Bassiehof Beter dat Brussel leert van Brexit
Al te blij was mijn vrouw niet toen ze vrijdagochtend bruut ontwaakte door mijn applaus en gejoel. Een paar uur eerder was ik gaan slapen met de verwachting dat het Remain-kamp zou winnen, groot was de verrassing dan ook toen ik op mijn iPhone keek. De zure reacties van de eurofielen maakten mijn glimlach alleen maar breder: de Brit had geschiedenis geschreven en niet zon klein beetje ook. Leedvermaak, jawel meneer. Dit komt er nu eenmaal van als je je in je Brusselse ivoren torens doof en blind houdt voor een al jarenlang groeiende onvrede over het Europees Project.
De Brexit is wellicht de laatste wake up-call voor Brussel. Commissievoorzitter Juncker is echter nog niet wakker: hij wil dat het Verenigd Koninkrijk zo snel mogelijk opsodemietert. Grappig die roep om snelheid, na het GeenPeil-verdict van 6 april was het volgens Brussel juist zaak uitgebreid de tijd te nemen de gevolgen van het NEEN tegen het associatieverdrag met Oekraïne te wegen, op te kauwen en te overdenken. Opmerkelijk, nietwaar?
In Nederland riep PVV-leider Geert Wilders vrijdag ogenblikkelijk op tot een Nexit. Dat is een ander uiterste. Beter eerst de gevolgen van de Brexit afwachten. Twee jaar onderhandelen ligt in het verschiet. Wat als de Brit én de EU daar nou eens heel mooi uit zouden komen? De Brexit is de ideale testcase voor een mogelijke Nexit maar dan moet je wel even geduld hebben. Bovendien valt er nú wellicht meer te halen voor de euroscepticus.SP-leider Emile Roemer deed daar zaterdag een voorzet voor. De socialist wil nieuwe onderhandelingen in Europa, een nieuwe deal, een nieuw Europees verdrag. Op het SP-congres in Amersfoort zei hij dat die onderhandelingen moeten gaan over een afgeslankt Europa. Over een democratischer Europa. Een Europa dat landen niet dwingt zichzelf kapot te bezuinigen. Een Europa dat samenwerking bevordert in plaats van dictaten oplegt. Een Europa dat dienstbaar is aan de mens en niet aan markt en munt.
Zonder nu te pleiten voor een socialistisch Europa gericht tegen het grootkapitaal en de bazen die kauwend op hun bolknaksigaren vanuit hun gouden paleizen het internationaal proletariaat met een fooi afschepen (SP-lingo is niet heel moeilijk), kunnen andere partijen een voorbeeld aan Roemer nemen.
PvdA-Kamerlid Jacques Monasch deed zelfs nog voor de Brexit een poging. Hij schreef een artikel boordevol interessante analyses.
Zoals:
Een referendum over een Brexit had er niet hoeven komen. Wat er wel moet komen is een echt referendum over Europa. De angstige Brusselse elite heeft de kardinale fout gemaakt door met Cameron te gaan onderhandelen over alleen zijn eisenpakket. Het was het Brussel van Tusk, Juncker en Timmermans tegenover Cameron. Cameron moest beteugeld worden, hij kon een paar concessies krijgen, meer niet. Het Europese project op weg naar een federale superstaat met als hoofdstad Brussel mag niet in gevaar komen.
En:
Wat rest zijn de zielloze verwijten van het Brusselse en Haagse establishment. Referenda deugen niet, tegenstanders zijn clowns, er dreigt hel en verdoemenis voor Britten die zich niet willen schikken, economische planbureaus komen met groteske berekeningen.
Plus:
Wat rest is het hulpeloze geroep van bestuurders als Juncker en consorten in Europa of een legertje columnisten en politici in ons land dat het compromis van verouderde middenpartijen belangrijker vindt dan de inhoud en gevolgen van het besluit. De bestuurskundige Charles Lindblom beschreef deze vorm van besluitvorming ooit als het incrementalisme: stap voor stap een besluitje nemen, the art of muddling through. Maar uiteindelijk weet niemand meer wat en waarom besluiten worden genomen en keert de wal het schip. Al die besluiten samen, zonder te willen luisteren naar oprechte bezwaren, heeft een EU opgeleverd die we niet willen. En nu is de paniek bij de imploderende elite wederom groot.
U begrijpt, een bindende leestip dus.
Dát is nadenken over een betere dan wel nieuwe EU. En klinkt sowieso veel beter dan het hysterische getrommel van het Europese Duracell-konijntje Guy Verhofstadt die namens D66 en VVD daags na de Brexit pleitte voor een Europese regering én een Europees leger.
Enfin, tijd dat de Brusselse baasjes en de eurofiele partijen eens wakker worden. Niet alleen de Nederlandse bevolking verwierp in 2005 hun Europese Grondwet en toch lieten ze de trein voort denderen. De Nederlanders verwierpen het associatieverdrag met Oekraïne maar ook hier weigert de machinist af te remmen. Het negeren van de Britse seinvlag zal onvermijdelijk leiden tot ontsporing.
Beter dat Brussel en de eurofielen leren van de Brexit en alles wat daar aan vooraf ging. Eerste stap is deze ontwikkelingen te beschouwen als een kans in plaats van een bedreiging.
Het alternatief is namelijk revolutie.
P.s. Ik dacht dat het een grapje was, maar Frans Timmermans is sinds de Brexit muisstil op (social) media. Dat is niet des Timmerfrans. Zou hij broeden op een coup binnen de Europese Commissie?