Gisteren ging GeenPeil dus naar Brussel. Jaha! We waren uitgenodigd door onze toffe Britse oom Nigel Farage, die ons graag wilde voorstellen aan zijn fractiegenoten van de
EFDD Group (Europe of Freedom and Direct Democracy). Jottem, dat wilden we wel want we waren nog nooit in het hart van de zielloze technocratie geweest en we wilden weten of al die nare spookverhalen allemaal echt waar zijn, over die dronken politici die door de gangen zwalken, agressieve MEPs die intekenen & weer wegwezen en vieze oude mannetjes die jonge stagiaires proberen te scoren door met contant briefgeld uit hun onkostenvergoeding naar ze te wuiven. We vonden het dus best wel spannend en met rode koontjes van opwinding stapten we in de auto naar Brussel, de best wel lelijke hoofdstad van een land dat niet bestaat, om op bezoek te gaan bij een Europese Unie die het niet is. Je mocht eigenlijk liever geen foto's maken maar dat deden we lekker toch en we hebben zelfs nog een filmpje.
Nou gelukkig begon het allemaal heel goed want we werden supervriendelijk opgewacht door onze lieve liaison die we nog kenden van ons feestje met Farage in Volendam. Die nam ons mee naar binnen in het grote gebouw waar ook heel veel andere schoolreisjes in verschillende talen naar binnen gingen.
(Het gebouw is vernoemd naar een Italiaanse eurofederalist al viel het ons wel op dat er boven iedere ingang een andere naam stond dus misschien is alleen maar de deur aan deze kant naar hem vernoemd hoor, dat u niet denkt dat ze ineens heel Europa willen federaliseren daarbinnen.)
Bij de postvakjes (superschattig!) kwamen we Judith nog tegen. Ze zag er helemaal niet zo hysterisch uit als op Twitter, dat moeten we wel eerlijk toegeven. We zagen trouwens ook nog Marietje (in een bar), en Sophie (in een bar), en in de grote zaal was minister Jeanine voor een spreekbeurt. Allemaal populaire meisjes zijn dat in Brussel. Wim van de Camp liep trouwens ook rond (in een bar) en hij zag er een beetje onvast uit op zijn benen terwijl het nog geen vijf uur 's middags was. Zou het dan toch waar zijn van die dronken politici?
We gingen naar een zaaltje waar de EFDD-fractie ging vergaderen. We waren speciale gast maar we hadden de uitnodiging niet zo goed gelezen dus we hoorden pas ter plekke dat we zelf ook een spreekbeurt moesten doen.
Slik. Ja dat was dus best even schrikken want we hadden ons huiswerk dus niet gedaan maar gelukkig hadden ze ons filmpje van meneer Farage in Volendam klaar staan en dat brak het ijs heel erg. Ze vonden ons allemaal wel aardig ("You did an awesome job", zeiden ze) en wij vonden hen ook heel aardig In tegenstelling tot de rest van de mensen in het gebouw, zo was de indruk die we kregen want de EFDD is heel eurokritisch en dat mag eigenlijk helemaal niet in een gebouw waar ze alleen maar méér van zichzelf willen.
Nou die bijeenkomst duurde gelukkig niet lang (wij haten vergaderen echt heel erg) en toen mochten we de gang weer op. Wat wel het allermeest in het oog sprong was dat er echt een MILJOEN bordjes hangen in het gebouw, vooral met wat je allemaal niet mag (en waar de broodjes liggen). Je wordt er onmiddellijk een beetje recalcitrant van, merkten we allemaal. Maar kijk dan, het was echt niet normaal hoor:
Echt op elk muurtje hangen verboden te roken waar is hier de nooduitgang en waar op het kaartje ben ik nu eigenlijk precies bordjes.
Ze leggen zelfs aan je uit hoe je na het plassen je handjes moet wassen, terwijl er toch bijna alleen maar volwassen mensen in het gebouw zijn. Je zou denken dat die het zelf onderhand wel weten. We lazen ook op de muur dat we zuinig moesten doen met water. Met een plaatje van een waterval er bij. Ook niet logisch.
Ze wijzen je wel netjes naar de broodjes, zo zijn ze dan ook weer wel.
Eenmaal bij zo'n broodjesbar aangekomen, bleek de sap trouwens van Oxfam Fair Trade sinaasappels die niet door kinderhandjes zijn geplukt dus dat zal voor gewone mensen (en die lachende donkere mevrouw op het etiket) wel een onbetaalbaar sapje zijn. Gelukkig hebben ze in het EP geld zat, dankzij de mensen van Europa. Wij kregen trouwens gewoon een bakje paprikachips en een blokje kaas, verder niks geks. De mensen van de EFDD doen liever normaal. OK, een klein glaasje champagne kregen we wel. Of twee. Sommigen drie. Daar werd verder niet raar over gedaan ook al was het pas drie uur. Een glaasje fris pils hadden ze dan weer niet, daarvoor moesten we speciaal naar een andere bar.
Over het afval van de broodjes en de sapjes zijn ze ook héél erg precies. Iemand maakte een grapje of de Europese bureaucraten soms zelfs hun afval in vijfvoud in moesten dienen. Maar op een meer serieuze noot: na zo'n dagje in dit malle gebouw snap je echt helemaal waarom de bewoners van het Europarlement zich zo graag met de etiketten op olijfolieflesjes, de kromming van komkommers en de zuigkracht van stofzuigers willen bemoeien. Ze mogen zelf tenslotte ook helemaal niks zonder allemaal regeltjes!
Afijn wij wilden een fris pilsje dus toen gingen we naar een andere bar. Gelukkig zijn er wel VIJFTIEN café's, cafetaria's en restaurants in het hele gebouw dus er is er altijd eentje dichtbij.
Bij de ingang van de Astridlullinglounge (da's de oudtante van Juncker
of zo) moest je wel eerst je handen reinigen met van dat rare zelfdrogende handenspul. Misschien maak je anders te veel vieze vingers op de glazen maar die waren gewoon van glas en niet van kristal of zo dus het was een beetje een overdreven maatregel vonden we.
Wat wel meteen opviel in de bar waren twee dingen. Ten eerste dat je in een gebouw waar een miljard verbodenterokenbordjes hangen wel gewoon een soort open bushokje naast de deur had voor de rokers en dat stonk echt heel erg. Toen we d'r een foto van maakten, vroeg een serveerster in het Frans op strenge toon wat wij aan het doen dachten te waren te zijn. We deden maar snel eventjes of we geen Frans konden verstaan en toen liet ze het er maar bij.
Ten tweede lag er nergens een krant in wat voor taal dan ook, maar hadden ze wel hele kasten vol met foldertjes en handouts en resoluties en memo's van de EU over de EU met betrekking tot de EU en ook op alle televisies in het hele gebouw stond de hele dag alleen maar EuroparlementsTV aan zodat ze allemaal overal de hele tijd naar zichzelf konden kijken. Zeker in combinatie met de oubollige inrichting van het gebouw krijg je dan vanzelf het getal 1984 in je hoofd.
We hadden dus al vijftien barren en restaurantjes. Overal tv's met zichzelf er op. Miljoenen bordjes met regeltjes over wat je wel moet en niet mag. Maar dan gaan er nog meer dingen opvallen.
Er was een soort Bruna-winkeltje binnen in het gebouw. Daar verkochten ze reisstekkers zodat iedereen die van buiten naar binnen komt zijn telefoon op kan laden.
Ze hadden ook verjaardags- en geboortekaartjes voor als mensen buiten het gebouw iets te vieren hebben en je d'r toch een beetje bij wilt zijn, en ze verkopen ook boeken over hoe je jezelf het beste kunt besturen.
Naast de BinnenBruna zat natuurlijk een stomerij voor alle maten & talen dus daar hoefde je het pand ook niet voor te verlaten.
Maar het gekste was nog wel het reisbureau. Een
reisbureau ja. Met cruises en VIP-reizen Dat leek ons helemaal niet nodig voor mensen die in een biotoop verkeren waarbinnen ze alleen maar naar zichzelf kijken en alle gemakken hebben om nooit naar buiten te hoeven uit hun naar binnen gekeerde wereldje. De meeste mensen in dat Europarlementsgebouw wekken sowieso niet de indruk dat ze vaak onder andere mensen komen dus dat reisbureau deed een beetje denken aan een gevulde sjieke supermarkt in Noord-Korea: die zijn er ook alleen maar voor de show. Met als verschil dat Noord-Koreanen geen geld hebben en de Europarlementsmensen hebben er te veel van dus misschien dat er toch af en toe zo'n MEP denkt 'ach fuck it' en zo'n VIP-cruise boekt. Omdat het kan.
We wilden nog even naar de grote plenaire zaal van het Europarlement want daar was een hele belangrijke vergadering over het EU-budget en aangezien dat nog *nooit* is goedgekeurd, dachten we dat ze daar wel allemaal druk over aan het debatteren waren. Nou er was dus helemaal *niemand*, bijna. Allemaal ingetekend & weer weggegaan, denken we (maar dat konden we niet controleren want sinds
GeenStijl in 2013 de belazerboel ontmaskerde is die balie streng bewaakt & ontzettend verboden toegang. Dus het zal nog steeds wel zo gaan.) We zagen dus wel onze Jeanine in de zaal maar die las iets voor waarvan we dachten dat ze zelf ook echt geen idee had waar ze het over had. De term 'gender equality' viel ook nog een paar keer, hoorden we.
Toen we trouwens wat foto's maakten kwam er METEEN een meneertje met een snor naar ons toe om ons allemaal een papiertje met - hoe kan het ook anders - de regeltjes aan te reiken. Vijf kantjes, 24 talen, mét pictogrammen.
Er liep ook een mevrouw te sssstt'en tegen iedereen maar dat was eigenlijk niet nodig want iedereen die binnen kwam zat binnen een paar minuten met waterige oogjes enorm hard te gapen. We zijn zelf ook maar snel weggegaan.
Er waren echt in ELKE vergaderzaal van deze gave vertaalhokjes. Simultaantolken is echt supercool.
Er lagen dus ook OVERAL van die hoofdtelefoontjes, met kastjes waarin je elke taal kon kiezen die je maar wilde horen. We hebben alleen niet één koptelefoon gevonden waar een spannend verhaal uit kwam.
Na alle indrukken gingen we even bijkomen op een terrasje buiten het gebouw. Buiten voelde je pas hoe beklemmend het binnen eigenlijk was, maar buiten liepen soms wel weer soldaten voorbij met hele grote geweren en bij het metrostation Maalbeek zagen we nog heel veel bloemen vanwege de islamitische aanslagen van vorige maand. Dat was iedereen binnen al bijna vergeten want in en rond het Europarlement stonden vooral veel bordjes over arme zielige vluchtelingen. Er was zelfs een soort levende expositie aan de gang met echte mensen uit landen waar vrouwen hoofddoekjes moeten dragen, en die mensen liepen dan door het gebouw maar we weten niet precies wat ze verder deden en dat hebben we ook niet gevraagd want het voelde allemaal een beetje ongemakkelijk.
's Avonds was het ook nog superleuk (ook al zou je dat aan deze foto niet zeggen) want we gingen nog een hapje eten met Ome Nigel in een mooi wijkje en tijdens het diner met vlees en wijn bespraken we nog hele gave plannen voor de nabije toekomst. Want er komt nog een Brexit-referendum aan in Engeland en zo ver varen is dat niet. Maar daarover later misschien meer. We moesten ook weer een beetje bijtijds terug want we moesten nog heel ver rijden naar Amsterdam.
Ohja we zouden het bijna vergeten. We hebben ook nog een filmpje gekregen van onze spreekbeurt bij de EFDD. Dat ging best goed op zich en we kregen applaus nou dat was onze dag in het Europarlement doei Brussel en tot de volgende keer Ome Nigel!
