Geenstijl

For the first time in our history, a woman will be a major party’s nominee for President of the United States. pic.twitter.com/4iLojpuPj8

— Hillary Clinton (@HillaryClinton) June 8, 2016

Na de zoveelste Super Tuesday tegen een bejaarde socialist die van geen opgeven wist, is het Hillary Clinton dan toch gelukt: ze heeft genoeg steun vergaard en vannacht claimde ze de nominatie als Democratische presidentskandidaat. Waarmee we de progressieve media, alle overtuigde feministen en natuurlijk D66 wegloopmeisje Wassila Hachchi van harte feliciteren. Je kan zeggen over Clinton wat je wil. Bijvoorbeeld dat ze een verbeten campagnerobot met een brok rancune op haar schouder is. Dat dynastieën niet thuishoren in de Amerikaanse democratie. Of dat haar private emailservers bewijzen dat ze onbetrouwbaar en oneerlijk is. Maar ze is óók de eerste vrouw die ooit de nominatie als presidentskandidaat binnen sleept en daarmee bewijzen die maffe Verenigde Staatsgekken van Amerika dat het land nog steeds voorop kan lopen. Nederland had nooit een zwarte leider en Nederland had ook nog nooit een vrouwelijke premier(skandidaat). Amerika wel. En nu mag die eerste vrouwelijke genomineerde het opnemen tegen Donald J. Trump, de straat pratende sinaasappel met het blonde toupetje, de man die muren wil bouwen tegen moslims en Mexicanen, en tevens de man die eveneens bewijst dat iedereen met een goed verhaal genoeg geld zichzelf een weg richting het hoogste podium kan campaignen. Het worden epische verkiezingscampagnes. Aan de ene kant de man waar alle top-Republikeinen eerst tegen waren maar nu plots vóór zijn, hoewel niemand kan inschatten hoe deze oppernarcist een presidentschap als Leider van de Vrije Wereld kan of zal vervullen. Aan de andere kant de vrouw die vindt dat het nu eindelijk haar beurt is, die historie kan maken omdat ze vrouw is, maar die verder geen schilderijtje zal verhangen of kastje op zal ruimen in het ovalen kantoor van het hoogste ambt van het Amerikaanse establishment. U mag nu inzetten op de gok tussen het agressieve anti-establishment van Trump, of het in marmer gegoten über-establishment van de 1%. (Staunch socialist Bernie Sanders weigert overigens nog steeds om op te geven.)