Geenstijl

Eerst even over Kees Verhoeven en Alexander Pechtold. “Bizar en schokkend” noemen de twee D66’ers het interview met Arjan van Dixhoorn en Pepijn van Houwelingen van het Burgercomité EU donderdag in NRC Handelsblad waarin deze heren stellen vooral tegen de EU te zijn. “De ontmaskering is compleet”, reageerde Verhoeven. Een opmerkelijke uitspraak want Verhoeven weet namelijk allang wat voor vlees hij in de kuip heeft met Van Dixhoorn en Van Houwelingen. Hij heeft ze namelijk op donderdag 18 oktober vorig jaar ontmoet in een gesprek met leden van de Kamercommissies die zich bezighouden met Buitenlandse Zaken en Europa. Nadat Van Dixhoorn die middag in de Suze Groenewegzaal in de Tweede Kamer heeft uitgelegd waarom hij een referendum over het associatieverdrag wil, zegt hij gezeten tegenover Verhoeven: “En daarom willen we graag een referendum. Het liefst natuurlijk over alles. Over alles wat met de Europese Unie te maken heeft. En liefst morgen een referendum over de Europese Unie zelf omdat wij van mening zijn dat we er direct uit moeten. Het is een ongelooflijk gevaarlijk project.” De eerder genoemde uitspraken in NRC Handelsblad zijn uiteraard gefundenes Fressen voor Verhoeven en Pechtold die hun Europese dromen door het nakende referendum danig verstoord zien. Maar de geveinsde verrassing van de sociaal-liberalen is zoals hierboven aangetoond niet minder dan hypocriet.

Daarbij is het een mal frame van D66 om te zeggen dat ‘de initiatiefnemers’ onder ‘valse voorwendselen’ aan dit referendum zijn begonnen. De licht hysterische historicus Van Dixhoorn en zijn kompaan hebben inderdaad het referendum bedacht maar de werkelijke totstandkoming is aangejaagd door GeenStijl waaruit weer het Geenpeil-initiatief voortkwam. En die beweging kent weer verschillende woordvoerders waaronder Jan Roos en Thierry Baudet en tientallen zo niet honderden anderen waaronder SP en Partij voor de Dieren. Net zoals dat geldt voor het Ja-kamp. Neem Stem voor Nederland, het vehikel van oud-Sarah Palin medewerker Joshua Livestro die onder meer gefinancierd wordt door de omstreden miljardair George Soros die vijf jaar geleden schuldig werd bevonden aan handel met voorkennis. Geen natuurlijke bondgenoot voor D66, me dunkt. Enfin, in dit overzicht van de verstrekte subsidies ziet u hoe divers de verschillende kampen zijn samengesteld. Die diversiteit zie je ook terug in de verschillende beweegredenen van politieke partijen, maatschappelijke organisaties en particulieren om zich te mengen in het debat voorafgaande aan komende woensdag. De één is het te doen om megastallen en plofkippen, de ander om wel of niet militaire samenwerking en handelsbelangen en weer een ander vindt het vooral erg vervelend dat het allemaal moet plaatsvinden tijdens zijn Europees voorzitterschap. De tegenstanders zijn dus niet één homogene groep net zo min de voorstanders dat zijn. Dat maakt dit referendum dan ook één van de spannendste momenten in de Nederlandse politieke geschiedenis: iedereen en z’n oude moeder heeft een mening en mag deze komende woensdag in het stemhokje kenbaar maken. En dan zijn we er nog niet omdat de gevolgen van een nee ongewis zijn. Het kabinet noemt dat bij monde van minister van Buitenlandse Zaken Bert Koenders ‘onontgonnen terrein’. Afsluitend. Ik hoor het u vragen: Bassie, wat ga jij stemmen? Het antwoord luidt dat ik het witte bolletje in het Tegen-vakje rood ga maken. Maar dat wist u al voordat er überhaupt sprake was van een referendum. In dat militair-geopolitieke licht heb ik voor de voor- én tegenstanders van het verdrag nog een bindende leestip (Blendle-link, kost u slechts 0,25 cent). Peter van Ham van Instituut Clingendael schreef zaterdag een razend interessant artikel in de Volkskrant over het belang van een Tegen-stem: “Als we niet oppassen, zal de EU, wellicht met de beste bedoelingen, zich via Oekraïne in een nieuw conflict met Rusland rommelen. Zo'n conflict komt natuurlijk nooit op een goed moment, maar de EU staat op springen en kan dit keer wellicht niet eens op Amerikaanse steun terugvallen. Dat betekent natuurlijk niet dat het Westen Oekraïne aan zijn lot moet overlaten. Maar voordat een associatieverdrag gesloten kan worden, moet de EU eerst bij Kiev blijven aandringen op meer hervormingen. Het recente akkoord over de vorming van een nieuwe regeringscoalitie is een bescheiden stap in de goede richting. Toch blijft actieve betrokkenheid van Rusland over de toekomst van Oekraïne onontbeerlijk. Henry Kissinger suggereerde (in augustus 2015) het volgende: 'We moeten zeker de mogelijkheid van samenwerking tussen het Westen en Rusland inzake een militair neutraal Oekraïne bespreken.' Dat lijkt me een betere, want realistische en pragmatische, oplossing waarbinnen ook het conflict in de Donbas kan worden opgelost. Het is daarvoor zeker nog niet te laat. De EU moet dan wel even pas op de plaats maken en eerst de eigen interne problemen oplossen. Pas dan kan Oekraïne aan de beurt komen.” Dat dus.