocratische overlords terug naar hun eigen eiland. Fast forward naar 2016 en, ondanks wat probleempjes met een ranzige stenenschuiver die zich als de grote blonde leider profileert, gedoetjes met hopeloze oorlogen in Zandbakkië en een flinke aanval van Social Justice Warrior op de universiteiten is Amerika nog steeds EPIC. Want burgers. Want boobs. Want bemmende bakken. Want bier. Want bouwwerken. Want beatpraters. Want begrijpmeneren. Want Beyoncé. Want B-52's. Maar bovenal: want burgerparticipatie. Het principe dat de gewone Joe Sixpack voor alles en iedereen mag stemmen (dus ook voor rechters, sheriffs, American Idol), dat is in deze tijden van sluipende superstaten een ideetje om te koesteren. Goed, het systeem functioneert momenteel verre van perfect en door waanzinnige schuldenberg is Amerika pretty fucking far van koek en ei. Desondanks is het goed om vandaag eens stil te staan bij de Amerikaanse Vaders des Vaderlands en hun ideetjes over persvrijheid, directe democratie en secularisme. Zo mag Jozias al-Aartsen wel eens wat bijlezen over Jefferson's Wall of Separation en mogen de democraten van D66 eens wat meer balls tonen als de door hen zo gewenste directe democratie even niet in hun voordeel uitvalt. Bovenal mag Mark R., als ie weer de belastingen verhoogt terwijl hij bevoegdheden overdraagt aan Brussel, eens kijken naar het principe "no taxation without representation", want voor je het weet worden er theekisten in de Hofvijver gegooid en is de revolutionaire boot aan.