Moeder van een meisje klaagt bij de universiteit, want in het introductieboekje staan kwetsende termen als "eindbaas", "ufje", "hertje" en "kippetje". Reuze kwetsend, paleopatriarchaal en totaal niet intersectioneel verantwoord. Tekenend ook voor deze tijden van hyperkwets: vroeger werd pappie pas gebeld als de kroost stijf van de sos vier auto's in de hens had gestoken en er een akkefietje ontstond met de ploerten van de platte pet, maar tegenwoordig is één onvertogen woord al genoeg om te drenzen om meer Safe Spaces. Daarnaast, mevrouw Van der Togt, als u al getriggerd bent door "hertjes",
have we got some news for you: het wordt allemaal nog veel en veel erger als uw dochter eenmaal is overgeleverd aan de testosteronbommen van de Hogeschool voor Rijwielherstellers. Voor uw dochter verandert in een zaadkliko of een Leidsche Crême Brulée (dat de dude in kwestie nog door het gestolde laagje van de vorige heen moet prikken) is het dus raadzaam om even een wat dikkere huid te kweken, dan is de schok wat minder als uw kroost in het weekeinde thuiskomt als jippig gleufdier met een rottende schotwond tussen de poten. Bovendien, waarom doet u uw dochter dit aan? Je mama d'rbij halen wegens kwets is al niet meer cool na groep 1/2, laat staan voor mensen die geacht worden zelfstandig te denken en te handelen op academisch niveau. Nee, uw dochter hóeft natuurlijk niet lid te worden van het corps, maar het zou wel nuttig zijn om eventjes twee weken vernederd, ondergekotst en beschimpt te worden om even goed los te komen van heur akelige
helicopter mom.
