Geenstijl

Zondagavond, nadat ze was vrijgelaten, belde de GeenStijl even met Ebru Umar. Die was onderweg om een ijsje te halen - giechelend. De Türkpolis was aan haar deur gekomen wegens een paar #fuckerdogan-tweets, maar ze hadden niet helemaal in de gaten wíe ze nou precies te pakken hadden. Naarmate het aantal berichtjes en telefoontjes van (zeer) hooggeplaatste prominenten opliep op haar telefoon, werd de behandeling door de autoriteiten steeds vriendelijker. Ze mocht haar telefoon bij zich houden, is niet alleen in een cel gezet en zat zondagmorgen voor ze naar de rechtbank moest buiten bij het politiebureau thee te drinken... Oftewel: "Ik ben hypercorrect behandeld, ik kan niet anders zeggen", zei ze. Ebru laat ook weten heel blij te zijn met de diplomatieke acties van Nederland. Maar goed, dat alles neemt niet weg dat ze wel zo snel mogelijk dat land uit moet. Waar een lokale borstelbromsnor nog onder de indruk kan zijn van de contactenlijst in Ebru's iPhone, ziet de borstroffelende Erdogorilla misschien wel juist een publicitaire kans op een politieke dealtjeshefboom met de knipmessende Europolitici. Daarom is het landarrest dat Ebru opgelegd heeft gekregen (met tweemaal per week meldingsplicht) een enge voorwaarde van haar vrijlating: ze is namelijk nog helemaal niet vrij. De inbraak in haar huis in Bos en Lommer, waarbij alleen een laptop is gestolen, bewijst dat: dit 'toeval' heeft er alle schijn van dat de Turken er achter zitten. "Pure intimidatie en provocatie", noemt Ebru het zelf. Op straat noemen haar Amsterdamse buurtgenoten haar ondertussen openlijk een 'kankerhoer', waarbij diverse geïnterviewden blijdschap uitspreken over haar arrestatie. Het is goed om te weten dat Nederland diplomatiek hard aan de kwestie trekt, maar dit is óók een moment waarop zichtbaar moreel leiderschap noodzakelijk is. Petities zijn namelijk zinloos. Hashtags maken geen verschil. Het is de premier die zich moet uitspreken, al dan niet gesteund door Merkel, Timmerfrans, Tusk en al die andere watjes koene Europese leiders. Rutte beweerde vorige week nog (voordat Ebru werd opgepakt) dat hij als premier van een klein land geen machtsmiddelen heeft tegen Turkije. Maar hij is nu voorzitter van de EU, en bovendien is moreel leiderschap *altijd* een machtsmiddel. Precies dat is wat EU-voorzitter Rutte op dit moment dringend moet zoeken bij zichzelf, want achterkamertjesdiplomatiek geeft nou eenmaal géén publiekelijk zelfvertrouwen aan een continent in crisis dat haar eigen boontjes niet lijkt te kunnen doppen. Ebru Vrij, of anders geen deal met Turkij!

#boycott #Erdogan #Turkey #NoMoreHolidays pic.twitter.com/C14hikNZIv

— Ruben L. Oppenheimer (@RLOppenheimer) April 24, 2016