Ach, de EU. Het team builden tussen Europese staten wil al zo'n 20 jaar niet echt lukken. Snappen we. Maar zelfs onder het eigen personeel wil dat echte D66-gevoel maar geen wortel schieten. Snappen we ook. Immers, je schrobt het dek van een zinkend schip, en van al die neurotische escalated commitment (
*) wordt het leven ook bepaald niet mooier. En ja, wat doe je dan, als gemarginaliseerde kansenwerknemer? Inderdaad, dan wil je bloed zien. Van de scheidsrechter, de tegenstanders, de voetbalvaders van de tegenstanders, doet er niet toe. Zo gebeurde het dus dat een vriendelijk voetbaltoernooi, georganiseerd door de Europese Commissie, eindigde met
bloed, gewonden, ambulances en politie op het veld. "
But this years event ended in chaos when a player from the Commissions interpretation department and one from the administration department came to blows. The former ended up in hospital being treated for concussion." Ah. Kijk, daar heb je het al. Zoals het oud-Griekse gezegde luidt: "
Een vertaler en administratief medewerker op één kussen, daar slaapt Nigel Farage tussen." Toch krijg je wel spontaan zin in de toekomst van dit alles. De Europese Commissie wordt geleid door een functionerende alcoholist en een lul met vingers, hun personeel bestaat uit hooligans die toevallig een baan hebben, en iedereen is extra
on edgde omdat ze diep in hun hart weten dat het gehele ideologische hobbyproject binnenkort klapt. Kortom, een ideale werkplaats, solliciteren kan
hier.
