Ja da's een maffe kop he. Maar het is echt waar.
"Hilde Brontsema, moeder van [naam kind] (groep 5) en [naam kind] (groep 2) wil een onderzoek gaan doen naar speelafspraken tussen kinderen van verschillende culturele achtergronden. En waar kan dit beter dan op onze leuke gemengde school!", schrijft de directrice van Openbare Basisschool Multatuli aan ouders van leerlingen. Die school staat in een vrij beroerd hoekje van Bos en Lommer (
maps) dus dan weet je het wel qua etnisch profiel. "Verschil is voor ons een uitdaging die we samen aangaan!", staat er op de
website. En die Hilde Brontsema is dus de
radio-ex van Claudia de Breij. Een sceptische vader vertelde ons over het plan van Hilde, in een lange mail waarin hij schrijft
wat er zoal mis gaat op de school. En daaronder de mail van de directrice, met
het plan van Hilde in de bijlage (pdf). Daarin constateert Hilde dat "segregatie is een feit", omdat Turkse en Marokkaanse kinderen niet bij haar kroost over de vloer willen komen. Maar ze is ook van plan om dat op te lossen:
"Ik wil onderzoek doen naar de reden waarom niet Westerse allochtone ouders hun kinderen niet of nauwelijks toestaan bij autochtone kinderen te spelen. Met de uitkomsten van dit onderzoek wil samen met ouders, leerkrachten en wetenschappers, een plan opstellen waarin ouders gestimuleerd worden hun kinderen meer bij elkaar te laten spelen." Met subsidie, natuurlijk. Maar:
"Mocht het project succesvol zijn dan kan het op alle gemengde scholen binnen Nederland geïmplementeerd worden." Dus dan hebben we d'r allemaal profijt van! OK, zonder gekheid: het is natuurlijk hartstikke nobel om kids van verschillende culturen bij elkaar te willen laten spelen. Jong gemengd is oud getolereerd en racisme is deels aangeleerd gedrag dat je dus (wederzijds!) kunt voorkomen. We zullen het toch op een of andere manier
samen moeten doen in Polderstan. Maar, schrijft de mailende vader, nadat er wat rumoer over de brief ontstond kwam er meteen een
projectweek met halalhapjes en een fototentoonsteling waarin gesuggereerd werd dat je verschillen kunt oplossen door ze te benadrukken. Op de een of andere manier geeft het toch een moedeloos gevoel. Vooral als het steeds de autochtonen zijn die op hun eigen onbeholpen witte manier (en met subsidie) de allochtonen over de drempel van de Nederlandse cultuur proberen te krijgen. We wensen Hilde veel succes. Maar we zien hier niet zo snel een landelijk actieplan uit volgen.
