Geenstijl

2015 was net zoals 2014 een piekjaar voor immigratie naar het Verenigd Koninkrijk. Niet dankzij de oorlogen buiten Europa, maar vooral door economische malaise binnen Europa. Van de 630.000 nieuwe Britten in 2015, kwamen er hooguit 9.292 uit Syrië in de afgelopen vijf jaar. Echte oorlogsvluchtelingen zijn minder dan een procent van de instroom. Zelfs de Dalai Lama waarschuwt dat dit zo niet gaat werken. Ruim de helft van de economische migranten komen van binnen de EU. Uit landen zoals Polen, Roemenië en Bulgarije. De meeste zelfs al zeker van een baan. Meestal op de payroll in het land van herkomst, zodat het Britse minimumloon, CAO of andere sociale afspraken ontlopen worden en deze werknemer keihard kan concurreren op prijs. Dankzij vrij verkeer van goederen en diensten volledig legaal, ongeregeld én ongecontroleerd. Naar Britse normen wordt deze gastarbeider uitgebuit, zelf kan hij meer naar huis sturen dan hij in zijn geboorteplaats had kunnen verdienen. Gelukkige en gemotiveerde arbeiders. Ondertussen heeft de Britse sociale dienst een volle kaartenbak met mensen die dat werk kunnen doen, maar die een uitkering genieten, die hoger is dan eerder genoemd loon.

Kijk je vanuit de ogen van een individu of bedrijf dan gaat alles redelijk prima. Kijk je vanuit de rijke ontvangende staat zie je bij dalende lonen minder inkomstenbelasting binnenkomen. Zie je uitgekeerd loon in andere landen besteed, die vangen de BTW en belastingen daar. Samen met de Britten die pensioneren aan de Middellandse Zee-kust ontstaat een informele geldstroom richting armere landen die de formele via Brussel evenaart. In rijkere EU landen stijgt het arbeidsoverschot, evenals de uitgaven aan uitkeringen. De bevolking groeit sterk, zodat uitgaven in gezondheidszorg, woningbouw en scholing stijgen. Uit armere landen vertrekken hoog opgeleide mensen om hier tomaten te komen plukken. Ze kunnen hier met ongeschoold werk meer verdienen als met hun bul daar. Tijdens de campagne over het Britse referendum is de discussie losgebarsten wat lidmaatschap van de EU eigenlijk kost. Eigenlijk een raar verschijnsel dat de EU én Downingstreet 10 dat niet jaarlijks ordentelijk publiceren. Dat na een halve eeuw Europees geëxperimenteer er geen overzichten of goedgekeurde accountsverklaringen zijn. Er is een bedrag genoemd van 350 miljoen per dag. De 'Blijf in de EU' campagne zou graag willen dat de korting die op de EU-bijdrage is bedongen, wordt afgetrokken van dit bedrag. Echter, die korting staat jaarlijks ter discussie is niet structureel, de bijdrage wel. Die manier van boekhouden hoort bij pubers die een mobiel abonnement aangaan op basis van de kortingsprijs in de eerste drie maanden. Een deel van de EU-begroting wordt weer besteed in het Verenigd Koninkrijk. Hoe meer arme regio's er worden toegevoegd aan de EU, hoe minder kans achtergestelde Britse regio`s nog kans maken op die financiering. Tegelijkertijd is de financieringsbehoefte van de EU alleen maar aan het stijgen. Iets wat vooral opgehaald wordt in landen zoals Duitsland, Verenigd Koninkrijk en Nederland. Aan de andere kant ontbreken nog al wat bedragen in deze berekening. Neem bijvoorbeeld de financiële interventies van het IMF, EFSF, ESM en EU in landen zoals Griekenland en Oekraïne. Deze lopen buiten de kleinere begroting van de EU om, via semi-overheidsinstellingen die aan niemand verantwoording afleggen. Of de binnenlandse kosten van ontbrekend Europees migratiebeleid. Handel Het tweede deel van de campagne gaat rond aannames over de heilige graal van de single market. Verenigd Koninkrijk zou afhankelijk zijn van de EU als afzetmarkt. Zelfs de MinFin van Duitsland Schäuble wordt weer van stal gehaald en waarschuwt dat na een Brexit het Verenigd Koninkrijk geen toegang tot de Europese markt krijgt. Obama ging 'm al voor. Destijds in het Griekse dossier was Schäuble ook al de enforcer van Merkel. De Europese hervormingen moesten doorgevoerd worden, de laatste Griekse bezittingen voor spiegeltjes en kraaltjes verkwanseld. Er was geen ruimte voor evaluatie, bezinning of debat. Schläuble ontkent zelfs dat banken geprofiteerd hebben van reddingen, de man staat los van de realiteit. Ik heb mijn twijfels dat iedere internationale handel altijd leidt tot meer economische voorspoed. Bij handel worden in de basis zaken geruild. De landen samengenomen ruilen productie en consumptie. We gaan niet meer auto`s rijden, kleding dragen of televisies aan de muur hangen omdat zaken uit Azië komen. Evenals we niet altijd de besparing zullen besteden. Een onafhankelijk Verenigd Koninkrijk zal veel sneller handelsverdragen kunnen afsluiten met opkomende economieën. Wordt daarbij niet gehinderd in de eindeloze Europese vergadercultuur en bureaucratie. De EU is echt een achterblijvertje in het aantal handelsverdragen en de EU is de traagst groeiende markt ter wereld. Het ene kan opwegen tegen het andere. Handrem De Europese Unie heeft nu een halve eeuw gehad zichzelf te bewijzen. Crisis na crisis zien we scheuren in het fundament komen. Vluchtelingenquota's in plaats van vrede. Een kwart van de Griekse jeugd emigreerde, in plaats van economische groei in eigen land. Eurobonds via het ESM in plaats van een normaal faillissement. Niet de euro werd gered, maar de droom. In plaats van oplossingen wordt de paniek misbruikt om verder te federaliseren. Bij een te groot welvaartsverschil zal visumvrij reizen leiden tot een verdere volksverhuizing. In dat licht is het visumvrij reizen met Oekraïne en Turkije onverklaarbaar. Nog voor ik over actieve oorlogsgebieden begin. De waanzin regeert, blind voor empirische resultaten van het eigen beleid. Zonder terugkoppeling is een systeem per definitie ongeregeld. Basale regeltechniek. Alleen dat is al een reden om van deze op hol geslagen Europese trein te springen. Dat met hetzelfde spoor een utopische vakantie te maken is, doet daar helaas totaal niets aan af.