Blinde paniek, dat ziet er zo uit. En het is een mooi verhaal. Eentje waar de verslagen pedanterie vanaf druipt. Natuurlijk staat het op de Foreign Policy achter zeven paywalls zodat alleen de elite het kan lezen, maar nu heeft een of andere het proleet het zomaar op Imgur gegooid, zodat
iedereen het kan lezen. Kern van het tranendal? "
In the late 1960s, elites were in disarray, as they are now but back then they were fleeing from kids rebelling against their parents world; now the elites are fleeing from the parents." Wat hier in feite staat is het volgende. 'De generatie die de oorlog heeft meegemaakt is nog niet half zo verheven als generatie "Ik ben van na de oorlog en dat wil ik graag zo houden". Alleen wij zijn de echte erfgenamen van de eeuwige vrede, dus alleen wij begrijpen het.' Naast dat de arrogantie hiervan onhebbelijk is, is het ook nog eens onjuist. Brexit is van origine geen strijd van 'het volk' tegen de elite. Het is een strijd van een nieuwe elite, tegen het
ancien regime dat in de jaren 70 de macht greep. De Brexit-kar is getrokken door bijvoorbeeld Farage, een handelaar uit de City of London, Daniel Hannan, een Oxford-historicus en Boris Johnson, een Oxford-classicus. Dat zijn moeilijk proleten te noemen. Wat Brexit daadwerkelijk symboliseert is niet de opstand van het volk, maar de opstand van een nieuwe elite, die zich, in tegenstelling tot de gevestigde orde, wél daadwerkelijk bekommert om
the common man. Het is bovenal een revolutie van daadwerkelijke empathie, tegenover de theatrale schijnempathie waar afgelopen decennia mee gekoketteerd is.
En wat we nog niet begrepen, werd ons wel duidelijk
op het water, tijdens de Brexit battle of the Thames. Multimiljonair Bob Geldof, terwijl hij, omringd door een entourage van
beautiful people, bescheiden vissers schoffeerde, draaide op oorverdovend volume het
liedje "
I'm with the in Crowd". Toen werd alles duidelijk. De In Crowd,
the have's, de mooie mensen. De mensen die de absolute tragedie van kosmopolitisch / links verpersoonlijken. Met de air en geforceerde jaren 70-romantiek van het protesteren tégen een gevestigde orde, terwijl het zelf de gevestigde orde is. Zij zijn het
ancien regime, met een haast alles verterende nostalgie naar toen zij de new deal waren. Farage zegt het niet voor niets meermaals: "
We used to protest against the establishment, now the establishment is protesting against us."
En het moet ook even gezegd dat het de In Crowd is die een viscerale afkeer voor "de ander" voelt. Bent u immers al een dating-app exclusief voor Leave-voters tegengekomen? Wij niet.
Maar Bremain heeft-em. Wat hier achter schuilgaat kunnen we beter aan
Brendan O'Neill overlaten:
Enfin, de auteur van het FP-artikel wil dus een revolutie tegen de man van de straat. Is goed.
