Flinke botsing tussen bakfietsidealisme en de stoomwals van de realiteit op de A12 ter hoogte van het Malieveld. In 2014 won D66 de gemeenteraadsverkiezingen, niet alleen op een felle anticampagne tegen de PVV, maar ook op de belofte dat er meer banen zouden komen voor de Hagenezen van het veen. Door het binnenhalen van internationale organisaties en een flink deel van de Universiteit Leiden - allemaal banen voor hoger opgeleiden - was het plan dat ook de gewone man in de straat ook een plaatsje in de piramide zou krijgen. Immers, de boven ons gestelden moeten de hele dag gechauffeerd, bediend en verzorgd worden door een leger van barristaproletariërs. Twee jaar blijkt er volgens
onderzoekvan het Planbureau voor de Leefomgeving en een studie in de ekonomiese lektuur dat dit zogenaamde "vliegwieleffect" echter nauwelijks bestaat: kortom, de enigen die in Den Haag profiteren van de instroom van geïmporteerde hoger opgeleiden zijn de geïmporteerde hoger opgeleiden zelf. Weinig verandering dus in het
Tale of Two Cities in Den Haag, waar aan de ene kant de bestuurlijke elite op het zand vertoeft en aan de andere kant van de Laan van Meerdervoort het grauw in kwijnende armoede leeft. Het enige verschil is dat de Haagse Harries allemaal al lang naar Zoetermeer zijn opgebokt en de boze onderklasse nu van Zandbakkische huize is, wat een fijne voedingsbodem is voor allerlei jihadfans. En D66? Die geloven, bij monde van wethouder Ingrid van Engelshoven en fractievoorzitter Robert van Asten nog steeds heilig in hun aanpak. Toch gek, je zou denken dat sturen op ideologie en onderbuik meer iets was voor PVV'ers, in plaats van van de partij voor consultants, socialewetenschappers en andere cijfertjesneukers met moeilijke brillen.
